บทที่ 291 เขาคือคนของผม

บทที่ 291 เขาคือคนของผม

โจวเหวินปินจัดแจงเสื้อผ้า กลั้นความโมโหเดินเข้าไป

กวาดตามองแวบหนึ่ง ในมือเยี่ยไป๋มีเอกสารมอบหมายงานจริงๆ

โจวเหวินปินสีหน้าเคร่งขรึมลง รีบพลิกดูเอกสารและสัญญาพวกนั้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นหยิบปากกาหมึกซึมด้ามหนึ่งออกมา เซ็นชื่อตัวเองกำกับลงบนเอกสารหลายแผ่นนั้น

โจวเหวินปินสูดหายใจเข้าลึก “เสร็จแล้วใช่ไหม?”

“ขอบคุณมาก!” เยี่ยหวันหวั่นรับเอกสารมาด้วยความพอใจมาก

“ยังไม่รีบไปอีก!” โจวเหวินปินโมโหเดือดดาล

สามปีเต็ม ไม่ง่ายเลยกว่าที่ชั่วขณะเมื่อกี้เขาเกือบจะจับกดลั่วเฉินได้ ปรากฏว่าโดนไอ้เด็กแสบนั่นมาขัดจังหวะเสียได้

ไอ้เด็กแสบเยี่ยไป๋ที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เขายังมีเวลาจัดการอยู่ แต่ลั่วเฉินวันนี้พูดยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อยไป

ลั่วเฉินรู้อยู่แล้วว่าวันนี้โจวเหวินปินไม่มีทางปล่อยตัวเองไปง่ายๆ เห็นโจวเหวินปินสีหน้าหงุดหงิดรำคาญจะส่งแขก การมอบหมายงานของทั้งสองคนก็เสร็จสิ้นแล้ว และเมื่อผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นออกไป เขาต้องกลับมาอยู่เพียงลำพังกับโจวเหวินปินอีกครั้ง สีหน้าก็ซีดเซียวขึ้นมาทันใด...