1220 ข้าจะเรียกหาเจ้า เจ้ากล้ายอมรับหรือไม่
ตอนที่ 1220 ข้าจะเรียกหาเจ้า เจ้ากล้ายอมรับหรือไม่
ทุกคนให้การดูแล
คนที่เต้นก็เต้นกันอย่างสนุกสนาน คนที่รู้จักกันก็นั่งข้างกันเพื่อแข่งกันดื่ม
กฎของการแข่งนั้นง่ายมาก ทุกคนพูดสิ่งที่สามารถทำได้ หากมีใครที่ไม่สามารถทำได้ พวกเขาต้องดื่ม
ชายชราเครายาวสะบัดจุดแสงสว่างใส่ทุกคน
“นับจากนี้ไป ไม่มีใครสามารถโกหกได้ มาเริ่มเกมกันเลย!”
ชายชรากล่าวอย่างมีความสุข
แอนนาหยิบถ้วยสุราขึ้นมาแล้วกล่าวเสียงดังว่า “ข้าเริ่มก่อน ข้าไม่กลัวตาย!”
“แหงสิ เทพแห่งความตายจะไปกลัวตายทำไม เจ้านี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ ” กู่ฉิงซานยิ้ม
ทุกคนยักไหล่ก่อนไม่มีทางเลือกนอกจากยกถ้วยขึ้นดื่ม
หากไม่ใช่เทพแห่งความตาย ไม่ว่าจะเป็นคนที่หาญกล้าแค่ไหน พวกเขาย่อมกลัวตายไม่มากก็น้อย
“ต่อไป แบร์รี่” ภูตชราเรียก
แบร์รี่หยิบถ้วนขึ้นมา ครุ่นคิดสักพักแล้วกล่าวว่า “ตอนที่ข้าสู้ ข้าไม่เคยกังวลเรื่องตาย”
นอกจากแอนนา ทุกคนหยิบถ้วยขึ้นมาอีกครั้ง
อย่ามาล้อเล่นน่า สุรามีไว้ดื่มอยู่แล้ว
ดื่มมันให้หมด
เย่เฟยหลีวางถ้วยลง หน้าแดงเล็กน้อย
เขาดื่มไม่เก่งเท่าไหร่นัก
“นี่ๆๆ ห้ามใช้ความสามารถในการประคองสตินะ เล่นเลือกปฏิบัติแบบนี้ก็ไม่ดีน่ะสิ จะให้ทุกคนดื่มตลอดไม่ได้ เขาท้วง”
“ตอนนี้ขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว พูดมา” ชายชราเครายาวยิ้ม
เย่เฟยหลีเทสุราขณะมองทุกคนในบาร์
จิตของเขาขยับ
นั่นแหละ!
เย่เฟยหลีชูถ้วยขึ้นสูงแล้วกล่าวว่า “ข้าจะไม่มีวันชอบผู้ชายมาก่อน ภายภาคหน้าก็ด้วย!”
เสียงหัวเราะดังครืน
ผู้ชายวางถ้วยลง สีหน้าพึงพอใจกับการแสดงดังกล่าว
เสี่ยวเมียว เย่หรูซี แอนนาและผู้ฝึกยุทธ์หญิงคนอื่นที่อยู่ที่นี่ถือถ้วยเอาไว้
“น่าอายเกินไปแล้ว เฟยหลี” แอนนาชำเลืองมองเขา
เย่เฟยหลียิ้มแล้วกล่าวว่า “โทษที เกมนี้มันน่าสนใจดีน่ะ”
พวกผู้หญิงดื่มสุรา
พวกนางสบตากันราวกับเตรียมจะหาทางแก้แค้น
“ข้าเอง” เสี่ยวเมียวกล่าว
นางมองเย่เฟยหลีแล้วกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ข้าไม่เคยไปดูหนังรักๆ ใคร่ๆ มาก่อน”
เกิดความเงียบสงัด
“เออ เจ้าแน่ใจหรือเขาเคยไปดูหนังพวกนั้น” เย่หรูซีกระซิบถาม
เสี่ยวเมียวกอดแขนแล้วตอบว่า “ใช่ ข้าบังเอิญรู้มาว่าเขาเคยไปดูน่ะ”
วินาทีต่อมา
ผู้ชายทุกคนยกถ้วยขึ้นแล้วดื่มรวดเดียว
เย่หรูซีมองจางหยิงห่าวด้วยความประหลาดใจ
เสี่ยวเมียวมองแบร์รี่ด้วยความประหลาดใจ
แอนนามองกู่ฉิงซานด้วยความประหลาดใจ
ทำไมพวกเจ้าถึงดื่มล่ะ
