Act 22

DAMIEN

"Wala po kaming kilalang Robert Montemayor."

"Sige po. Salamat po, sir. Pasensya na po sa abala," ang sabi ko sa matandang lalaki. Pinagsarhan niya ako ng pintuan.

"Well, that's another one off our list," sabi ni Michael.

"Nawawalan na ako ng pag-asa, Michael. Ni hindi ko nga alam kung totoo siya. At saka ni hindi ko alam kung ano ang hitsura niya."

"Huwag ka mawalan ng pag-asa. Nagsisimula pa lang tayo. Makikita natin siya," sabi ni Michael. I know he's trying to cheer me up.

Pagod na pagod na kasi ako.

Dalawang buwan na kaming naghahanap sa taong hindi ko naman kilala. We tried looking online pero ang daming Robert Montemayor. Kinausap namin sila isa-isa pero hindi raw nila kilala ang mommy ko.

Or tinatanggi niya.

"You know what, magpahinga muna tayo," sabi ni Michael. "Nai-stress ka lang sa pagod."

Sumakay kami ulit sa kotse niya. Halos magdidilim na naman. Isang araw na naman ang inubos namin para hanapin ang aking ama.

Dumiretso kami sa condo niya.

Nang makapasok kami sa loob, agad akong siniil ni Michael ng halik. Wala ako sa mood. Pagod ako pero hindi pwedeng tumanggi. Binabayaran ako ni Michael. Siya ang dahilan kung bakit hindi na ako naghanap ng trabaho sa ngayon.

At tinutulungan niya ako sa paghahanap sa aking ama.

Lumaban ako sa mga halik niya. Mabilis naming hinubaran ang isa't isa.

"Kanina pa ako libog na libog sayo, Damien." Hinila niya ako papunta sa kama niya. Humiga siya at pumatong ako sa kanya. Muli ay naglaban ang aming mga labi. Ang mga kamay niya ay nakahawak sa ulo ko at hinaplos-haplos iyon.

Bumaba ang halik ko sa kanyang leeg.

"Ah... putangina," pag-ungol niya ng dilaan ko ang leeg niya. "Ang galing mo talaga."

Nagpatuloy ang pagbaba ng mga halik ko sa kanyang dibdib. Nang makarating ako sa utong niya, nilaro ko iyon ng dila ko. Sinupsop ko na parang uhaw na sanggol.

"Sige pa... puta ka," parang mauulol na ungol niya.

Pinagsalit-salitan ko ang dalawa niyang utong na nagagalit na sa sobrang kalibugang nararamdaman. Nang magsawa, muling bumaba ang halik ko. Napaliyad siya nang lumapat ang mga labi ko sa tiyan niya.

"Ah... tangina mo Damien. Kuhang-kuha mo talaga ang kiliti ko." Hinawakan niya ang ulo ko at pinipilit itulak pababa. Tumapat ang mukha ko sa matigas na niyang ari. Naamoy ko iyon. Medyo amoy pawis pero hindi mawala ang bango nito. Halata naman kasi kay Michael na malinis siya sa katawan.

"Isubo mo," utos niya. Sinunod ko naman ang gusto niya. Isinubo ko ang burat niya. Hindi ito kalakihan. Mga 5 inches lang siguro kaya hindi ako hirap na isubo ng buo ang burat niya. "Ahh... AH... Ahh..." sunud-sunod na pag-ungol niya. Sarap na sarap siya sa ginagawa kong pagsuso sa kanya.

"Lalabasan na ako puta ka," sabi niya. Agad kong niluwa ang burat niya. Alam naman niya kasi na hindi ako lumulunok ng tamod. Mabilis na sinalsal niya ang burat. Maya-maya ay sumabot ang mainit niyang tamod. Ang lakas ng talsik. May umabot hanggang sa mukha ko.

Tumayo ako at pinunasan ang tamod sa pisngi ko. Siya naman ay lumuhod at sinamba ang matigas ko na ring ari. Mabilis niyang sinubo ang kahabaan ko. Taas baba.

Basang-basa ang burat ko sa dami ng laway niya. Nakita ko rin na nilalaro niya ang sariling butas.

