1067 เร่งด่วนมาก!
ตอนที่ 1067 เร่งด่วนมาก!
บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม ยังมีหิ่งห้อยขนาดเล็กผุดขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
“ในเมื่อท่านได้รับฉายา ‘ทูตสวรรค์ตัวน้อย’ ในสำรับแห่งบาป ท่านสามารถได้รับความสามารถพิเศษต่อไปนี้”
“เมื่อใดก็ตามที่ท่านจั่วไพ่ ท่านสามารถจั่วไพ่ได้สองใบพร้อมกัน”
ดวงตาของกู่ฉิงซานทอประกาย จากนั้นก็หมองหม่นอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้เขาคือไพ่ระดับสีคราม หลังจากอัปเกรดก็มีไพ่เพียงใบเดียว
หอกปีศาจแดง!
ต่อให้บอกให้ตัวเองจั่วไพ่เพิ่มอีกใบ แต่ก็ไม่สามารถทำการจั่วได้
‘อึ่ก…’
ความสามารถพิเศษของทูตสวรรค์ตัวน้อยคือการจั่วไพ่สองใบพร้อมกัน…
เสี่ยวซีคือทูตสวรรค์ ความสามารถพิเศษของนางคืออะไร
กู่ฉิงซานครุ่นคิดอย่างเงียบงัน
เขามองคำว่า “ทูตสวรรค์ตัวน้อย” บนหน้าต่างระบบไพ่ ยังไม่อาจทำใจยอมรับได้
ทำไมในชื่อแห่งบาปถึงมี ‘ทูตสวรรค์ตัวน้อย’ อยู่ด้วยล่ะ
ตอนเสี่ยวซีตื่นขึ้นในเวลาอันสั้น กู่ฉิงซานสามารถจินตนาการได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับความไร้เดียงสาของนางที่ที่เหมือนแผ่นกระดาษว่างเปล่า
“โห กู่ฉิงซาน ข้าเพิ่งหลับไป แต่เจ้าเลื่อนขั้นเป็นทูตสวรรค์ตัวน้อยแล้ว!”
“ทูตสวรรค์ตัวน้อย ข้าหิวแล้ว!”
“ทูตสวรรค์ตัวน้อย ไปปล้นกับพี่สาวด้วยกันเถอะ!”
กู่ฉิงซานก้มศีรษะขณะกำหมัด
มันต้องเป็นงานหนักแน่
คงดีกว่าที่จะอัปเกรดระดับบาปอีกขั้นก่อนเสี่ยวซีจะตื่นขึ้นเพื่อกำจัดชื่อ “ทูตสวรรค์ตัวน้อย”
ตอนนี้ ลูกผู้ชายตัวจริงนามว่ากู่ฉิงซานตัดสินใจได้แล้ว
โชคยังดี การเลื่อนขั้นนี้ไม่เพียงนำชื่อที่น่าอับอายมาเท่านั้น แต่ยังนำสิ่งที่กู่ฉิงซานต้องการมาให้อีกด้วย
บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม ในที่สุดแถวหิ่งห้อยขนาดเล็กเหล่านั้นปรากฏขึ้น
“ท่านกลายเป็นไพ่แห่งบาประดับทูตสวรรค์ตัวน้อย”
“ท่านสามารถกลายเป็นหนึ่งในสามสิ่งมีชีวิตพิเศษได้ด้วยการปลดปล่อยพลังเดินทางผ่านมิติและเวลา”
จิตของกู่ฉิงซานขยับอย่างรวดเร็ว
เสี่ยวซียังหลับอยู่ เขาจึงเข้าแทนที่นาง
ต้นไม้หนามโบราณไม่มีปัญหา
สามเหรียญไม่มีปัญหา
ส่วนบัญญัติราชามาร
นี่ไม่ใช่ปัญหา กู่ฉิงซานได้ลอบถามบัญญัติราชามารมาแล้ว
เพราะเขาวิวัฒนาการบัญญัติราชามารจนถึงขั้น “การจุติของราชามาร” ในยุคโบราณ เขาครอบครองสถานะสูงศักดิ์ของผู้ส่งสารแห่งบาป ดังนั้นบัญญัติราชามารสามารถมอบพลังที่ราชามารครอบครองให้ได้ชั่วคราวเพื่อสนับสนุนการเดินทางผ่านมิติและเวลา
ตอนนี้พวกมันอยู่ที่นี่หมด!
