บทที่ 7 ไก่ทอดมีปัญหา

" พี่ต้นอ้อมาถึงหรือยังครับ "

' ใกล้แล้วๆ เดี๋ยวถึงข้างล่างตึกพี่โทรให้มารับนะ "

" โอเคครับพี่ เจอกันครับ "

ผ่านมานานเป็นเดือน ในที่สุดวันนี้หมอกก็นัดพี่ต้นอ้อเข้ามาที่บริษัทเพื่อคุยงานโฆษณาชิ้นใหม่ที่จะจ้างให้เธอมาทำ ตั้งใจจะเริ่มทำตามแผนที่วางเอาไว้แล้ว ขณะนี้เขาเริ่มจัดการงานต่างๆของบริษัทลงตัวหมดแล้ว

" หวัดดีพี่ "

" อื้มหวัดดีๆ ไม่ได้เจอกันนานเลย "

" จริงพี่ ตั้งแต่กลับมาไทยก็ยุ่งๆกัน เป็นไงบ้างพี่อะ " เขาถามไถ่

" ก็สบายดีนะ เห็นข่าวแว๊บๆ เหรินแต่งงานแล้วใช่หรือปล่าวนะ หรือพี่มั่ว "

" ใช่ๆ แต่งกับอลิสเนี่ยแหละ ว่าแต่พี่เถอะ เมื่อไหร่จะแต่งงานบ้าง อย่าลืมเชิญผมนะ " หมอกพูดขำๆ ความจริงตั้งใจจะหลอกถามเรื่องความเป็นไปของเธอมากกว่า ไม่ได้สนใจสักนิดว่าเธอจะมีแฟนหรือปล่าวจะแต่งงานเมื่อไร

" บ้าบอ พี่ยังไม่มีแฟนใหม่เลยเนี่ย โสดๆเหงาๆ "

" อ่าวเหรอ อืมๆเราคุยงานกันดีกว่าเนอะ ฮ่าๆ "

เห็นว่าเธอยังไม่มีใครก็ยิ่งเข้าทาง แผนที่จะใช้พี่ต้นอ้อไปเป็นตัวแปรที่ทำให้อลิสกับเหรินมีปัญหากันก็แววว่าจะได้ผล

ในส่วนของการทำงานเขาก็ทำมันอย่างเต็มที่เหมือนเคย แม้ในหัวของของเขาตอนนี้จะคิดวุ่นวาย กลัวว่าไม่ได้เห็นสองคนนั้นอยู่ในสายตาแบบนี้ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะพัฒนาไปไกล

" พี่กลับเลยไหมครับ ไปหาข้าวกินด้วยกันหน่อยไป " ทันทีที่เลิกงานเขาก็เข้ามาทำตัวตีสนิทเป้าหมายทันที

" ไม่แน่ใจว่ะ พี่ดูตารางแปป ถ้าพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าก็คงไม่ได้ไปด้วยนะ "

พี่ต้นอ้อหยิบมือถือขึ้นมาเปิดแอพพลิเคชันสำหรับใช้บันทึกตารางงาน เช็คดูว่าพรุ่งนี้เธอว่าหรือไม่

ดูเหมือนว่ามันจะเชื่องช้าจนขัดใจหมอก เขาจึงเร่งบทสนทนาทันที

" อุตส่าห์อยากชวนไปกินข้าวอะ จริงๆอยากนัดเหรินกับอลิสด้วยนะเนี่ย พี่ว่าไง "

" เศร้าว่ะ ไม่ว่างเลย เดี๋ยวพี่ต้องรีบนอน พรุ่งนี้เช้านัดเพื่อนไปโยคะกัน "

" ไม่เป็นไรครับ วันหลังพี่ ขับรถดีๆครับ "

" เจอกันจ้ะ "

คำตอบที่เขาได้รับค่อนข้างทำให้ผิดหวัง เขาครุ่นคิดอยู่ครู่นึงก่อนที่จะคิดแผนถัดไปได้และลงมือทำทันที

" เธอ มันมีข่าวไก่ทอดร้านเรามีหนอนแชร์ว่อนเลยเว่ย " อลิสที่เล่นมือถืออยู่เห็นข่าวก็รีบบอกคนเป็นสามี

" อะไรอีกวะน่ะ "

" คุณเลขาช่วยเรียกประชุมฝ่ายประชาสัมพันธ์ไก่กร๊อบกรอบให้ผมทีครับ "

สถานการณ์ไก่กร๊อบกรอบตอนนี้ไม่ค่อยสู้ดีนัก พอมีข่าวแบบนั้นความเชื่อมั่นก็จะลดลง เขาต้องรีบแก้ไขปัญหานี้ให้ได้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

" ทุกคนคิดเห็นว่าอย่างไรกันบ้างครับ แล้วเรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไงเนี่ย "