Maya-maya ay tumayo siya at pinahiga ako sa kama. Sumampa siya sa akin at walang kahirap-hirap na inupuan ang burat ko at ipinasok iyon sa butas niya.

"Ahhh..." hindi ko mapigilan ang hindi mapaungol.

Mabilis ang pagtaas-baba ni Michael sa ibabaw ko. Yumayanig ang kama niya at lumalangitngit.

"Ang sarap talaga ng titi mo, Damien," sabi niya at binigyan ako ng mapang-akit na tingin. Hindi na ako nakapagpigil. Hinawakan ko siya sa magkabilang bewang at ako na mismo ang gumalaw. Binigyan ko siya ng madidiing ulos. "Ahh.. Ah... Ah..." pag-ungol niya kada ipapasok at ididiin ko ang burat ko. Sapul na sapul ang prostate niya.

"Lalabasan na ako, Michael," ang sabi ko.

"Sige. Iputok mo sa loob."

Nagpatuloy ako sa pagbayo sa kanya hanggang sa tumigas ang binti ko at nagpakawala ako ng tamod. Sumabog ito sa loob ng butas niya. Yumuko siya at hinalikan ako. Muli naming pinagsaluhan ang isa't isa. Pagod man, hindi ako nagreklamo. Nakatatlong rounds kami bago nagpasyang matulog.

Nagpatuloy ang paghahanap namin sa ama ko. Minsan ay hindi niya ako masamahan dahil kailangan niyang asikasuhin ang business niya.

Hanggang sa isang araw, habang nag-iinternet sa isang computer shop, nakita ko ang isang news article. Tungkol ito sa isang mag-anak na pinatay ng sariling haligi ng tahanan. At ang suspek... si Robert Montemayor.

Siya na kaya? Parang hindi ko yata matatanggap na isang mamamatay-tao ang ama ko. Pero hindi maiaalis ang posibilidad na baka siya nga ang tunay kong ama.

Kinuhanan ko ng litrato ang address ng pamilya Montemayor. Ito ay sa Imus, Cavite. Medyo malayo pero I am willing to take my chances.

"Hindi mo naman kailangan sumama, Mike. Masyado na kitang naiistorbo," nahihiyang sabi ko. Nakaupo ako sa passenger seat.

"Wala naman akong importanteng meeting ngayon. Ibinilin ko na sa secretary ang lahat," sabi ni Michael na diresto lang ang tingin sa kalsada. "And I heard, maraming magagandang beaches na malapit doon. I've always dreamed of beach sex, you know?"

Yeah. Sex. It's all about sex.

Hindi na ako nagsalita. Lihim na lang akong nagdasal na sana ay makita ko na ang ama ko. Ang dami kong gustong malaman. Kung totoo ngang siya ang ama ko. Kung bakit hindi niya pinaglaban si mommy. At kung bakit hindi niya kami hinanap.

Well, imposible na iyon ngayon. Nakakulong na siya. At ako na ang naghahanap sa kanya.

"Mayaman pala pamilya ng daddy mo," sabi ni Michael. Nakatayo kami sa labas ng tatlong palapag na bahay. Halata rito na matagal nang walang nakatira rito. Nakakandado rin ang gate nito.

"Sino po sila?" tanong ng isang matandang babae.

"Anak po ako ni Robert Montemayor," diretsang sagot ko.

Napakunot naman ang noo ng matandang babae. "Matagal na nila akong kapitbahay. At sa pagkakatanda ko, hindi ganyan ang hitsura ng panganay nilang anak. Hindi ikaw si Ace."

Ace? Kapangalan niya pa talaga.

"Mahabang kwento po," ang nasabi ko na lang. "Sige po. Alis na kami."

Nagpunta na kami ni Michael sa pinakamalapit na presinto.

"Ano pong pakay nila, mga sir?" tanong ng babaeng pulis.

"Si Robert Montemayor po," sagot ko.

"Sino sila? Kaano-ano si Montemayor?"

"James Damien Anderson," pagpapakilala ko. "A-anak po."

Kumunot ang noo ng pulis pero hindi na siya nagsalita. Kinuha niya ang walkie talkie sa tabi niya at may kinausap sa loob. "Kay Montemayor. May bisita siya. Anak daw." Humarap siya sa amin. "Pasok na kayo," sabi niya at itinuro sa amin kung saan ang visitation room.

