ส่วนที่ 1 บทที่ 091-2

บทที่ 91-2 หาเรื่อง

“ขอบคุณคุณหนูหลูมาก! แต่มิจำเป็นต้องช่วยข้า” หลี่มู่ชิงขมวดคิ้วพลางหันไปมองหลูเสวี่ยเหยียนแล้วเอ่ยขึ้น

“ในหนึ่งปีมีโอกาสที่จะได้สนุกสนานเช่นนี้แค่หนึ่งครั้ง หากพลาดไปคงน่าเสียดายแย่? คุณชายหลี่ ข้าทำเพื่อขอบคุณที่ท่านเดินทางเป็นเพื่อนข้ากับน้องเยี่ยนหลันจนกลับมาถึงเมืองหลวงอย่างปลอดภัยเมื่อสองวันก่อน จึงอยากใช้มารยาทในการตอบแทน เวลานั้นข้ามิได้เกรงใจ ตอนนี้ท่านก็อย่าเกรงใจไปเลย” หลูเสวี่ยเหยียนสีหน้าแข็งค้างเล็กน้อย ทว่าพริบตาเดียวก็กลับเป็นปกติดังเดิม

“สองวันก่อนข้าเห็นแก่ที่คุณหนูหลูกับเยี่ยนจวิ้นจู่ออกมาตามหาพี่เยี่ยนถิง ได้ยินว่าระหว่างเดินทางมีโจร จึงร่วมเดินทางกลับมาด้วยกัน แต่ภายหลังข้ารีบร้อนกลับเมืองหลวง ครึ่งทางหลังจึงมิได้รอพวกเจ้า นับว่าเสียมารยาทมาก ตอนนี้ไหนเลยจะยังมีหน้าให้เจ้าตอบแทนน้ำใจอีก” หลี่มู่ชิงส่ายศีรษะพลางยิ้มอย่างชืดชา จากนั้นก็เดินไปขึ้นเรือ

หลูเสวี่ยเหยียนเห็นว่าเขาปฏิเสธอย่างเด็ดขาดเช่นนี้จึงเม้มปากแน่น เพียงครู่เดียวก็รู้สึกอับอาย