ตราบที่กลับอาณาจักรหนามและอัญเชิญกลุ่มอำนาจของโลกเก้าร้อยล้านชั้นให้มาสนับสนุน เขาสามารถกลับไปช่วงเวลาที่หอคอยถูกทำลายเพื่อช่วยแม่นางเฮยไห่ได้!
กู่ฉิงซานสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนค่อยๆ ระงับความตื่นเต้นของตัวเอง
“นี่ กู่ฉิงซาน เจ้าเสร็จหรือยัง”
เหล่าต้าขึ้นมาทักทายบนชั้นดาดฟ้า
“ในที่สุดก็เสร็จแล้ว” กู่ฉิงซานหัวเราะ “ตอนนี้ข้าเพียงแค่รอให้กลับอาณาจักรหนามเท่านั้น”
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็สามารถกินข้าวเที่ยงได้แล้วใช่หรือเปล่า” จางหยิงห่าวเสริม
กู่ฉิงซานเริ่มสวมผ้ากันเปื้อนอีกครั้ง เขาพยักหน้าแล้วถามว่า “เอาล่ะ พวกเจ้าอยากกินอะไร”
“ข้าวผัดไข่กับไส้กรอกแฮม” เหล่าต้าตอบ
“ไอศกรีม!” ลอร่าตอบ
“แค่ไอศกรีมหรือ” กู่ฉิงซานถาม
“อื้ม กำลังลดน้ำหนักน่ะ… ขอถังใหญ่” ลอร่าตอบ
“…ได้” กู่ฉิงซานกล่าว
“ส่วนข้า สุราหนึ่งขวดกับสเต็กสองชิ้น” จางหยิงห่าวกล่าว
“ข้าต้องการก๋วยเตี๋ยวเนื้อ” เย่เฟยหลีกล่าว
กู่ฉิงซานโบกมือแล้วกล่าวว่า “วันนี้ไม่ทำก๋วยเตี๋ยว เฟยหลีช่วยสั่งใหม่ด้วย”
เย่เฟยหลีครุ่นคิดสักพักแล้วตอบว่า “เช่นนั้นข้าขอเป็นก๋วยเตี๋ยวผัดละกัน”
กู่ฉิงซานมองหน้าต่างระบบเทพสงครามแล้วถามอย่างแผ่วเบาว่า “ก๋วยเตี๋ยวผัดจะไปกระตุ้น ‘ได้พบกันอีกครั้ง’ หรือเปล่า”
หน้าต่างระบบเทพสงครามตอบกลับมาว่า
“กระตุ้น”
ในเวลาเดียวกัน ค่าพลังวิญญาณที่เหลืออยู่บนหน้าต่างระบบเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนลดลงไปสองร้อยแต้ม
กู่ฉิงซานพูดไม่ออก
เขายกมีดขึ้น มองเย่เฟยหลีแล้วกล่าวว่า
“เฟยหลี ข้าขอเคลียร์กับเจ้าหน่อย ในอนาคตอย่าสั่งให้ทำก๋วยเตี๋ยวอีก เข้าใจหรือเปล่า”
“อา… ได้”
เย่เฟยหลีรู้สึกใจสั่นอย่างอธิบายไม่ถูกก่อนตอบรับอย่างรวดเร็ว
ดังนั้นกู่ฉิงซานจึงหยิบหม้อและกระทะออกมา คลุกเคล้าทุกอย่างเข้าด้วยกันเพื่อเตรียมทำอาหาร
ตอนนี้เอง
ทุกคนรู้สึกได้
บางสิ่งกำลังมาหายานอวกาศ!
ทุกคนชักอาวุธขณะเตรียมต่อสู้อย่างเงียบงัน
“เฟยหลี ช่วยหน่อย!” กู่ฉิงซานตะโกน
เย่เฟยหลีส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “มันมาไวเกินไป! เตรียมรับมือกับศัตรู”
‘ตูม!’
