ส่วนที่ 3 บทที่ 012-1

บทที่ 12-1 ข่าวดี

พระชายาอิงชินอ๋องตำหนิฉินเหลียนก่อนเรียกเซี่ยอวิ๋นจี้เดินไปโถงหรงฝูด้วยกัน

ฉินเหลียนไม่ยอมให้แม่ของนางตัดสินใจแทน กระทืบเท้าด้วยความโมโห เอ่ยเสียงดังกับพระชายาว่า “ข้ายังอยู่จวนจงหย่งโหวไม่พอ! ข้าไม่กลับ!”

พระชายาอิงชินอ๋องได้ยินเช่นนั้นก็โมโห หยุดเดินแล้วหันมามองฉินเหลียน “เจ้าเหมือนพี่ชายเจ้าไม่ผิด รังเกียจบ้านของเรากันหมดแล้วรึ แต่ละคนถึงไม่ยอมกลับไปทั้งนั้น!”

“ท่านพี่ก็ไม่กลับจวนด้วยหรือ” ฉินเหลียนเบิกตามอง

พระชายาอิงชินอ๋องเห็นฉินเจิงกับเซี่ยฟางหวาเพิ่งจะเดินเข้ามาใกล้หลังเวลาผ่านไปสักพัก จึงเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “แล้วแต่พวกเจ้า ถ้าไม่อยากกลับ ต่อไปก็ไม่ต้องกลับมาแล้ว” พูดจบก็เดินต่อไป

ฉินเหลียนเกาศีรษะ นางคิดว่าจวนจงหย่งโหวน่าอยู่มาก ไม่ต้องทนเห็นสตรีน่ารังเกียจพวกนั้นในวังหลวง และไม่มีชายารองกับพวกอนุภรรยาในจวนอิงชินอ๋อง จวนจงหย่งโหวสวยงามโอ่อ่าอย่างยิ่ง เงียบสงบเป็นที่สุด ไม่มีผู้ใดเข้ามาสร้างความวุ่นวาย ตั้งแต่นางได้เข้ามาเมื่อวานก็ไม่อยากกลับแล้ว

แม้จะมีเซี่ยอวิ๋นจี้ที่น่ารังเกียจอยู่ด้วย แต่นางก็ไม่อยากกลับ!