1085 การปรากฏของวิญญาณ

ตอนที่ 1085 การปรากฏของวิญญาณ

เกราะเหล็กกล้าขนาดใหญ่ถือดาบยาวด้วยมือทั้งสองข้างก่อนฟาดลงไปอย่างรุนแรง!

เสียงสายลมรุนแรงปกคลุมความว่างเปล่า ลำแสงโชติช่วงพุ่งออกจากดาบแยกดารา

ลำแสงวูบไหว

สัตว์ประหลาดถูกฟันเป็นสองส่วน กลิ้งอยู่ในอากาศก่อนตกลงไปในความมืดอย่างรวดเร็ว

กลุ่มคนส่งเสียงโห่ร้องพร้อมกัน

คาดไม่ถึง เกราะเหล็กกล้ายืนอยู่กับที่ มันคุกเข่าลงเล็กน้อย มือยกดาบขึ้นเพื่อตั้งท่าป้องกัน

เสียงวิตกดังมาจากเกราะเหล็กกล้า

“พวกเจ้าหนีไป”

“มีบันไดซ่อมบำรุงอยู่ฝั่งซ้ายของขบวนที่ห้า พวกเจ้าสามารถออกได้จากบันไดนั้น เร่งมือเข้า!”

นี่คือเสียงของกู่ฉิงซานที่มีความนัยในการเร่งเร้าอย่างแรงกล้า

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป

หลานซิ่วและกู่เหยียนล้วนเป็นคนฉลาด พวกเขาพุ่งไปยังขบวนที่ห้าของรางรถไฟขณะมองลงไปตรงสุดขอบราง

จริงด้วย

เหล็กกล้าสีดำเรียวก่อเกิดเป็นบันได มันขยายไปยังส่วนลึกของความมืดทีละชั้น

นี่คล้ายกับเป็นบันไดที่สร้างจากวัสดุพิเศษ ไม่มีทางมองเห็นได้อย่างสมบูรณ์ มันซ่อนอยู่ในความมืด

หากไม่ใช่เพราะกู่ฉิงซานบอก เกรงว่าคงไม่มีใครสังเกตเห็นตัวตนของบันไดดังกล่าว

“ไป!”

กู่เหยียนตะโกนเสียงต่ำ

ทุกคนเริ่มก้าวลงบันไดขณะเดินไปตามส่วนลึกของความมืดอย่างระมัดระวัง

หลานซิ่วหยุดก่อนถามไปทางเกราะเหล็กกล้าว่า “ถ้าพวกข้าไป แล้วเจ้าล่ะ”

เสียงของกู่ฉิงซานดังขึ้น “หากพวกเจ้ายังอยู่ที่นี่ก็มีแต่ตาย ช่วยอะไรไม่ได้หรอก ข้าสามารถขัดขืนมันได้สักพักตามแต่สถานการณ์จะพาไป”

ทันทีที่สิ้นเสียง เกราะเหล็กกล้าขนาดใหญ่กระโดดเล็กน้อยก่อนเคลื่อนตัวออกไป

ตูม!

เปลวไฟสีดำกระแทกเข้าใส่พื้นก่อนละลายรางรถไฟยาว

หลังจากนั้น สัตว์ประหลาดน่าเกลียดปรากฏขึ้นที่ด้านหลังเกราะเหล็กกล้าก่อนกระแทกเข้าใส่

เกราะเหล็กกล้ากระเด็นไปในอากาศก่อนหายไปในความมืด

สัตว์ประหลาดรวมเปลวไฟสีดำเอาไว้ในมือขณะมองมาทางกลุ่มคน

“อยากหนีหรือ”

มันยิ้มกว้างและเตรียมจะโจมตี

ตอนนี้ เกราะเหล็กกล้าพลันทะยานออกจากความมืด ดาบยาวฟาดใส่ด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี!

สัตว์ประหลาดถูกฟันจนแยกออก แต่ในวินาทีสุดท้าย มันขว้างบอลไฟสีดำไปที่เกราะเหล็กกล้า

เพียงพริบตา ตำแหน่งของเกราะเหล็กกล้าขยับเล็กน้อย

เปลวไฟสีดำกระแทกใส่แขนซ้ายของเกราะเหล็กกล้าก่อนลากเกราะทั้งตัวออกไปไกล

ชิ้นส่วนทั้งสองของสัตว์ประหลาดกลับมาประกอบเข้าหากัน

“เจ้าสิ่งที่น่าสงสาร เจ้าฆ่าข้าไม่ได้หรอก” สัตว์ประหลาดหัวเราะ

ร่างไร้ศีรษะที่แยกออกต่อกันอีกครั้งจนกลับสู่สภาพดังเดิม

อีกด้าน แขนซ้ายของเกราะเหล็กกล้ากลายเป็นเหล็กเหลวที่ถูกละลายด้วยเปลวไฟสีดำ แต่เพียงพริบตา ปืนใหญ่ยักษ์จากร่างกายถูกนำมาติดตั้งในตำแหน่งแขนเดิม

ตูม!

