webnovel

Dream

Jared, I had a dream last night and in that dream.

I met you.

Unfortunately, I met you in the most miserable, embarassing, and awful moment of my life. I entered the elevator and he step outside. I wipe my tears using my hand. I'm tired even my tiredness is already tires.

Hindi ko siya pinansin. I tap the button. 'The doors are closing.'

Tumingin lang ako sa sahig. Bigla niya binitawan ang dala niyang bulaklak at box saka pinigilan ang pagsara nang elevator. He step inside and slowly hold my hand so tight. He look at me.

"Did your dress eat all your food? What an awful dress." He giggle. I glance on my dress. Natapunan ito nang mga pagkain kanina dahil sa kagagawan ni Jane. He look at me like he's teasing me. "You must be hungry." Namimis ko na lahat pati ang boses niya.

I know it was only a dream. . . . . . . .but I was still excited and my heart is fluttered by your actions. His hand was unbelievably warm.

We drive to his condo.

He decided to cook a dinner for me. I'm just sitting in front of him and enjoying the view while he twirl the pan. The apron looks cute for him and it suits well. He looks so amazing while he is cooking the charisma is still on him. I saw him glance on me. Nasilayan ko na naman ang magaganda niyang ngipin. Binalik na niya yung atensyon niya sa pagluluto.

After that he served the food in front of me. The pasta he made smells so good. Parang hinahagod ang mga ilong ko.

"You were hungry right? Try it." He gave me the assurance. "This may look so awful but it will taste good." I just look at him. "I'm serious!" He raised the spoon and try to feed me. "Come on, try it." Hindi ko naman binuka yung bibig ko.

He taste it instead and suddenly run into the sink then wash his mouth. "Don't eat it." He said while washing his mouth.

I chuckled while looking at him. I grab the spoon. "I'm serious, don't eat it." I heared him said before I taste his pasta.

Seriously, it doesn't taste that bad. I finished the food. It's the first pasta that he cooked for me. How could I not eat it? Although, I know it was a dream, and it taste really good. I look at him. "I wish it's not a dream." I said it to my self.

He grab my neck and kiss the remaining sauce on my lips. I tap his shoulders to stop because I'm still chewing the pasta but he didn't do it. You wouldn't know how to desolate lonely and empty it feels to be in a dream when you already know its a dream.

As our favorite bonding together we went to the veranda and watch the stars together. I heard that he is coughing on purpose. We sat there while holding each others hand. "Do you have cold?" I ask. He nodded and spread his arms like waiting for a hug. Tinaasan ko siya nang kilay.

It is a romantic moment with him. He pulled my hand and hug me. Naramdaman ko ang hininga niya na bumabato sa ulo. Nagulat naman ako nang pinitik niya ang ulo ko then he stand up and run. Nagkasalubong naman ang mga kilay ko. "Hey! come here." Hinabol ko siya. We look like a kids there running for each other. Napagitnaan naman naming dalawa ang dining table niya kaya nagtawanan kaming dalawa. "You can't catch me." Then he run again to the veranda. Nakaisip naman ako nang paraan para siya na mismo ang pumunta sakin.

Hinawakan ko naman yung tiyan ko and acted like I was in pain. Tumakbo naman agad siya pabalik. "Are you okay?" Nag alala niyang tanong.

"I got you!" Niyakap ko naman siya nang mahigpit nang nahuli ko siya. Pinitik niya ang noo ko nang mahina at hinalikan ito. "Don't do that. You are getting me worried ." We are hugging each other like we can't stay apart. He kiss my forehead.

I closed my eyes and bury my head unto his chest. 'Morning ,please don't come. 'I look at him. How I wish I didn't fall for this man. He rush his hands into my hair. If anyone dares to wake me up from this dream. Hinding hindi ko siya hahayaang mabuhay nang tahimik dito sa mundo. I will get my revenge and follow him forever until death.

After all it was a happy dream of mine.

And now I'm staring at her for real. Pinunasan ko yung luha ko at pumasok na sa elevator kung saan kakalabas niya lang din. Apparently, we act like strangers to each other again. Kagaya nang nasa panaginip ko, nakatalikod siya ngayon sakin na may hawak na bulaklak at isang box. I am sure it's for Jane. It's also her birthday. I stare at his back and the door is slowly closing. Kung pwede lang sana huwag gumising sa panaginip na iyon mas gugustuhin ko pa.

Tumulo na naman ang maiinit na luha sa mga pisngi ko. Hindi man lang niya naaalala na birthday ko din ngayon. Ang sakit lang isipin na mas importante pa pala ang babaeng iyon kesa sa akin. My phone is vibrating when I already got down. Naglalakad ako papunta sa kotse ko na parang kawawa.

