บทที่ 292 เปลี่ยนคน

บทที่ 292 เปลี่ยนคน

เห็นเยี่ยไป๋พูดคำอวดดีว่า ‘ศิลปินของผม’ แบบนี้ออกมาต่อหน้าเขา ความโมโหของโจวเหวินปินพลันโหมกระพือ

ตลอดมาเขาอยู่ที่กวงเย่าพูดคำไหนคือคำนั้น ไหนเลยจะยอมปล่อยเด็กหัวขนเหยียบหัวยั่วโมโหอยู่แบบนี้ จึงต่อสายโทรหาฉู่หงกวงทางนั้นทันที อีกทั้งยังโทรแบบวิดีโอคอลอีกด้วย

โจวเหวินปินเป็นผู้จัดการนักแสดงมือทองของกวงเย่ามีเดีย รายได้เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของกวงเย่าทั้งหมดล้วนมาจากนักแสดงในสังกัดของเขา แค่กงซวี่เพียงคนเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้ตำแหน่งของเขามั่นคงราวภูผา น้ำหนักคำพูดของเขาที่สาขาใหญ่ก็ไม่น้อยเลยทีเดียว

คนหนึ่งเป็นคนเก่าแก่ของบริษัท คนหนึ่งเป็นผู้จัดการอายุน้อยที่เพิ่งเข้ามาทำงาน ฉู่หงกวงจะเอนเอียงไปทางไหนแทบจะไม่ต้องพูดก็เห็นได้ชัด

ความหวังของลั่วเฉินเพิ่งจะถูกจุดก็ถูกน้ำเย็นสาดเข้าใส่ทันใด

“ฮัลโหล ประธานฉู่!”

“เจอกับเยี่ยไป๋แล้วหรือยัง? โอนงานเสร็จแล้วใช่ไหม?” ในจอวิดีโอคอล ฉู่หงกวงกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้แดงตัวใหญ่ในห้องทำงาน

โจวเหวินปินปรายตามองไปทางเยี่ยไป๋ด้วยสีหน้าเย็นชา แล้วเอ่ยขึ้น “ตอนนี้เขาก็อยู่ที่นี่ครับ ผมกำลังจะโทรหาคุณเรื่องนี้พอดี!”