ตูม!

ตูม!

ปืนใหญ่ยักษ์กระหน่ำใส่นัดแล้วนัดเล่า

สัตว์ประหลาดถูกยิงจนกรีดร้อง มันอดที่จะหลบหนีเข้าความมืดไม่ได้ก่อนหายไปสักพัก

มีเพียงเกราะเหล็กกล้าที่ลอยอยู่ในอากาศขณะตั้งท่าป้องกันด้วยท่าทีระแวดระวัง

“เมื่อครู่เป็นเจ้าหรือเปล่าที่หลบเปลวไฟสีดำ” กู่ฉิงซานถาม

ซูเสวี่ยเอ้อร์แก้ไขพารามิเตอร์จำนวนมากด้วยมือทั้งสองข้างอย่างรวดเร็วเพื่อปรับองศาของปืนใหญ่ยักษ์ นางส่ายหน้า “ไม่ใช่ข้า ตอนสังเกตรอบข้างดีๆ เตรียมพร้อมลุยทุกเมื่อ”

กู่ฉิงซานควบคุมดาบยาวเพื่อเตรียมรับมือศัตรู

แต่ในใจเขาลังเล

พลังอะไรกันที่ทำไมเกราะเบี่ยงหลบได้ในฉับพลัน

ถ้าไม่ใช่อย่างนั้น เปลวไฟสีดำเมื่อครู่อาจจะทำให้เกิดความเสียหายได้มากกว่านี้

ตอนนี้ คนที่กำลังยืนอยู่บนบันไดสีดำยังไม่ไปไหน

หลานซิ่วกล่าวเสียงดังว่า “ฟังนะ ถ้ายักษ์เหล็กกล้านั่นแพ้ขึ้นมาก็ไม่มีพวกเราคนไหนหนีรอด ไม่ว่าจะกั๊กอะไรเอาไว้ งัดออกมาให้หมด!”

กู่เหยียนส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ความสามารถส่วนใหญ่ของพวกข้าเป็นพลังทำลายล้าง แต่สัตว์ประหลาดจะรักษาบาดแผลได้ทันที ทำให้การโจมตีของพวกข้าไร้ผล”

หลานซิ่วมองลูกน้องทุกคนด้วยความจนใจเช่นกัน

ใช่ เขาไม่สามารถหาจุดอ่อนของสัตว์ประหลาดได้ ไม่ว่าวิชาจะทรงพลังแค่ไหน มันก็ช่วยอะไรไม่ได้

“เหอะๆ ฮ่าๆ”

เสียงหัวเราะระเบิดออกมา

เวลาแบบนี้ ยังมีใครสามารถหัวเราะออกมาได้งั้นหรือ

ทุกคนหันไปตามต้นเสียง

เขาเห็นฉ่าเฉียงกำลังสั่นสะท้านไปทั่วราวกับพยายามหักห้ามเสียงหัวเราะอย่างลำบาก

“เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?” กู่เหยียนถาม

“ไม่มีอะไร” ฉ่าเฉียงโบกมือ “ข้าแค่รู้สึกว่าในฐานะยอดฝีมือตัวจริง ในที่สุดก็ถึงเวลาแสดงพละกำลังที่แท้จริงแล้ว”

มันตะโกนออกมาว่า “ลูกน้องทุกคนที่รักและห่วงใยข้า ตามมา!”

ปีศาจวิ่งมาหามันอย่างรวดเร็วขณะปล่อยราวจับบันไดแล้ววิ่งกลับมาที่รางรถไฟ

ในกระบวนการนี้ ปีศาจทั้งหมดได้หลอมรวมเข้ากับร่างของมัน

มันตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ รูปทรงร่างกายค่อยๆ เทียบเท่ากับเกราะเหล็กกล้ากับสัตว์ประหลาดเปลวไฟสีดำนั่น ไม่ช้า

ปีศาจยักษ์ที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงแดนชำระปรากฏขึ้นบนรางรถไฟ ความโอ่อ่าและพลังสุดจะบรรยาย

โฮก!

ปีศาจยักษ์กรีดร้องไปทุกทิศทาง

มันเหมือนกับบอลเพลิง เหมือนกับดวงตะวันที่มีพลังแผดเผาทุกสรรพสิ่ง

กู่เหยียนอดที่จะกล่าวไม่ได้ว่า “ทำไมพอมันใช้วิชานี้แล้วถึงแข็งแกร่งได้แบบก้าวกระโดดกันล่ะ!”