Nang makapasok ako sa kotse ko. Doon ko na ulit binuhos ang lahat nang nakita ko kanina. Hinimas ko ang tiyan ko. Medyo lumalaki na din ang tiyan ko habang tumatagal. He is giving me a damn reason not to say my situation right now. Gusto ko nalang ipagdamot lahat nang responsibilidad niya. Nagdrive na ako pabalik sa condo ko pero inayos ko muna yung itsura ko baka malaman pa nang mga kaibigan ko at sila na yung sumugod.

I wonder if he really love me. My tears come streaming again down on my face. When his face flash again on my thoughts.

"Oh Iza! What happen to you dress?" Megan ask me when I enter my condo. They are drinking soju in the dining. Si Felix lang siguro ang wala dito ngayon. Well he is busy getting up with his fiance.

"Natapunan kasi ako nang waiter pero magbibihis nalang ako." Pumasok na ako sa kwarto ko at nagbihis. Pagkatapos ay lumabas ako at doon naman nagkatinginan kaming dalawa ni Felix.

"Nandito na rin pala si Felix. Mabuti naman at nagsibalikan na kayong dalawa. Saan ba kayo nanggaling?" Faith ask out of curiosity.

"May binilin lang sakin si Mama." I reasoned out. Kinuha ko naman yung baso na may gatas at iyon ang ininom. Iniiwasan ko na kasi uminom nang mga carbonated drinks for the baby.

"Ikaw naman Felix?" Lorraine added. Napatingin naman kaming lahat sa kanya. Tumingin din siya sakin.

"I just bought some things but I'm already done." Mabuti naman at walang balak magsabi si Felix sa nangyari kanina. Ako din kasi ang nag aalala para sa mga kaibigan ko. If they know what happened to me. Baka makulong sila nang wala sa oras.

"Yung totoo? Baka magkasama lang kayong dalawa." Nagkatinginan ulit kami ni Felix dahil sa sinabi ni Patrick.

"Bahala kayo. Ayaw niyong maniwala." Tipid kong sabi.

We decided to watch a movie. Nag-away pa si Patrick at Faith kung ano ba talaga ang papanoorin namin. Gusto kasi ni Patrick ay mga romance tapos kay Faith naman daw ay comedy kaya medyo naging magulo yung dalawa. Basta ako kahit ano lang ang gusto ko kahit anong genre naman pinapaunuod ko e.

"Five feet apart nalang kasi. Maganda yon for sure iiyak kayo. " Kanina pa paulit ulit na sinasabi ni Patrick yan.

"Birthday ni Iza ngayon pero gusto mong umiyak kami? Tanga ka ba o sadyang manhid ka lang talaga?" Naging audience lang kaming lima dito sa harapan nila. Pabalik balik din yung ulo namin kong sino man ang magsasalita.

"Hindi naman sa maiiyak. Maganda kasi yung story nito bakit ba kasi ayaw mo nalang mag agree sakin? Palagi ka nalang kumukontra sa desisyon ko." Inis na sabi ni Patrick.

Tumayo na ako at pumunta sa balcony nang condo ko. The breeze is already embracing me because I'm not wearing any jacket. Tumingin ao sa langit. The stars are blinking amazingly kaya napayakap nalang ako sarili ko. Mag aalaa otso na din pala. Natagalan kasi kami dahil sa mga pinagsasabi ni Megan at Faith na walang kwenta.

Naramdaman ko na mayroong naglagay nang jacket sa mga balikat ko kaya napatingin ako kung sino. "Felix." I called him. He smiled and sit beside me.

"Enjoying the view?" I nodded at him.

We had a long silence.

"I'm sorry for what happend a while ago. I didn't know that Jane contact you. If I just know." Mahina niyang sabi. Siniko ko naman siya para huwag siyang mag alala. Tumawa naman ako.

"Ano ka ba. Wala lang iyon. I know na hindi mo naman ginusto na mangyari iyon diba." Hinawakan niya yung kamay ko. Kaya napatingin naman ako sa kanya. "Finally, you look at me. I shouldn't be dissapointed right? At least we bacame a little closer. Next time will be closer."His voice became music in my ears.

"What do you mean?" I ask confusingly.

"Let's live in Korea Iza, together." He said with a husky voice.

Matagal ko siyang tinitigan.

"I don't trust words Felix, I trust actions." I said directlly to his eyes. Napatayo naman siya sa sinabi ko.

"Wait! Are you serious? Do you really mean it?" He ask excitedly.

"I'll come with you."