พวกนางล้วนคิดเหมือนกัน
แอนนาอดที่จะเอานิ้วจิ้มซี่โครงของกู่ฉิงซานไม่ได้
กู่ฉิงซานถามว่า “มีอะไรหรือ”
“เจ้าไม่มีเวลาไปทำเรื่องพวกนั้นนี่ แล้วใครพาเจ้าไปดูล่ะ” แอนนากระซิบถาม
กู่ฉิงซานตอบตามตรงว่า “เฟยหลี เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความรัก เขาบอกว่าสามารถสอนข้ากับหยิงห่าวถึงวิธีตกหลุมรักได้”
พวกผู้หญิงได้ยินดังนั้นจึงหันไปมองเย่เฟยหลีเงียบๆ
บรรยากาศเปลี่ยนไป
“เย่หรูซี ถึงตาเจ้าแล้ว!” ชายชราเครายาวเรียก
เย่หรูซีกล่าวว่า “ข้าไม่เคยสวมหน้ากากเวลาลงมือฆ่า”
เย่เฟยหลียกดื่ม
ส่วนลอร่าดื่มนม นั่นเพราะนางอยากมีส่วนร่วมด้วยเช่นกัน
ลอร่ากล่าวว่า “ข้าไม่เคยสอนให้คนอื่นตกหลุมรัก”
เย่เฟยหลีดื่มอีกแก้ว
เหล่าต้าดื่มตาม
หลังจากครบรอบก็ถึงตาของแอนนาอีกครั้ง
แอนนากล่าวว่า “ข้าไม่เคยเล่นเกมออนไลน์ ดูเมะหรือกินอาหารจานด่วนมาก่อน”
เย่เฟยหลีดื่มอีกแก้ว
ทุกคนมองฉากนี้พร้อมกับอมยิ้ม ไม่มีใครพยายามเกลี้ยกล่อมหรือก้าวก่าย
อย่ามาล้อเล่นน่า การทำร้ายผู้หญิงมันเป็นเรื่องเสียมารยาทไม่ใช่หรือ
อีกอย่าง มีทั้งเทพแห่งความตาย ผู้นำรุ่งอรุณแห่งวันสิ้นโลก ราชินีแห่งความมั่งคั่ง และนักเขียนนิยาย
เทพแห่งความตายทำให้ตายได้
ไม่มีใครกล้ายั่วโมโหผู้นำรุ่งอรุณแห่งวันสิ้นโลก
ไม่มีใครสร้างปัญหากับคนที่มั่งคั่ง
ส่วนนักเขียนนิยาย
ยามผู้หญิงเขียนนิยาย นางสามารถเขียนให้อีกฝ่ายเป็นคนวิกลจริตจนถูกชี้นำไปตลอดชีวิตได้ ไม่มีโอกาสได้ใช้ฉายาดีๆ อีก
น่าอนาถานัก
พูดถึงฉายาแล้ว
กู่ฉิงซานมองไปในความว่างเปล่า
เมื่อมองตามสายตาของเขา แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กปรากฏขึ้นราวกับเพิ่งตื่นขึ้นมา
“ในช่วงสำคัญของการต่อสู้ดุเดือด ทำได้ทำการเต้นบูชายัญที่ยากลำบากยิ่งได้สำเร็จ เรื่องนี้เป็นที่ยอมรับโดยสิ่งมีชีวิตและอาณาจักรทั้งหลาย ดังนั้นท่านจึงได้รับฉายาใหม่”
“ฉายา: ผู้ชายเจ้าเสน่ห์ที่สุด”
“ทักษะฉายา: มีเหตุผล”
“มีเหตุผล: เพราะเสน่ห์ที่ไม่มีใครเทียบได้ ยามท่านสนทนากับผู้อื่น ท่านสามารถใช้ความสามารถลึกลับนี้ได้เพื่อทำให้ทุกคนที่ได้ยินแล้วรู้สึกว่ามันถูกต้อง”
“หมายเหตุ: ทักษะนี้สามารถใช้ได้แค่หนึ่งครั้งต่อวันเท่านั้น”
กู่ฉิงซานพูดไม่ออกเล็กน้อย
เทียบกับฉายาจริงจังอย่าง “แม่ทัพเทพ” “ยอดมือสังหาร” “ดาราอัคคีเทพสงคราม” คราวนี้ยังจะ “ผู้ชายเจ้าเสน่ห์ที่สุด” อีก
เขาอดที่จะติดตั้งฉายานี้ไม่ได้ก่อนกระแอมลำคอแล้วพยายามกล่าวว่า “เอาล่ะ ปล่อยเย่เฟยหลีได้แล้ว เขาเป็นเด็กที่อายุแค่สิบเก้าปีเองนะ”
ทักษะฉายาทำงาน!