หลานซิ่วตอบว่า “ข้าเหมือนจะเคยเห็นปีศาจแบบนี้ที่ไหนมาก่อนนะ…”

เขามองผู้ติดตามผมเทาที่อยู่ข้างหลัง

ผู้ติดตามกล่าวทันทีว่า “นายท่าน นี่คือผู้สร้างแดนชำระในตำนาน ปีศาจตนแรกในความว่างเปล่าผู้มีพลังเหลือเชื่อ”

ปีศาจ… ตนแรกหรือ?

ทุกคนเกิดความยำเกรง

กู่ฉิงซานและซูเสวี่ยเอ้อร์สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงบนรางรถไฟเป็นครั้งแรกเช่นกัน

ในเกราะ แถวข้อมูลที่เกี่ยวข้องยังคงปรากฏขึ้นมาขณะวิเคราะห์พลังของผู้สร้างแดนชำระ

“มันช่าง… ทรงพลังเหลือเกิน…” ซูเสวี่ยเอ้อร์กล่าวเสียงหลง

“ใช่” กู่ฉิงซานกล่าว “พลังระดับตำนานนั่น หากงัดออกมาก่อนหน้านี้ พวกเราก็คงไม่ต้องอับอายหรอก”

ขณะทั้งสองสนทนา พวกเขาเห็นสัตว์ประหลาดที่มีเปลวไฟสีดำปรากฏตัวขึ้นจากความว่างเปล่า

สัตว์ประหลาดลอยอยู่ในอากาศอย่างเงียบงันขณะมองผู้สร้างแดนชำระด้วยท่าทีระแวดระวัง

“โอกาสมาแล้ว พวกเรามีเวลาวิเคราะห์มันแล้วล่ะ!” กู่ฉิงซานกล่าว

ซูเสวี่ยเอ้อร์ตอบรับ ทั้งสองเดินระบบวิเคราะห์สงครามของเกราะเหล็กกล้า

อุปกรณ์ตรวจจับต่างๆ เล็งไปที่สัตว์ประหลาด พร้อมที่จะแสดงความสามารถในการหลบหนีจากสัตว์ประหลาดอย่างเต็มที่

“ต้องใช้เวลาสิบวินาทีถึงจะวิเคราะห์เสร็จ!” ซูเสวี่ยเอ้อร์กล่าว

สายตาของกู่ฉิงซานจับจ้องผู้สร้างแดนชำระ มือกดปุ่มแล้วกระซิบว่า “ฉ่าเฉียง ข้าต้องการข้อมูล ถ่วงเวลาไว้สิบวินาทีแล้วค่อยฆ่า”

สีหน้าของผู้สร้างแดนชำระขยับ

มันกำหมัดแล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “เอาล่ะ ไอ้ขยะ เตรียมตัวตาย! เจ้าควรรู้สึกเป็นเกียรตินะที่ตายด้วยมือข้า!”

“ตั้งแต่ข้าสร้างแดนชำระมาก็ไม่ได้ปรากฏตัวมาพักใหญ่ เพราะงั้นพวกเจ้าคงหลงลืมพลังของข้ากันไปหมดแล้ว”

พลังบนร่างของมันกระจายไปทุกทิศทาง ทำให้ความว่างเปล่าเริ่มสั่นคลอน

“หวือ!”

ผู้สร้างแดนชำระยังคำรามอย่างบ้าคลั่ง

พลังของมันยิ่งมายิ่งแข็งแกร่งจนในที่สุดก็ไปถึงจุดที่ทุกคนสามารถรับรู้ได้

สิบวินาที!

“ฉ่าเฉียง เจ้าฆ่ามันได้เลย!” กู่ฉิงซานกล่าว

เขามองจอแสดงผลวิเคราะห์

ผลที่ได้ แถวตัวอักษรขนาดเล็กปรากฏขึ้นมา

“ท่านอัคคีทมิฬ วิญญาณได้ปรากฏขึ้นมาแล้ว วิญญาณชั่วร้ายของหวนคืนชาติภพหกวิถี”

“การปรากฏของวิญญาณคือวิถีพิเศษของตัวตนอย่างหนึ่ง ทำให้สามารถคงอยู่ได้โดยไม่ต้องใช้ร่างกายและยังมีพลังเทียบเท่ากับร่างกาย”

ในใจของกู่ฉิงซานตกตะลึง

กลายเป็นว่ามันคือวิญญาณชั่วร้าย!

