คนธรรมดากับคนไม่ธรรมดา

บทที่ 348 คนธรรมดากับคนไม่ธรรมดา

อกาธาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าในห้องไม่เหลือใครแล้ว ม่านหน้าต่างที่หนาหนักปิดสนิท แลดูเงียบเชียบผิดปกติ

พวกเขาคงกลัวว่าเธอจะไม่คุ้นกับสภาพแวดล้อมใหม่ จึงจุดเทียนหนึ่งเล่มไว้ที่หัวเตียง เปลวไฟสีส้มกำลังลุกไหม้อย่างเงียบๆ

เธอหันไปมองอยู่ครู่ใหญ่ แต่ไม่เห็นน้ำตาเทียนไหลลงมาแม้แต่หยดเดียว เทียนยังคงความยาวเท่าเดิมราวกับไม่มีวันละลายได้เลย

คงเป็นผลจากพลังวิเศษสินะ เธอคิด

ผ้าห่มที่อยู่บนตัวเธอให้สัมผัสละมุนผิว ดูท่าแล้วคงทอจากผ้าฝ้ายเนื้อดี ด้านในยัดขนปุยที่ทั้งนุ่มนิ่มและอบอุ่น ความเป็นอยู่เช่นนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าตอนเธออยู่ในเมืองศักดิ์สิทธิ์ทาคิลาแม้แต่น้อย ไม่น่าเชื่อเลยว่าดินแดนร้างจะมีห้องนอนและผ้าห่มที่อุ่นสบายแบบนี้

เธอลองขยับนิ้วดูก็พบว่า เรี่ยวแรงในร่างกายฟื้นฟูกลับมาเกินครึ่งแล้ว อกาธาพลิกตัวลงจากเตียงแล้วลองเรียกพลังวิเศษดู กระแสความเย็นพลันพุ่งออกมาจากปลายนิ้วทันที...ดูท่าแล้ว เจ้าชายองค์นั้นคงไม่ได้เล่นตุกติกอะไร เขาเพียงแต่ปลดหินอาญาสิทธิ์ออกเพื่อมอบอิสรภาพให้เธอในขอบเขตที่กำหนดเท่านั้น