648 ลักลอบ

บทที่ 648 ลักลอบ

หลังจากเดินตามเถ้าแก่เนี้ยเข้ามาในถ้ำที่มืดมิด เหมียวอี้ก็ใช้ดวงตาอิทธิฤทธิ์มองสำรวจ พบว่าเป็นเพียงถ้ำที่รกร้าง ไม่เห็นมีตรงไหนพิเศษ จึงอดถามไม่ได้ว่า "เถ้าแก่เนี้ย มาทำอะไรที่นี่?"

เถ้าแก่เนี้ยพลันหยุดฝีเท้าแล้วหันตัวมา กางแขนสองข้างโน้มคอของเขาเอาไว้ สิ่งที่ตอบเขาคือริมฝีปากแดงที่ละมุนอ่อนโยน ประกบบนริมฝีปากเขา เชื้อเชิญให้จูบอย่างเร่าร้อน

เหมียวอี้งงนิดหน่อย แต่พอได้กลิ่นกายหอมของนางก็เคลิบเคลิ้มหลงใหลทันที ความคะนึงหาเป็นแรงขับเคลื่อน สองมือโอบเอวของนางเอาไว้ ออกแรงดึงมาไว้ในอ้อมกอดตน ทำให้เถ้าแก่เนี้ยส่งเสียนงครางออกมาอย่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ลิ้นหอมถูกรุกล้ำ ลิ้นของทั้งสองพัวพันอยู่ด้วยกัน ราวกับทั้งหิวทั้งกระหาย

ทั้งสองคนหลับตาลง ร่างกายที่หอบหายใจกำลังคลอเคลียอยู่ด้วยกัน สองมือของเหมียวอี้รุกล้ำทั้งข้างบนทั้งข้างล่างจนนางตัวสั่น ส่วนที่อวบอิ่มทั้งด้านหน้าด้านหลังของเถ้าแก่เนี้ยถูกย่ำยีซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้นางแข้งขาอ่อนเล็กน้อย ทั้งสองปรารถนาจะที่จะละลายเข้าไปอยู่ในร่างของกันและกัน