เงาสีดำกระแทกกับชั้นดาดฟ้าจนแตกสลาย
ความคิดของกู่ฉิงซานกวาดออกไป เขาประหลาดใจขึ้นมา “แอนนา! เสี่ยวเมียวด้วย! เกิดอะไรขึ้นกับพวกเจ้า!”
เขาเห็นเสี่ยวเมียวนอนอยู่ในห้องพักในสภาพสาหัส
แอนนาเต็มไปด้วยโลหิตขณะช่วยประคองเสี่ยวเมียว
ทุกคนรีบเข้ามารวมตัว
“ช่วยเสี่ยวเมียวด้วย!” แอนนากล่าวอย่างวิตก
ลอร่าหยิบขวดขนาดเล็กออกมาทันทีก่อนเทใส่ปากของเสี่ยวเมียวโดยไม่อธิบายสักคำ
เสี่ยวเมียวคราง ลมหายใจของนางค่อยๆ มั่นคง
“บาดแผลสาหัสนัก ข้าเกรงว่าต้องให้นอนสักพักจึงจะหายดี” ลอร่ากล่าว
นางส่งอีกขวดให้แอนนา
แอนนาดื่มรวดเดียว บาดแผลหายอย่างรวดเร็วจนมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
หลังจากผ่านไปหลายอึดใจ บาดแผลของแอนนาถึงกับหายสนิท!
ตอนนี้แอนนาตกตะลึง
“ยาดีทีเดียว…” นางพึมพำ
กู่ฉิงซานถามด้วยน้ำเสียงลุ่มลึกว่า “แอนนา เกิดอะไรขึ้น”
แอนนากลับมามีสติก่อนตอบว่า “พวกข้าตามเจ้ามาด้วยการใช้พลังของสามเหรียญจนมาถึงช่วงเวลาที่แม่นางเฮยไห่ตายเพื่อพยายามจะช่วยนาง”
ว่าไงนะ!
ทุกคนตกตะลึง
กู่ฉิงซานรีบถามว่า “แสดงว่า พวกเจ้าย้อนอดีตพร้อมข้า จากนั้นก็กลับมาจากอดีตงั้นหรือ”
“ใช่” ดวงตาของแอนนาแดงก่ำ “กู่ฉิงซาน ไปช่วยทุกคนที”
กู่ฉิงซานกุมมือนางไว้อย่างอ่อนโยนก่อนตอบช้าๆ ว่า
“ไม่ต้องห่วง บอกข้ามา สงครามเป็นเช่นไรบ้าง”
แอนนาตอบว่า “วิญญาณกรีดร้องถูกพวกเราเล่นงาน แต่พวกเราก็สูญเสียไปเยอะเหมือนกัน มีหลายคนใกล้ถึงแก่ความตาย ทุกคนต้องการการรักษา!”
“พวกเราชนะจริงๆ เหรอ?” กู่ฉิงซานถาม
แอนนาพยักหน้าอย่างหนัก
กู่ฉิงซานถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนหันศีรษะไปส่งสัญญาณให้จางหยิงห่าวที่อยู่ข้างหลังให้เดินเข้ามา
“เจ้าอุ้มเสี่ยวเมียวที ข้าจะช่วยแอนนา ไปนั่งที่โต๊ะกัน”
“อา ได้”
สองสาวถูกพวกเขาช่วยเอาไว้
ลอร่าเตรียมเตียงก่อนให้เสี่ยวเมียวนอนลงไป
แอนนาอยู่ในสภาพหายดีขณะนั่งเก้าอี้ตรงโต๊ะกินข้าว
“ฉิงซาน ไปช่วยทุกคนที!” นางกล่าวขณะหลั่งน้ำตา
กู่ฉิงซานมองนางแล้วกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ไม่เป็นไร แอนนา ไม่ว่าเจ้าจะเผชิญกับอะไรมา จำเอาไว้ว่าอย่าแตกตื่น สงบสติไว้”
“แต่…”
แอนนาอยากพูด แต่กู่ฉิงซานขัดนางก่อนกล่าวว่า “ไม่ต้องห่วง ด้วยสามเหรียญ พวกเราสามารถกลับไปช่วงเวลานั้นตอนไหนก็ได้ พวกเราสามารถกลับไปก่อนที่จะมีใครตายได้ ดังนั้นเจ้าไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก… เข้าใจนะ”
