ส่วนที่ 5 บทที่ 126

บทที่ 126 พบกันที่เสวี่ยเฉิง

ครั้งนี้คนเฝ้าเมืองใช้เวลาไปรายงานเกินครึ่งชั่วยามกว่าจะกลับมา

ฉินเจิงรอจนเริ่มรำคาญแล้ว

หลังคนเฝ้าเมืองผู้นั้นกลับมาก็สั่งคนเปิดประตูเมือง ขณะเดียวกันก็เอ่ยขึ้น “ท่านอ๋องน้อย พระชายาน้อย ท่านผู้ช่วยของเราเชิญไปพบขอรับ”

“เจ้าเมืองพวกเจ้าเล่า?” ฉินเจิงเลิกคิ้วถาม

“ท่านเจ้าเมืองของเราไม่อยู่จริงๆ” คนเฝ้าเมืองตอบ

ฉินเจิงพยักหน้า สั่งชิงเหยียนเข้าเมือง

ขบวนเข้ามาในเมืองเสวี่ยเฉิง คล้อยหลังทหารตามเข้าเมืองประตูก็ปิดสนิทลงอีกครั้ง

เซี่ยฟางหวาไม่เคยมาเมืองเสวี่ยเฉิง ด้วยเหตุนี้หลังผ่านประตูเมืองเข้ามานางจึงเลิกม่านมองข้างนอก

บรรยากาศในเมืองเสวี่ยเฉิงสว่างไสวอย่างยิ่ง ร้านรวงริมถนนล้วนจุดโคมไฟสว่าง คนมากมายสัญจรไปมาบนถนน โรงน้ำชาร้านเหล้าหอบรรเลงต่างได้ยินเสียงผู้คนจอแจถ่ายทอดมา คึกคักเป็นอย่างมาก คล้ายกับเมืองที่ไม่มีวันหลับใหล

หากพูดถึงความรุ่งเรือง เมืองเสวี่ยเฉิงดูแล้วยังรุ่งเรืองกว่าเมืองหลวงหนานฉิน

คนเฝ้าเมืองนำทางเบื้องหน้า มุ่งสู่จวนหลังโอ่อ่าใหญ่