" พอข่าวออกเราก็ให้คนไปตามเช็คแล้วค่ะ กำลังตามอยู่ค่ะคุณเหรินตอนนี้น่าจะใกล้รู้เรื่องแล้ว "

" โอเคครับ งั้นมารอดู แต่ไก่ร้านเรานี่สดใหม่ตลอดนะ มันจะมีหนอนได้ยังไง ผมนึกไม่ออกจริงๆ "

ทุกคนในห้องพยายามหาข้อมูลและติดตามข่าวสารเกี่ยวกับประเด็นที่เกิดขึ้นอย่างร้อนใจ มุ่งหวังไปที่การหาสาเหตุที่แท้จริงเพื่อปรับปรุงแก้ไขปัญหาต่อไป

ไม่นานนักก็มีเสียงข้อความดังจากมือถือของพนักงานคนนึงในฝ่าย ทุกคนจับจ้องไปที่แหล่งที่มาของเสียงอย่างมีความหวัง

" คุณเหรินครับ คนของผมส่งคลิปจากกล้องวงจรปิดในครัวมาคือมีพนักงานคนนึงน่าสงสัย น้องทำงานในวันที่เกิดเหตุครับ "

ทุกคนช่วยกันดูคลิปเพื่อสังเกตุความผิดปกติจากเหตุการณ์ในคลิปดังกล่าว ก็บังเอิญว่าบางอย่างมาสะดุดตาผู้บริหารอย่างเหรินเข้า

" กรอภาพหน่อยครับ "

ปรากฏว่ามีไก่สดที่ซองใส่สีไม่คุ้นตา น่าจะพอเดาได้ว่านี่คือแหล่งที่มาของปัญหาที่เกิดขึ้น

" นี่ไม่ใช่ถุงบรรจุภัณฑ์ของบริษัทเรานะ ตามตัวคนนี้หน่อยครับ "

" ตามไปแล้วครับ กำลังพาตัวมา น่าจะใกล้ถึงแล้วครับคุณเหริน "

ไม่นานนักพนักงานที่อยู่ร้านสาขานั้นในวันเกิดเหตุก็มาถึง อันที่จริงเขาลาออกไปแล้วแต่ไปขู่บังคับตัวมาเพราะเขาพยายามจะหนี

" จะสารภาพมาตามตรงไหมครับ " เหรินพูดเสียงแข็ง

" ... " เขานิ่งเงียบ ก้มหน้างุดไม่ยอมปริปากพูดอะไร

" ผมไม่อยากทำอะไรที่ผิดกฎหมายมากนักหรอกนะ บอกความจริงกับเรามา คุณทำไปทำไม "

" ... "

" เร็วๆ " เขาตะโกนเสียงดังพร้อมกับทุบโต๊ะดังปัง เหรินกำลังเล่นละครว่าโมโหอย่างรุนแรงเป็นการขู่ให้เขากลัว หวังว่าเขาจะยอมพูดความจริงออกมา

" คือผม...ผมเป็นคนเอาไก่ที่มันเน่าแล้วมาทอดเองครับ " ได้ผล ชายผู้นั้นตอบออกมาอย่างละล่ำละลัก

" แล้วทำไปทำไม " เขายังคงสวมบทบาทต่อ

" ผมอยากทำลายชื่อเสียงของไก่กร๊อบกรอบ "

" ยอมรับแบบนี้ ช่วยพูดกับนักข่าวตอนจัดแถลงข่าวหน่อยนะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว เข้าใจที่พูดหรือปล่าว "

เขาพยักหน้ารัวๆมีอาการสั่นกลัวกับท่าทางและน้ำเสียงของเหริน

" โอเคครับ งั้นฝากจัดแถลงข่าวไปตามนั้นแล้วแจ้งตำรวจครับพี่ ขอบคุณทุกคนมากๆครับ " เหรินหันมาพูดกับพนักงานในฝ่าย

" ไม่แจ้งตำรวจจับผมได้ไหม " ผนักงานจอมปลอมขอร้องด้วยสีหน้าซีดๆ

" ไม่ได้หรอกครับ คุณทำผิดก็ต้องรับโทษตามกฎหมายสิ "

จัดการปัญหาที่เกิดขึ้นเสร็จเขาก็เดินออกจากห้องประชุมไปหาภรรยาทันที รู้สึกเหนื่อยและอยากจะอ้อน

เดือนที่ผ่านมานี้เขาได้นอนห้องเดียวกับเธอแล้ว แถมยังสนิทกันมากขึ้น จะแยกกันก็แค่ตอนที่ไปทำงานคนละที่เท่านั้นนอกนั้นตัวแทบจะติดกันเป็นเล็บมือติดกับนิ้วมือ