Habang naglalakad, damang-dama ko ang matinding kaba. Siya na kaya ang ama ko? Makikita ko na ba talga ang tunay kong ama?

Nadatnan namin siyang tahimik na nakaupo. May dalawang pulis na nakabantay sa kanya. He looked like a mess. Namumuti ang mga buhok. Napakunot ang noo niya nang makita kami.

"Sabi niyo, anak ko ang bisita ko? Sino iyang mga iyan?" bugnot na tanong nito sa isang pulis.

"Jade," sabi ko. "Jade Louise Santiago." Iyon ang pangalan ni mommy noong dalaga pa siya. Bago niya napakasalan ang kinilala kong ama.

Natigilan siya. Napatingin siya sa akin.

And in that moment, I already knew it was him. Siya nga ang Robert Montemayor na hinahanap ko. Siya nga ang totoo kong ama.

Umupo ako sa harap niya. Nagpaiwan si Michael sa labas.

"J-Jade," nanginginig ang mga labing sabi niya. Nanginginig din ang kamay na hinaplos niya ang pisngi ko. "Kamukhang-kamukha mo siya."

"D-Dad..." hindi na napigilan ang pagtulo ng mga luha ko. I've been so lonely. Mag-isa ako. Pero ngayon, kaharap ko na ang totoo kong ama. Ang natitira kong kadugo. Kamag-anak.

"Anak ka namin ni Jade?"

Tumango ako. Hinawakan ko ang kamay niya. "Bakit hindi mo pinaglaban si mommy? Bakit hindi mo hinayaang magpakasal siya sa lalaking iyon?"

"Naduwag ako. Pinagbantaan ako ng pamilya niya kaya wala na akong nagawa. Sobrang sakit ang makita siyang ikinakasal sa ibang lalaki, alam mo ba iyon? Hindi ko matanggap. Naghanap ako ng ibang babae. Nabuntis ko kaya napilitan kaming magpakasal. Pero hindi ko makalimutan si Jade. Kaya nagkaganito ako."

"Kaya pinatay mo ang pamilya mo?"

"Lulong na lulong ako sa droga. Iyon ang naisip kong paraan para takasan ang lahat pero iyon ang dahilan para makagawa ako ng mali. Masama akong tao," sagot niya. "Hinding-hindi ako karapat-dapat na maging ama."

Tumayo siya. Pinosasan siya ng pulis.

"Huwag kang gumaya sa akin. Ipaglaban mo kung ano ang gusto mo," sabi niya. "Sana maging masaya ka at hindi maging miserable tulad ko."

Inilabas na siya ng mga pulis. Pumasok si Michael at iniabot ang isang panyo. Grabe na pala ang pag-iyak ko. Kinuha ko iyon at pinunasan ang luha ko.

"Hintayin kita sa labas," sabi niya. Tumango ako. Naiwan ako at kinalma ang sarili ko. Nang sa tingin ko ay okay na ako, lumabas na ako.

"Damien?"

"A-Ace?" gulat na balik-tanong ko. Hindi ko ine-expect na makikita ko siya rito.

Ang tadhana na ba ang gumagawa ng paraan para magkita kami?

Sobrang gwapo pa rin niya sa paningin ko. Ang amo ng mukha niya. Gumagaan talaga ang pakiramdam ko kapag nakikita siya. Kasama niya ang lalaking kasama niya rin noong huli kaming nagkita.

"Anong ginagawa niyo rito?" tanong ko.

Napansin kong medyo natigilan siya. "B-Bisitahin si daddy," nag-aalangang sagot niya.

Naalala ko na naman si daddy. Nakita ko na nga siya. I didn't expect him to be that miserable. Alam kong pumatay siya ng tao pero pinaglaruan lang din siya ng kalupitan ng mga tao sa paligid niya.

At ngayon, parang hindi niya ako matanggap. Hindi niya kayang magpakaama.

"Pareho pala tayo," ang nasabi ko na lang. "U-Una na ako."

Umalis na ako. Parang hindi ko na kayang magtagal sa lugar na iyon.