Act 23

ACE

"Napaka-consistent naman ni Clark. Engaged na kayo pero parang nasa ligawan stage pa rin kayo," sabi ni Ben at iniabot sa akin ang isang puting roses na may pulang ribbon.

"Meron na naman?" tanong ko.

"Yeah." Umupo si Ben sa tabi ko at itinuon ang tingin sa TV.

Hinawakan ko ang rosas at inamoy iyon.

"Oo na. Ikaw na ang masaya," pang-aasar ni Ben. "Kahit nasa ibang bansa si Clark, nagagawa niya pang padalhan ka niyan. Biruin mo, araw-araw. Walang mintis."

"Mag-asawa ka na kasi," balik ko.

"Girlfriend nga wala eh."

"Baka kasi boyfriend ang hanap mo," pang-aasar ko.

"Sira ka."

Tumayo ako at umakyat sa kwarto ko. Inilagay ko ang rosas sa flower vase kung nasaan ang mga rosas na natanggap ko nitong mga nakaraang araw. Tuwing umaga ay may nakikita si Ben na puting rosas na nakatali sa gate namin. May nakasulat sa ribbon na nakatali dito na "For my Ace."

Dinampot ko ang phone ko. Walang message mula kay Clark. Nami-miss ko na siya. Kinailangan niya kasing sumama sa daddy niya papuntang London para i-meet ang isang sobrang importanteng client.

Walong araw ko na siyang hindi nakikita. Walong araw na kaming hindi nagtatalik.

Hay nako. Pagdating niya talaga rito, sasairin ko ang bayag ng lalaking iyon. Nalibugan naman ako sa naisip ko. Kinuha ko ang laptop ko at binuksan iyon. Agad akong nagpunta sa isang gay porn site at naghanap ng mapapanood.

Kailangan kong ilabas ito. Ilang araw na akong tigang.

Binura ko na rin ang Grindr. Hindi naman tamang makipag-usap pa ako sa kung kani-kanino lalo na ngayong ikakasal na ako kay Clark. Mali naman iyon.

"Ahh... Ah.... Ah..." hindi ko mapigilang ungol habang nagtataas-baba ang kamay ko sa aking burat. Nasa kasarapan ako nang biglang pumasok si Ben. Hindi ko pala nai-lock ang pinto.

Mabilis kong naitakip ang kumot sa burat ko.

"Gusto mo ng tulong?" nakangising tanong niya.

Huwag ka magbiro ng ganyan. Ganitong libog ako. Baka patulan kita.

"Istorbo ka naman," asik ko. "Anong kailangan mo?" Ramdam ko pa rin ang katigasan ko. Tangina. Bitin na bitin ako.

Lumapit pa si Ben at umupo sa tabi ko.

"Tulungan na nga kita," pamimilit niya.

"Siraulo," sabi ko. "Pagtataksil naman iyon."

"Magpinsan naman tayo ah? Nagtutulungan dapat."

Pero libog na libog na talaga ako. Nang hilahin niya ang kumot, hindi na ako pumalag. Napaungol ako sa sarap na dulot ng paghawak niya sa burat ko.

Nagtaas-baba siya. Para akong mababaliw sa sarap. Ibang klaseng kiliti at init ang ibinibigay ng palad ni Ben sa akin.

Tinitigan ko siya. Libog na libog ang hitsura niya. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at inilapit ang mukha ko sa kanya. Siniil ko siya ng halik. Agad siyang lumaban. Nag-espadahan ang aming mga dila.

Na-miss ko ito.

Sa pagitan ng mga halik at masigabong laplapan, nagawa naming hubaran ang isa't isa. Napakaganda ng katawan ng pinsan ko. Siya naman ay tila uhaw na uhaw sa kantot. Pumatong siya sa akin at naglaplapan kami ulit.

Hindi ko na kaya. "Kantutin mo ako, Ben," pagmamakaawa ko. Tigang na tigang na talaga ako.

Binasa ni Ben ng laway ang kanyang burat. Sinalsal niya iyon.

Maya-maya ay nag-ring ang cellphone ko.

Putangina. Napabangon ako. Bakit ko naman napanaginipan na nakikipag-sex ako sa pinsan ko?

Dinampot ko ang cellphone ko na katabi ng flower vase. Tumayo ako at binuksan ang ilaw. Gabi na pala. Ilang oras din akong nakatulog.

Sinagot ko ang tawag. Video call iyon.

"Hi baby! Miss na miss na kita," nakangiting bungad ni Clark. Parang lumukso ang puso ko sa nakita kong kagwapuhang taglay niya. Gustong-gusto ko na siyang yakapin at halikan.

"I miss you too, baby," malungkot kong sabi.

"Pauwi na rin kami ni dad. Tatapusin na lang namin itong signing ng contract. Japanese kasi ang kausap namin. Kailangan namin sobrang magpa-impress."

"Galingan mo, baby. Naghihintay lang ako sayo rito," sabi ko. "At saka salamat sa pinapadala mong roses tuwing umaga."

