ส่วนที่ 2 บทที่ 081-2

บทที่ 81-2 เฒ่าจันทรา

“คุณหนูฟางหวายังอยากได้ปิ่นอันนี้คืนหรือไม่” ฉินอวี้เปลี่ยนเรื่อง

เซี่ยฟางหวาคิดว่าตามหลักแล้วของของสตรีไม่ควรโยนทิ้งไว้ข้างนอก แต่ในเมื่อต้องทิ้งไปเพราะสถานการณ์บีบบังคับ อีกอย่างตอนนี้ก็ตกอยู่ในมือของฉินอวี้แล้ว เขาย่อมไม่ยอมคืนให้นางง่ายๆ อย่างแน่นอน นางมองปิ่นในมือเขาก่อนตอบอย่างไม่ยี่หระ “ของที่ทิ้งไปแล้ว แน่นอนว่าไม่อยากได้คืน”

“เจ้ากลัวว่าข้าจะใช้ปิ่นอันนี้ขู่เจ้ารึ” ฉินอวี้ยิ้ม

เซี่ยฟางหวามองหน้าไม่ตอบอะไร

“ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการแล้ว โยนทิ้งไปก็น่าเสียดาย ข้าจะถือว่าเจ้ามอบให้ข้าแล้วกัน อย่างไรเสียเจ้าก็เกือบจะใช้ปิ่นอันนี้ทำร้ายคนของข้า” ฉินอวี้คลึงปิ่นเล่นในมือ หลังจากนั้นก็เก็บเข้าแขนเสื้อ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นธรรมชาติ

“องค์ชายสี่ยังหนุ่มยังแน่นก็หูอื้ออึงแล้วหรือ? ทิ้งกับให้มีความหมายเหมือนกันตั้งแต่เมื่อใด” เซี่ยฟางหวาพลันหัวเราะเสียงเย็น

“ของที่โยนทิ้งต่อหน้าข้า โดยเฉพาะเป็นของที่เจ้าทิ้ง ข้าก็คิดว่าไม่ได้ต่างอะไรกับการให้” ฉินอวี้มองนางด้วยใบหน้ายิ้ม