บทที่ 93 ร่วมลงชื่อคัดค้าน

บทที่ 93 ร่วมลงชื่อคัดค้าน

เช้าวันรุ่งขึ้น

เยี่ยหวั่นหวันมาที่ห้องเรียนตามปกติ

ถึงแม้จะเป็นวันที่สามแล้ว แต่เรื่องของเธอและหลิงตงยังเป็นที่สนใจอยู่มาก ตอนที่หลิงตงยังไม่มาทุกคนต่างก็ซุบซิบนินทากัน วิจารณ์กันว่าเดี๋ยวหลิงตงมาจะทำเรื่องอะไรน่าตกใจอีก

จนตอนที่ใกล้เวลาเข้าเรียน หลิงตงถึงค่อยเดินมาอย่างเอ้อระเหย

ชายหนุ่มขอบตาดำคล้ำทั้งสองข้าง สีหน้าดูแล้วอ่อนแรงมาก ท่าทางเหมือนไร้จิตวิญญาณ ตอนที่เข้ามาในห้องเกือบจะชนกับขอบประตู

ภายใต้แววตาที่อยากรู้อยากเห็นของทุกคน หลิงตงเดินผ่านประตูเข้ามา ตอนที่เดินผ่านเยี่ยหวั่นหวัน ฝีเท้าเขาหยุดลง เหมือนกับอยากจะพูดอะไร แต่ไม่รู้ว่าอยู่ๆ คิดอะไรได้ เขาขจัดความคิดที่อยากจะพูดไป ก้มหน้าเดินอย่างเร่งรีบไป เหมือนว่าข้างหลังมีอะไรตามมาอยู่

เห็นท่าทางหลิงตงที่หลบหนีแบบนี้แล้ว เยี่ยหวั่นหวันถอนหายใจยาวออกมา

ดอกท้อดอกนี้โดนเด็ดไม่เหลือซากกว่าที่เธอคิดไว้เสียอีก

แต่ก็ไม่แปลกใจ แม้แต่เคียวของเทพเจ้าแห่งความตายเธอยังเซ่นไหว้ได้ อย่าว่าแต่แค่ตัดกิ่งดอกไม้เล็กๆ หลุมบรรพบุรุษยัดขุดออกมาให้ได้เลย!