เทียบกับวิญญาณชั่วร้ายในโลกดั้งเดิมแล้ว มันออกจะแตกต่างกัน ไม่สงสัยเลยว่าทำไมเขาถึงไม่รู้จัก

แต่ทำไมถึงเป็นการปรากฏของวิญญาณล่ะ

แล้วร่างกายไปไหน

ความคิดของกู่ฉิงซานวูบไหวขณะกล่าวว่า “ฉ่าเฉียงคือวิญญาณชั่วร้ายที่เป็นการปรากฏของวิญญาณ!”

จากนั้น ผู้สร้างแดนชำระได้รับข่าวผ่านคลื่นสมองของกู่ฉิงซาน

ผู้สร้างแดนชำระเผยสีหน้าถอนหายใจด้วยความโล่งอก มันยิ้มเคร่งขรึมแล้วคำรามออกมา “ความตายกำลังมา ผู้ที่ใช้การปรากฏของวิญญาณเอ๋ย เจ้าคิดหรือว่าวิญญาณไม่สามารถถูกฆ่าได้”

สัตว์ประหลาดพลันสั่นสะท้าน

มันพลันหันหลัง พุ่งออกไปไกลด้วยความเร็วที่สูงยิ่งก่อนหายไปจากสายตาของทุกคน

มันหนีไปแล้ว!

“เหอะ! ขี้ขลาด หนีไวชะมัด!” ผู้สร้างแดนชำระตะโกนอย่างเสียดาย

ทุกคนส่งเสียงยินดีอีกครั้ง

ด้วยพลังขนาดนั้น หากโดนเข้าไปเต็มแรง ไม่ว่าจะสัตว์ประหลาดตัวไหนก็ต้องหวาดกลัว!

เกราะเหล็กกล้ายักษ์เคลื่อนลงมาจากท้องนภาก่อนกลายเป็นรถไฟอีกครั้ง

กู่ฉิงซานและซูเสวี่ยเอ้อร์ออกมา

“บอกตามตรงนะ ถ้าข้ารู้ว่าเจ้าแข็งแกร่งขนาดนี้คงไม่ต้องลงแรงให้เสียเปล่าหรอก” กู่ฉิงซานยิ้ม

หลานซิ่วและกู่เหยียนวิ่งเข้ามาเช่นกันขณะมองผู้สร้างแดนชำระด้วยความยำเกรง

คาดไม่ถึง ฉ่าเฉียงคนนี้จะซ่อนพลังที่แก่กล้าเอาไว้!

นับจากนี้ไป ใครจะกล้าเรียกเขาว่าเจ้าโง่

ผู้สร้างแดนชำระเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและความโอ่อ่าขณะมองไปทางที่สัตว์ประหลาดหนีอย่างดูแคลนก่อนกล่าวเสียงดังว่า “อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก ไม่งั้นตาย!”

ร่างของมันค่อยๆ หดจนเล็กลง ท้ายที่สุดก็กระจายออกกลายเป็นปีศาจหลายสิบตน

ฉ่าเฉียงปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง

มันเดินมาหากู่ฉิงซานแล้วกระซิบว่า “ไม่เลย ความสามารถแปลงร่างเมื่อครู่เป็นของปลอม สามารถใช้ได้แค่ท่วงท่ากับความผันผวนของพลังเพื่อเกทับอีกฝ่ายเท่านั้น ใช้สู้จริงๆ ไม่ได้หรอก”

กู่ฉิงซานยักคิ้ว

ฉ่าเฉียงกล่าวต่อว่า “ทุกครั้งที่ข้าแสร้งทำตัวเป็นลูกพี่จะต้องนอนพักสักหน่อย จากนั้น ถ้ามีการต่อสู้จริงๆ ละก็ คงต้องพึ่งเจ้าแล้วล่ะ”

ตุบ!

ฉ่าเฉียงลงไปกองกับพื้น

มันหลับไปแล้ว

ทุกคนไม่ตอบสนองสักพัก

เวลาผ่านไปหลายวินาที

เสียงกรนเริ่มดังขึ้น

จากนั้นมีเสียงกัดฟัน

“พวกเรา… ควรไปจากที่นี่หรือเปล่า” กู่เหยียนถามอย่างขมขื่น

“เจ้ามองบรรยากาศออกนี่ แต่เมื่อครู่มันช่วยทุกคนไว้ได้จริงๆ นะ” หลานซิ่วกล่าว

ดวงตาของกู่ฉิงซานกะพริบก่อนกล่าวว่า “เมื่อครู่มันทรงพลังจริงๆ ไม่เพียงแค่ทำให้สัตว์ประหลาดหนีไปเท่านั้น แต่ยังคาดได้อีกว่าจะไม่มีสัตว์ประหลาดตัวไหนกล้ามายั่วโมโหพวกเราสักพัก”

“อาศัยจังหวะนี้ด้วยการไปจากที่นี่เถอะ!”

………………………………….