ส่วนที่ 4 บทที่ 080

บทที่ 80 สิ่งสำคัญที่สุด

อิงชินอ๋องพูดจบ เสนาบดีฝ่ายซ้ายกับขวา และหย่งคังโหวก็คิดว่าไร้หนทางอื่นแล้วเช่นกัน ต่างพยักหน้าพร้อมเพรียง ก่อนออกจากจวนเรือนหกด้วยกัน

หลังทั้งสี่กลับออกไป ฮูหยินผู้เฒ่าเรือนหกก็ถอนหายใจออกมา “เริ่มด้วยคุณชายอวิ๋นจี้หายตัวไปโดยมิทราบร่องรอย ตามมาด้วยระบุที่อยู่ของคุณชายอวิ๋นหลานได้ไม่ชัดเจน ต่างไม่รู้ว่าหายไปอยู่ที่ใด คนของจวนแหล่งธัญพืชกับจวนโรงเก็บเกลือล้วนออกไปตามหาคุณชายทั้งสองท่าน จวนจงหย่งโหวก็เหลือเพียงจวนเปล่า ตอนนี้ในเมืองหลวง ครอบครัวใหญ่ตระกูลเซี่ยเหลือเพียงแค่บ้านเราแล้ว”

“ก่อนโหวเหยผู้เฒ่าออกเดินทาง มิใช่ว่าส่งข่าวบอกจวนเราแล้วหรือว่าจะเร้นกายไปสักระยะหนึ่ง” ฮูหยินหมิงกล่าวขึ้น

“สถานการณ์ตอนนี้วุ่นวายยิ่ง” นายท่านหกกล่าว “ไม่รู้ว่าจะหลบไปนานเท่าไร”

“เพียงสองสามเดือน ปีสองปี หรือหลายปี นี่ก็ตอบไม่ได้เช่นกัน” ฮูหยินหมิงถอนหายใจตาม “เมืองหลวงวุ่นวาย นอกเมืองก็วุ่นวายเช่นกัน ใต้หล้ายามนี้มิรู้ว่าที่ใดยังสงบสุขอีกบ้าง โหวเหยผู้เฒ่าบอกว่าออกไปเปิดหูเปิดตา ท่องเที่ยวผ่อนคลาย ไม่รู้ว่าจะไปที่ใดได้”