บทที่ 2 เธอคือซีหลิน (1)

พอพ้นสายตาผู้คน คิดว่าปลอดภัยพอสมควรแล้ว ซีหลินก็รีบหลบวูบเข้าไปนั่งในศาลากลางสวนแห่งแรกที่มองเห็น เธอรีบเอาเสื้อสูทมาสวม

ด้วยอุณหภูมิที่น่าจะอยู่ที่ราวๆสิบหกถึงสิบเจ็ดองศาเซลเซียส ใส่แค่เสื้อเกาะอกกับกระโปรงสั้นแค่นี้มันหนาวเย็นมากเกินไปจริงๆสำหรับคนที่มาจากเมืองร้อนอุณหภูมิเฉลี่ยสามสิบกว่าองศาเซลเซียสเช่นเธอ

นั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดแล้วก็จับๆดูที่หัวใจตัวเอง พยายามให้หัวใจที่ยังเต้นแรงเพราะความกลัวสงบลง

แม้เมื่อกี้จะทำท่าทางมั่นใจขนาดนั้น แต่ในใจจริงๆของเธอน่ะ ทั้งกังวลทั้งหวาดกลัวเลย ซีเองก็เป็นแค่นักศึกษามหาวิทยาลัยอายุสิบเก้าปี เป็นคนธรรมดาที่แสนจะธรรมดาคนหนึ่งในโลกใบก่อน จะต้องมาต่อสู้กับพระเอกนางเอกผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนิยายที่พวกเขาเป็นตัวเอก จะไม่ให้เธอหวาดกลัวได้เหรอ ยังดีที่เรื่องเป็นไปตามที่เธอหวังไว้ ตอนนี้ได้เงินมาแล้วสิบสองล้าน และไม่ได้ถูกบอดีการ์ดลากไปทิ้งนอกโรงแรม เธอยังพอมีหนทางหลีกเลี่ยงอันตรายตามเนื้อเรื่องได้อยู่

หญิงสาวจัดเสื้อสูทบังเนื้อตัวให้มิดชิดขึ้น เนื่องจากนายไห่เป็นบอดีการ์ดตัวสูงมากเกือบสองเมตร เสื้อสูทของเขาจึงค่อนข้างยาว ซีหลินเลือกจะแย่งเสื้อมาจากนายคนนี้แทนที่จะเป็นบอดีการ์ดคนอื่นก็เพราะเหตุนี้นี่เอง เสื้อสูทตัวยาวคลุมตัวเธอไปได้เกินครึ่งขา ปกปิดการแต่งตัวที่ค่อนข้างโป๊ไปได้พอสมควร เธอปลดสายกระเป๋าเอามารัดเอวทำเป็นเข็มขัด จัดแต่งเล็กน้อยก็ได้ชุดเดรสสูทสีดำกระโปรงสั้นที่สวยสุภาพและเก๋ไก๋พอสมควร

แต่งตัวให้เรียบร้อยขึ้นแล้ว ก็ค้นกระเป๋าหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ปิดโปรแกรมบางอย่างที่เธอเปิดใช้งานค้างไว้ก่อนหน้านี้ จากนั้นก็เข้าไปในแอปพลิเคชันธนาคาร ตรวจดูอีกรอบว่ามีเงินสิบสองล้านอยู่ในบัญชีจริง ก็ถอนหายใจ

เงินสิบสองล้านเหรียญนี้ คิดเป็นเงินของประเทศTก็เกือบหกสิบล้านเหรียญT ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ คุณหนูอายุแค่สิบเก้ายี่สิบปี หาเงินเองไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่ก็กล้ามอบของขวัญราคาแพงขนาดนี้ให้คนอื่น และก็มีคนที่แค่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาก็โอนเงินหกสิบล้านออกไปเพื่อตัดปัญหาง่ายๆอย่างเหอยี่หานด้วย

เงินหกสิบล้านในสายตาคนพวกนี้มีค่าน้อยนิดแค่ไหนนะ แต่ถ้าเป็นเธอในโลกก่อน หกสิบล้านคงทำให้เธอและครอบครัวอยู่อย่างสุขสบายได้ตลอดชีวิตเลย

