บทที่ 347 สงสัย
…
“มีอะไรหรือ” โรแลนด์วางพู่กันในมือลง แล้วเงยหน้ามองไนติงเกลที่ปรากฏตัวขึ้นในห้องทำงานอย่างเงียบๆ
“นางหลับไปแล้วเพคะ ก่อนหน้านี้นางกินข้าวต้มไปหนึ่งถ้วย รสชาติไม่เลวเลย” เธอเดินไปที่ข้างโต๊ะแล้วนั่งลงบนที่ประจำของเธอ “ตอนนี้ซิลเวียกำลังเฝ้านางอยู่”
“อืม เช่นนั้นก็ดีแล้ว”
“ฝ่าบาททรงเชื่อที่นางพูดหรือเพคะ” ไนติงเกลถาม
“อย่างไรเสียก็ปลดพันธนาการอาญาสิทธิ์ออกแล้วนี่ ประเดี๋ยวตอนพูดคุยกันพรุ่งนี้ เจ้าก็ลองดูแล้วกันว่านางโกหกหรือไม่ แต่ว่า...” โรแลนด์หยุดไปเล็กน้อย “ข้าเชื่อว่าคำพูดส่วนใหญ่ของนางเป็นความจริง”
“เพราะเหตุใด” เธอถามอย่างสงสัย
“เจ้าไม่สังเกตหรือว่า คนเมื่อสี่ร้อยกว่าปีก่อนใช้ภาษาและตัวอักษรแบบเดียวกับพวกเรา” เจ้าชายเท้าคางพูด “ตามหลักแล้ว คนที่อยู่คนละดินแดนกัน มิหนำซ้ำยังมีเทือกเขาสิ้นวิถีคั่นกลางแบบนี้น่ะ แทบไม่มีโอกาสใช้ภาษาเดียวกันได้เลย...นอกเสียจากว่าดินแดนสองแห่งนี้จะมีแหล่งกำเนิดเดียวกัน และมีการไปมาหาสู่กันอย่างใกล้ชิด”
“แต่นางเรียกสี่อาณาจักรใหญ่ว่าดินแดนร้าง”
Apoya a tus autores y traductores favoritos en webnovel.com