ส่วนที่ 3 บทที่ 070-1

บทที่ 70-1 บรรเลงพิณประสานขลุ่ย

เซี่ยฟางหวาฟังแล้วก็เงียบไม่เอ่ยคำใดเนิ่นนาน

ฉินเจิงกอดนางพลางสำรวจมองสีหน้านางอย่างถี่ถ้วน ครู่ใหญ่แล้วก็ยังอ่านสีหน้านางไม่ออก เขาอดตื่นตระหนกขึ้นมาไม่ได้ กำมือเข้าหากันแน่น เอ่ยเสียงเบาว่า “เจ้าไม่ดีใจหรือ”

“ไม่ใช่ไม่ดีใจ แค่นึกไม่ถึงเท่านั้นเอง” เซี่ยฟางหวาส่ายหน้า แย้มยิ้มสว่างไสว

“ถ้าไม่ใช่แบบนี้เจ้าคิดว่าข้าจะกล้ากดดันบังคับที่แท่นหลิงเชวี่ยหรือ? มั่นใจถึงขนาดนั้นว่าท่านปู่จะยอมยกเจ้าให้ข้า เจ้าลองคิดดูสิว่าท่านปู่มีนิสัยแบบใด หากไม่ยอมรับก่อนล่วงหน้า ไม่ว่าข้าทำสิ่งใดก็ไม่เป็นผล อย่าว่าแต่จะทำเรื่องเสียมารยาทกับเจ้าต่อหน้าพวกเขาเลย ไหนเลยจะกล้าบังคับให้เสด็จอาออกพระราชโองการ” ฉินเจิงเห็นนางยิ้มก็โล่งใจขึ้นทันที

ที่แท้เบื้องหลังเหตุการณ์บีบบังคับออกพระราชโองการสมรสที่แท่นหลิงเชวี่ยยังมีเรื่องแบบนี้ด้วย

เซี่ยฟางหวานึกถึงคืนสิ้นปีวันนั้น เหตุการณ์บังคับแต่งงานที่แท่นหลิงเชวี่ยเป็นเรื่องใหญ่มาก นางทั้งโมโหทั้งขำ “ร่วมมือกันเล่นละครตบตากับท่านปู่ เจ้าเองก็เล่นละครด้วย ผู้ที่ถูกปิดบังคือข้ากับฝ่าบาท”