316 เรียกสินบน

บทที่ 316 เรียกสินบน

เยารั่วเซียนจ้องภาพมายาดอกบัวสีขาวเจ็ดกลีบที่เลือนไปตรงหว่างคิ้วเขาพร้อมส่ายหน้าพูดว่า "วรยุทธ์ของเจ้าก็แค่บงกชขาวขั้นเจ็ด ใช้ของวิเศษขั้นสองย่อมเปลืองแรงอยู่แล้ว ถ้าเปลี่ยนเป็นของวิเศษขั้นสาม แม้แต่ควบคุมเจ้าก็ยังทำได้ลำบากเลย เจ้าไปทำอะไรให้ประมุขตำหนักไม่พอใจกันแน่ ไม่น่าเชื่อว่าเขาถึงจะให้คนวรยุทธ์อย่างเจ้าไปล้มลุกคลุกคลานที่ทะเลดาวนักษัตร?"

เหมียวอี้พูดด้วยรอยยิ้มขื่นขมว่า "ข้าก็ไม่เข้าใจเรื่องนี้มาโดยตลอด ช่วยไม่ได้ที่ข้าไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะพบหน้าเขา"

"ยันต์พวกนั้นข้ายังไม่ได้เริ่มทำ รอข้าว่างก่อนแล้วค่อยว่ากัน" เยารั่วเซียนส่ายหน้า หันตัวเดินจากไป กลับเข้าไปในถ้ำภูเขา

มีของวิเศษขั้นสองนี้อยู่ในมือ เหมียวอี้ก็ไม่ร้อนใจแล้ว และไม่ได้เร่งรัดเขาด้วย พาหญิงสาวทั้งสองกลับไป

พอกลับถึงทำเนียบของตัวเอง ก็ไปถามถึงสถานการณ์ของเขาเจิ้นไห่ในช่วงไม่กี่ปีนี้ สองสาวเข้าใจงานการต่างๆ ของเขาเจิ้นไห่อย่างแจ่มแจ้งแล้ว สถานการณ์ของจวนถ้ำสายต่างๆ รวมทั้งสถานการณ์ของเขาเจิ้นไห่เอง พวกนางพูดออกมาอย่างคล่องแคล่ว