Napakunot ang noo niya. "Roses?"

"Oo," sagot ko at ipinakita sa kanya ang vase na may lamang mga bulaklak. "Hindi ba pinapadala mo ito para hindi kita masyadong ma-miss?"

"H-Hindi, baby."

Huh? Hindi si Clark? Sino? All this time, akala ko siya ang nagpapadala ng mga bulaklak sa akin araw-araw. Hindi pala.

"Wala kasing nakalagay na pangalan kung kanino galing. Akala ko tuloy sayo galing," sabi ko. Medyo nalungkot ako nang malaman ko ang totoo. Akala ko naman ay todo effort siya.

"Okay ka lang ba?" tanong niya.

Tumango ako.

"Sige, baby. I have to go na ulit. I love you," pamamaalam niya.

"I love you too."

Malungkot na inilapag ko ang cellphone ko sa side table. Lumabas ako ng kwarto. Feeling ko nanlalambot ako.

Nadatnan ko si Ben sa kusina na nagluluto ng hapunan.

"Oh gising ka na pala. Wait lang, maluluto na ito," sabi niya.

"Si tita?"

"Hindi pa nakakauwi, eh. Marami raw kasing orders ngayon."

Umupo ako. Nakapangalumbaba akong pinanood magluto ang pinsan ko. Nakatalikod siya sa akin kaya naman napagmasdan ko ang kakisigan niya. Ang lapad ng kanyang balikat. Namumutok ang muscles sa likod. Ang ganda ng hubog ng kanyang katawan. Maumbok din ang kanyang pang-upo.

Bakit kaya wala pang girlfriend itong pinsan ko? Sa tingin ko naman ay maraming nagpapakita ng interes sa kanya.

"Ang lalim ng iniisip mo, ah?"

Nabalik ako sa realidad nang ipatong niya sa lamesa ang inihandang pagkain.

"Hindi raw si Clark ang nagpapadala ng rosas," sagot ko.

"Baka naman sinabi niya lang iyon," sabi niya at umupo sa harapan ko. Nagsimula na rin kaming kumain.

"Sana nga," pabulong kong sabi.

Medyo disappointed lang din siguro ako. Pero alam ko naman na busy talaga si Clark ngayon. At nami-miss ko lang din siya.

"Mahal ka non," sabi pa ni Ben.

"Alam ko."

Dahil nakatulog ako buong araw, hindi naman ako makatulog ngayong gabi. Nakaupo lang ako sa tapat ng bahay namin. Ninanamnam ang malamig na simoy ng hangin.

"Naggo-golf ka na rin?" tanong ko kay Clark nang magpadala siya sa akin ng larawan nila ng daddy niya. Nasa golfing area sila. Kuntodo uniform pa sila.

"Hindi, baby. Nag-request lang si Mr. Yashimoto na maglaro kami," reply niya. Sa Messenger lang kami magkausap ngayon. Sumisimple raw kasi siya ng pakikipag-chat sa akin. Medyo strict kasi ang client nila. Ayaw ng hindi attentive. Hindi raw tamang proper business etiquette ang ganoon.

Kaya bihira tuloy kami nakakapag-usap ni Clark.

"Ginagawa mo, baby?" tanong niya.

"Nakatambay lang dito sa labas ng bahay. Hindi ako makatulog."

"Iniisip mo ko? Mag-ingat ka diyan ah?"

"Feelingero ka talaga."

"Sakit naman no'n, baby. Hindi mo ba ako iniisip?"

Natawa ako. "Syempre naiisip kita. Ikaw pa ba? Kaya bilisan mo na diyan. Magpapakasal pa tayo."

"Opo baby," sagot niya. "O siya. Maya na ulit. I love you."

"I love you more."

Tumayo ako at ibinulsa ang cellphone ko. Naisipan kong maglakad-lakad muna. Nakaisang ikot lang ako sa village nang magpasya na akong bumalik. Lumalalim na rin kasi ang gabi.

Pero may natanaw akong isang lalaki sa labas ng bahay namin. Parang binubuksan niya ang gate.

Shit. Hindi ko nai-lock ang bahay! Mananakawin kami!

Kinakabahan man, dahan-dahan akong lumapit sa lalaki. Alam kong mas malaki siya sa akin kahit na balot ang ulo at katawan niya ng kanyang suot na hoodie.

Nang makalapit naman ako, pumihit siya. Parang paalis na.

"A-Ace?"

"Damien?" takang-tanong ko. "Anong ginagawa mo rito?"

"Ahh... eh..." natatarantang sabi niya at iniharang ang katawan sa gate namin. May itinatago ba siya sa akin?

Magtatanong pa sana ako nang bigla siyang tumakbo palayo. Wala akong nagawa kung hindi ang sundan siya ng tingin. Ano kayang problema niya? Bakit parang may itinatago siya sa akin?

Di bale na nga.

Nang bubuksan ko na ang gate, hindi ako makapaniwala sa nakita ko. May nakataling puting rosas sa gate namin.

Si Damien ang nagpapadala sa akin ng rosas?