" เป็นไงบ้างคะ สรุปมันเกิดอะไรขึ้น "

อลิสถามไถ่ทันทีหลังจากคนเป็นสามีเดินนวยนาดออกมา เห็นท่าทางดูเหนื่อยหน่าย

" พนักงานคนนั้นเค้าเอาไก่ที่เน่าแล้วมาทอดตั้งใจให้บริษัทเราเสียหายน่ะสิ "

" อ่าว ทำไมถึงทำอย่างนั้นนะ "

" เราก็ไม่ได้ถามถึงแรงจูงใจหรอกนะ แต่จัดให้แถลงข่าวแล้วเรียบร้อย "

" ที่ทำงานนะเธอ จะมากอดอะไรเล่า "

อลิสบ่นอุบที่อยู่ๆเขาก็เข้ามากอด ถึงแม้ในห้องนี้จะมีแค่เขาสองคนแต่ที่นี่มันก็เป็นที่ทำงานแถมประตูห้องไม่ได้ล็อค ถ้าเลขาหรือใครเข้ามาเห็นมันก็จะดูไม่เหมาะ

" ถ้ากลับบ้านกอดได้ใช่ไหมครับ เราเหนื่อยม๊าก " เขาทำเป็นพูดเสียงสูง ออดอ้อนให้คนเป็นภรรยายอมทำตามเป้าประสงค์ของตน

" ฮ่าๆ เธอนี่นะ นับวันยิ่งทำตัวเหมือนเด็ก " อลิสหัวเราะพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆกับพฤติกรรมของสามี

ตั้งแต่ผ่านคืนนั้นมาเหรินมักจะอ้อนเธออยู่เป็นประจำเมื่อมีโอกาส แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ทำให้รู้สึกชินเลยสักที

สีหน้าท่าทางกอปรกับน้ำเสียงของเขา โดยรวมแล้วมันน่าเอ็นดูจนอดจะต้องรู้สึกเอ็นดูเสียไม่ได้

" เธอ " อลิสเรียกชื่อคนเป็นสามีด้วยน้ำเสียงจริงจัง

" ครับ "

" เธอเคยพูดกับเราเรื่องไปเที่ยว "

" คิดออกแล้วหรือไง สรุปว่าอยากไปไหน "

" อื้ม เราว่าเราอยากไปทะเล หาเวลาไปเที่ยวทะเลกัน เราไม่ได้ไปทะเลมานานมากเลยนะ ตั้งแต่เรียนจบอะ "

ด้วยความคงแก่งานของทั้งคู่ แทบไม่ได้ขยับไปไหนกันเลย เหนื่อยงานกลับบ้านไปก็นอน วงจรชีวิตมีอยู่แค่นั้น ถ้าได้ไปรับลมที่ทะเลคงจะดีไม่ใช่น้อย

" ดีเหมือนกัน เท้าไม่ได้สัมผัสทรายกันเลย "

" อยากนอนเล่นชายหาดอะ "

" ทะเลก็ต้องชุดบิกินี่เนอะ งั้นไปวันนี้เลยดีปล่าว " เขายิ้มกวนๆ ส่งสายตามีเลศนัยให้เธอ ความทะเล้นนี้นับวันจะยิ่งทวีขึ้นเรื่อยๆ

" จะบ้าหรือไง ไปอะไรปุบปับ วางแผนก่อนแล้วค่อยไปก็ได้ งานการตั้งมากมาย " อลิสบ่นอุบ พึ่งสังเกตว่าช่วงหลังๆมานี้เธอบ่นเยอะบ่นบ่อยมาก อาจจะเป็นเพราะคนเป็นสามีทำตัวเด็กลงเลยมีเรื่องให้ต้องบ่นกันเพิ่มขึ้น

" วันนั้นเรายังขาดงานไปเดินเล่นกันได้เลยเธอ "

" นั่นมันวันเดียว เราอยากไปประมาณสักอาทิตย์นึง "

" โถ่ คิดว่าจะได้เห็นเธอใส่ชุดว่ายน้ำวันนี้ซะละ เซ็งเลย "

เขาทำเป็นพูดทั้งที่ความจริงยังถอนความรู้สึกออกจากคำว่าอาทิตย์นึงไม่ได้ คิดว่าจะไปเช้าเย็นกลับ หรือไม่อย่างมากก็สองสามวัน นี่ภรรยาของเขาตั้งใจจะไปอาทิตย์นึง

สวรรค์ชัดๆ อยู่กันสองคนแบบที่ไม่ต้องทำงาน เหมือนได้ไปฮันนีมูนกันย้อนหลังเลย เหรินน่ะ ดีใจจนเนื้อเต้น ถ้าเทียบกับสุนัขตอนนี้เค้าก็คงหูลู่ตาเบิกกว้างกระดิกหางรัวไปแล้ว