ส่วนที่ 2 บทที่ 062-1

บทที่ 62-1 หึงหวง

เมื่อทั้งสองกลับมาถึงบ้านพัก ทุกคนก็ตื่นกันหมดแล้ว

ฉินเจิงยืนพิงกรอบประตูอาบแสงแดดจากดวงอาทิตย์ซึ่งขึ้นจากทิศตะวันออกอย่างเฉื่อยชา ผ้าดิ้นเงินดิ้นทองเป็นประกายสวยงามจากแสงกระทบกาย

เซี่ยฟางหวามองเขา จู่ๆ ก็นึกถึงตั๊กแตนสานตัวนั้นที่หลี่มู่ชิงสอนให้นางและริบไปขึ้นมาอย่างกะทันหัน นางเกิดความร้อนตัวขึ้นมาชั่วขณะ แต่คิดว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นอย่างไร้ที่มาที่ไปเกินไป นางไม่ได้กระทำเรื่องใดผิดต่อเขา เพียงแค่ใช้ตั๊กแตนสานที่เพิ่งได้เรียนและขายออกไปเป็นการแลกเปลี่ยนข้อมูลเท่านั้น เมื่อคิดถึงตรงนี้จึงระงับความร้อนตัวอันน่าประหลาดใจไว้ในก้นบึ้งหัวใจ จากนั้นก็ถลึงตาใส่สายตาเขาที่มองตรงมา

ฉินเจิงมองเซี่ยฟางหวาอยู่ตลอดเพื่อสังเกตสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงไปของนาง ทันใดนั้นนัยน์ตาดำสนิทหรี่มองอย่างละเอียด แววตาแฝงไปด้วยกลิ่นอายอันตราย น้ำเสียงเฉื่อยชาที่เปล่งออกมาราวกับแสงอาทิตย์ “เช้าตรู่ก็ไม่เห็นเจ้าแล้ว ไปที่ใดมา”

“ออกไปเดินเล่นในป่าทิศใต้กับท่านตา” เซี่ยฟางหวาตอบด้วยใบหน้าปกติ