แต่สำหรับโลกนี้เงินหกสิบล้านก็เป็นแค่เงินที่ใช้ตัดความรำคาญของพระเอกเท่านั้น

ทว่าที่นี่เป็นโลกนิยายนั่นแหละนะ เงินที่ใช้จ่ายในโลกนี้ก็เป็นแค่ตัวเลขบนกระดาษ จะสิบล้านหรือร้อยล้านก็ลำบากแค่เพิ่มตัวอักษรขึ้นมา จะมีตัวละครที่ใช้เงินง่ายๆเหมือนผลิตธนบัตรได้เองสักหลายๆคนก็คงไม่แปลกอะไร

ซีหลินวางโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋า นั่งเงียบไปครู่หนึ่งก็ยกมือขึ้นมาจับเนื้อจับตัวตัวเองดูอีกทีพบว่ามีเลือดมีเนื้อ สัมผัสได้จริง ก็มีความรู้สึกซับซ้อนบังเกิดขึ้นมากมาย

เธอยังมีชีวิตอยู่จริงๆสินะ แม้จะมาอยู่ในโลกนิยาย แต่ก็ยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป

คิดถึงเหตุการณ์ฆาตกรรมที่เกิดขึ้นเมื่อพริบตาก่อน คิดถึงคนในครอบครัวที่ถูกจ่อยิงอย่างโหดเหี้ยมทีละคน น้ำตาของเธอก็ไหลออกมา จนกลายเป็นเสียงสะอื้นไห้แห่งความเจ็บปวดและเสียใจ

ครอบครัวของเธอหกชีวิต แม้แต่หลานสาวหลานชายวัยสามขวบกับสี่ขวบก็ล้วนถูกยิงในครั้งนี้ เธอไม่รู้ว่าจะมีคนรอดชีวิตบ้างหรือเปล่า หรือทุกคนถูกฆ่าตายแล้วทั้งหมดจริงๆ

ไอ้ชั่ววรชิต! มันคือสามีเก่าของพี่สาวเธอ พอพี่รู้ว่ามันนอกใจไปมีเมียน้อย พี่สาวจึงขอหย่า พาหลานชายหลานสาวสองคนกลับมาอยู่บ้าน

ไอ้ชั่วนั่นมันโกรธแค้น ประกอบกับเป็นทหารมีอาวุธในครอบครอง มันจึงบุกมาที่บ้านและฆาตกรรมพวกเราทีละคน ซีคือคนที่ถูกยิงคนแรก เธอนอนจมกองเลือดมองดูคนในครอบครัวถูกฆ่าจนหมดทั้งบ้าน ภาพโหดร้ายน่ากลัวเหล่านั้นยังติดตาเธออยู่เลย

หญิงสาวร้องไห้อยู่นานหลายสิบนาทีกว่าจะค่อยๆดีขึ้น

เธอเองได้มาเกิดใหม่ในโลกนี้ บางทีครอบครัวคนอื่นก็อาจจะได้ไปเกิดในโลกที่ดีๆด้วยเช่นกัน ครอบครัวของเราล้วนเป็นคนที่มีจิตใจดี ไม่เคยก่อกรรมทำเข็ญทำร้ายใคร ผลความดีที่สะสมไว้จะต้องส่งผลให้ทุกคนได้มีชีวิตในชาติหน้าที่ดีแน่นอน

แม้คำปลอบใจนี้จะทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้าง แต่จิตใจของเธอก็ยังคงเจ็บปวดหวาดกลัวอย่างมากอยู่ดี แม้พวกเราสามพี่น้องจะไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน เป็นแค่เด็กกำพร้าที่แม่เก็บมาเลี้ยง ถึงจะไม่ได้ร่ำรวย แต่พวกเราก็เติบโตมาอย่างมีความสุขอบอุ่น มีความรักความผูกพันไม่ต่างจากพี่น้องแท้ๆเลย

ซีเคยมีครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตาที่รักเธอ แต่วันนี้ทุกอย่างกลับสูญสลายไปหมด และเธอเองกลับพลัดหลงมาอยู่ในโลกนิยายแห่งนี้ แม้จะถือว่าโชคดีที่ยังได้มีโอกาสมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่เธอก็ไม่แน่ใจว่ามันคือเรื่องดีจริงหรือเปล่า

เมื่อเธอมาอยู่ในร่างนี้ แล้วเจ้าของร่างที่แท้จริงล่ะ อยู่ที่ไหน? นี่เธอกำลังแย่งชิงร่างของคนอื่นอยู่หรือเปล่า ถ้าเจ้าของร่างกลับมาทวงร่างคืน เธอจะคืนร่างให้เขาด้วยวิธีไหน หรือถ้าเขาไม่กลับมาแล้ว เธอก็ต้องใช้ชีวิตอยู่ในฐานะของคนอื่นแบบนี้ไปจนตายงั้นเหรอ

เมื่อต้องมาพบเจอเรื่องราวที่แปลกประหลาดแบบนี้ ถ้าแลกกันได้ หญิงสาวก็อยากได้ชีวิตเดิมของตัวเองคืนมามากกว่า แม้ชีวิตเดิมของเธอจะไม่ได้เกิดมาสมบูรณ์นัก เป็นเด็กกำพร้าที่ถูกทิ้ง ได้คนใจดีรับอุปการะเลี้ยงดู แต่เธอก็ไม่เคยขาดความรักความอบอุ่นจากครอบครัวเลย มารดาของเธอได้ให้การอบรมสั่งสอนเลี้ยงเธอจนเติบโตมาด้วยดี มีชีวิตที่มีความสุขมาตลอดสิบเก้าปี

เธอพึ่งอยู่ปีสองในมหาวิทยาลัยเท่านั้น ยังมีอนาคตที่สดใสเต็มไปด้วยความหวังรอคอยอยู่

แต่ทุกอย่างต้องจบลงเพราะความอำมหิตเลวทรามของสัตว์นรกตัวหนึ่ง!

คิดแล้วก็เคียดแค้นใจ ซีหลินร้องไห้สะอึกสะอื้นอีกรอบ แล้วก็กลับมาพยายามเข้มแข็งเช็ดน้ำตาออก เธอรู้สึกว่าดวงตาฝั่งขวาของตัวเองมีอะไรติดอยู่ มันมีกลุ่มแสงสีทองบางอย่างมีรูปร่างคล้ายปุ่มพาวเวอร์ ที่เป็นสัญลักษณ์ปุ่มกดเปิดอุปกรณ์ไฟฟ้าต่างๆ ลอยอยู่ทางมุมนั้น ซีหลินเห็นกลุ่มแสงนี้ตั้งแต่ตอนที่ลืมตาขึ้นมาในโลกนี้แล้ว แต่ทีแรกเธอคิดว่าเพราะถูกน้ำสาดใส่ ทำให้สายตาเบลอมองเห็นแสงสีเพี้ยนไปจึงไม่ได้ใส่ใจมัน ตอนนี้พอมีเวลาแล้วจึงพยายามเช็ดน้ำที่เปรอะเลอะดวงตาออก หวังจะกำจัดแสงสีทองแปลกๆนี้ออกไป แต่ว่าเอากระดาษทิชชูออกมาจากกระเป๋าเช็ดหน้าจนแห้งทั้งหมด เอาแขนเสื้อสูทมาเช็ดซ้ำ กลุ่มแสงรูปปุ่มพาวเวอร์นั่นก็ยังลอยอยู่ที่เดิม

ซีหลินรู้สึกงงมาก กำลังจะยกมือขึ้นมาจิ้มๆดู ก็บังเอิญได้ยินเสียงกลุ่มคนสวนเสเฮฮาดังเหมือนว่ากำลังตรงมาทางนี้

เป็นเสียงผู้ชายกลุ่มใหญ่ น่าจะมีหลายคนเลย