ผู้หญิงหลายคนตกตะลึง
หืม… กู่ฉิงซานพูดมีเหตุผล…
เย่หรูซีกล่าวกับตัวเองว่า “อีกอย่าง ข้าสนใจบางอย่างในตัวผู้ชายอย่างเขาเหมือนกัน”
เสี่ยวเมียวพยักหน้าเช่นกันแล้วกล่าวว่า “ช่างเถอะ เพื่อคนในสมาคมของพวกเรา”
แอนนานึกถึงฉากอื่นในอดีตได้
จูบที่ลืมไม่ลงนั่น
หรือว่า… กู่ฉิงซานเรียนรู้จากเรื่องนี้
ใบหน้าของนางแดงช้าๆ ไม่ต่อความยาวสาวความยืดอีก
ชายชราเครายาวตะโกนว่า “ถึงเวลาสำหรับลอร่าแล้ว!”
ลอร่าหัวเราะเบาๆ แล้วกล่าวว่า “ข้ามีบ้านพักตากอากาศในพื้นที่เอกฐานหกพันสามร้อยเก้าสิบเอ็ดหลัง แต่ข้าเคยไปเยือนแค่หนึ่งพันห้าร้อยเจ็ดสิบหลังเท่านั้น ใครก็ตามที่เคยไปเที่ยววันหยุดมากกว่าข้าก็ไม่ต้องดื่ม”
ทุกคนหยิบถ้วยขึ้นมาดื่มรวดเดียว
มั่งคั่งเหลือเกิน!
ทุกคนคิดฟุ้งซ่าน พวกเขาเริ่มคิดว่าควรพูดอย่างไรดี
กู่ฉิงซานลองใช้ทักษะฉายาเงียบๆ ตอนนี้รู้สึกพึงพอใจเช่นกัน
ทักษะนี้ ในบางกรณี มันก็ใช้ง่ายจนน่าประหลาด
เขาชำเลืองสายตาไปในความว่างเปล่อีกครั้งก่อนกล่าวในใจว่า “แสดงข้อความก่อนหน้านี้ที”
หิ่งห้อยขนาดเล็กในความว่างเปล่าหายไปทันที
ข้อความแจ้งเตือนใหม่รีขึ้นมาแถวแล้วแถวเล่า
“ท่านได้รับการชี้แนะจากบรรพบุรุษหมื่นมังกร”
“คำสาปเงามังกรฟ้าของท่านเปลี่ยนสภาพแล้ว”
“ท่านได้รับคำสาปมังกรฟ้า”
“ท่านได้รับคำสาปดั้งเดิมของมังกรฟ้า” “คำสาปดั้งเดิมของมังกรฟ้าจะผูกมัดกับชื่อของท่าน ทันทีที่ตอบรับคำเรียกขานของท่านจะทำให้ถูกจองจำอยู่กับที่ทันที ในสภาพนี้ อีกฝ่ายสามารถขัดขืนการโจมตีของท่านได้แต่ไม่สามารถขยับหรือหลบหนีได้”
“คำอธิบาย: ข้าจะเรียกหาเจ้า เจ้ากล้ายอมรับหรือไม่”
“คำอธิบาย: หากไม่ยอมรับก็ต้องเจอดี!”
กู่ฉิงซานอ่านจบอย่างรวดเร็ว เหงื่อเย็นเล็กน้อยค่อยๆ เกาะที่ด้านหลังของเขา
ไม่สงสัยเลยว่าเมื่อหลายร้อยล้านปีก่อน บรรพบุรุษหมื่นมังกรถึงโกรธาเมื่อเจอหน้าเขา
กลายเป็นว่าเขาเข้าใจผิดเกี่ยวกับเผ่ามังกรจริงๆ
มันใช่การแร็พที่ไหน
มันใช่การพ่นไฟที่ไหน
ในสมัยก่อน เผ่ามังกรไม่ได้ต่อสู้แบบนี้เลย
พวกมันจะตะโกนชื่อออกมาก่อนทำการสังหารคนคนนั้นทันที!
……………………………..