315 ของวิเศษขั้นสองทั้งชุด

บทที่ 315 ของวิเศษขั้นสองทั้งชุด

เฮยทั่นที่นอนงีบสะบัดหางอยู่ใต้ชายคาถูกเตะให้ลุกขึ้นมาอีกครั้ง พอลืมตามองเห็นว่าเป็นเหมียวอี้ มันก็ไม่ได้โมโหอะไร

เหมียวอี้พลิกตัวขึ้นสัตว์พาหนะ แล้วโบกมือให้สองสาว พวกนางยิ้มอย่างสดใสและกระโดดขึ้นนั่งซ้อนข้างหลังเขา

เฮยทั่นกระโจนไปตกอยู่ด้านนอกสวน และเท้าทั้งสี่ก็วิ่งตะบึงไปทางป่าภูเขา

ชายหนึ่งหญิงสองขี่สัตว์พาหนะด้วยกัน ทำเอาบรรดาหญิงรับใช้ที่ผ่านไปผ่านมาที่เขาเจิ้นไห่มีสีหน้าอิจฉา อิจฉากูกูใหญ่และกูกูน้อย ที่เขาเจิ้นไห่คนที่กล้าทำเรื่อง 'ขัดต่อประเพณีและศีลธรรม' แบบนี้ ก็มีแค่ประมุขขุนเขา

พวกนางก็แค่ 'เพียงนึกอิจฉานกยวนยาง หาได้คิดอิจฉาเทพเซียน​[1]​' ช่วยไม่ได้ที่จิตใจไม่รู้จักพอ ช่วยไม่ได้จิตใจที่ถูกครอบงำด้วยลาภยศจนหน้ามืดตามัว ช่วยไม่ได้ที่ความรักและความแค้นนั้นจบยาก

วิ่งข้ามป่าข้ามเขามาตลอดทาง พอถึงนอกถ้ำภูเขาของเยารั่วเซียน ทั้งสามก็ลงก็จากอาชามังกร

สองสาววิ่งเข้าไปในถ้ำภูเขาพร้อมกัน เหมือนพวกนางจะคุ้นเคยกับที่นี่และเข้าออกได้ตามอำเภอใจเหมือนเป็นบ้านตัวเอง