ส่วนที่ 3 บทที่ 035-2

บทที่ 35-2 รักมาก

หนึ่งชั่วยามต่อมาพลันมีเสียงเคลื่อนไหวตรงหน้าประตูจวน มีคนตะโกนดังขึ้นว่า “ฮ่องเต้เสด็จ!”

เสียงนั้นดังพอจะได้ยินไปทั่วทุกเรือนในจวน

เซี่ยฟางหวาขยับเปลือกตา ฉินเจิงกอดนางแน่น น้ำเสียงงัวเงีย “ไม่ต้องสนใจ!”

เซี่ยฟางหวาเลยนอนต่อ

ไม่นานก็มีเสียงเคลื่อนไหวค่อนข้างชุลมุนแว่วมาจากนอกเรือน ราวกับผู้มาเยือนมีจำนวนไม่น้อย

ครู่ต่อมาราวกับคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินมายังเรือนลั่วเหมย

เซี่ยฟางหวาค่อยๆ รู้สึกตัว เดาได้ว่าฝ่าบาทเสด็จมายังเรือนลั่วเหมย นางย่นหัวคิ้วแล้วลืมตาขึ้น ฉินเจิงยังคงหลับตานอนดังเดิม เขายกแขนข้างหนึ่งให้นางนอนหนุน ส่วนแขนอีกข้างก็โอบรัดเอวนางตลอดเวลา นางไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่มย่ามแบบนี้ ทว่าวันนี้กลับหลับอย่างสบายใจ นางยกแขนเขาออกเตรียมจะลุกขึ้นนั่ง

“ไม่ใช่บอกเจ้าว่าไม่ต้องสนใจหรือ” ฉินเจิงคว้ามือนางไม่ให้ขยับตัว

“แต่พระองค์มาถึงแล้ว เจ้าลองฟังดู” เซี่ยฟางหวากล่าวเสียงเบา

“มาก็มาสิ เจ้าก็คิดว่าสามปีค่อยแต่งงานช้าเกินไปด้วยเหมือนกันไม่ใช่หรือ? เราฉวยโอกาสนี้ให้พระองค์ออกพระราชโองการแต่งงานกันภายในปีนี้เถิด” ฉินเจิงกล่าว