647 ไร้ความสามารถ

บทที่ 647 ไร้ความสามารถ

ในเวลานี้ ภายใต้การนำของนักพรตแดนอู๋เลี่ยง นักพรตกลุ่มหนึ่งทยอยกันยืนขึ้น แม้แต่เถ้าแก่เนี้ยก็ไม่เว้น ต่างพากันกุมหมัดคารวะไปทางตำแหน่งที่เฟิงเป่ยเฉินนั่งอยู่

เหมียวอี้จะลุกขึ้นตามโดยจิตใต้สำนึก แต่โชคดีที่จวงโหย่วเหวินที่อยู่ข้างๆ ดึงไว้ จวงโหย่วเหวินถ่ายทอดเสียงตำหนิ "เจ้าบ้าไปแล้วเหรอ?

"คำนับท่านปราชญ์!" นักพรตแดนอู๋เลี่ยง รวมทั้งสำนักหลอมของวิเศษน้อยใหญ่หลายแห่ง ทั้งยังมีพวกเถ้าแก่เนี้ย พวกเขากุมหมัดคำนับพร้อมกัน

พอหันมองคนอื่นๆ อีก นักพรตอีกห้าแดนที่เหลือกลับนั่งกุมหมัดคำนับเพียงเล็กน้อย เหมียวอี้ปาดเหงื่อทันที คุยกันจนลืมไปแล้ว ตอนนี้เพิ่งนึกได้ว่าทางการของหกแดนมีความสัมพันธ์แบบเป็นปรปักษ์ต่อกัน ถ้าทางการของแดนเซียนมีคนก้มศีรษะให้เฟิงเป่ยเฉินเหมือนกับตน กลับไปตนคงแย่แน่

เถ้าแก่เนี้ยที่อยู่ข้างๆ เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง เห็นภาพที่จวงโหย่วเหวินดึงเหมียวอี้ให้นั่งลงหมดแล้ว เดาออกว่าเหมียวอี้คุยกับตนจนลืมเรื่องนี้ไป เรียกได้ว่าอมลมในกระพุ้งแก้ม กลั้นขำ!