แอนนาตกตะลึง
ดูท่าจะเป็นอย่างนั้นจริง
“เยี่ยมไปเลย ทำไมข้าถึงต้องร้อนรนด้วยนะ” นางถอนหายใจอย่างขมขื่นออกมา
เมื่อทุกคนคิดว่ามันเป็นแบบนี้จริงๆ พวกเขาก็ผ่อนคลาย
อย่างไรเสีย พวกเขาชนะสงคราม ดังนั้นจึงไม่ต้องรีบร้อน
กู่ฉิงซานตบบ่านางแล้วถามว่า “เจ้ากินอะไรมาหรือยัง มากินข้าวด้วยกันเถอะ จากนั้นพวกเรามาคุยเรื่องอื่นกัน”
เขาวางขวดสุราสองสามขวดบนโต๊ะ จัดวางผลไม้ทานเล่นก่อนหันกลับไปทำอาหาร
“เจ้าอยากกินอะไรหรือ”
กู่ฉิงซานถามโดยไม่หันหลังกลับมา
แอนนาตกตะลึง
นางอุตส่าห์รีบเดินทางผ่านมิติและเวลา แต่สุดท้ายกลับต้องมานั่งกินข้าวที่นี่
ช่างเถอะ…
นางตอบว่า “อะไรก็ได้ เจ้าเลือกมาได้เลย”
กู่ฉิงซานตอบรับ
การเคลื่อนไหวของเขาช่ำชอง ฝีมือยอดเยี่ยม ผ่านไปสักพัก อาหารของทุกคนก็ถูกเตรียมจนเสร็จ
แอนนานั่งอยู่ที่เดิม จ้องมองเขาอย่างเหม่อลอย ไม่สามารถพูดอะไรได้
ตอนนี้เอง เสี่ยวเมียวได้สติแล้วเช่นกัน
แอนนาก้าวมาข้างหน้าก่อนบอกในสิ่งที่กู่ฉิงซานบอกก่อนหน้านี้ให้ฟัง
เสี่ยวเมียวพยักหน้า
กู่ฉิงซานทำเต้าฮวยแบบง่ายๆ ให้เสี่ยวเมียว
“ถึงแม้จะมียาอายุวัฒนะของลอร่า แต่บาดแผลของเจ้านับว่าสาหัส คงดีกว่าที่จะไม่กินดื่มอะไรที่หนักเกินไป”
เสี่ยวเมียวพยักหน้าก่อนกินเต้าฮวย
“รสชาติเป็นยังไงบ้าง” กู่ฉิงซานถามพร้อมกับรอยยิ้ม
เสี่ยวเมียวมองโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหาร กลิ่นหอมลอยอบอวล นางกล่าวว่า “อร่อย เจ้าทำจริงหรือเนี่ย!”
กู่ฉิงซานหันไปหยิบชามก๋วยเตี๋ยวมาส่งให้แอนนา
“ทุกคนเริ่มกินได้” กู่ฉิงซานกล่าว
ทุกคนไม่พูด พวกเขาล้วนก้มหน้ากิน
หลังจากกินเสร็จ กู่ฉิงซานและลอร่าล้างหม้อกับกระทะด้วยกัน หลังจากทำความสะอาดเสร็จ พวกเขานั่งลงพร้อมกับสองสาว
กู่ฉิงซานเช็ดมือขณะมองแอนนา “เอาล่ะ มาคุยเป้าหมายที่แท้จริงของเจ้ากันดีกว่า”
แอนนาส่ายหน้าแล้วพึมพำว่า “พวกข้ามาที่นี่เพื่อพาเจ้าย้อนเวลากลับไป นายท่านรอซุ่มโจมตีอยู่เพื่อรอที่จะจับเจ้า”
เสี่ยวเมียวซีดเผือดก่อนกล่าวด้วยเสียงคมปลาบว่า “เจ้าพูดเรื่องอะไรน่ะ!”
นางกำลังจะลงมือ แต่หน้าผากกลับถูกปืนจ่อเอาไว้ ตะขอยาวมาเกี่ยวอยู่ตรงคอ
หลังจากนั้น
‘โครม!’
ลอร่าปล่อยกองสมบัติผนึกคล้ายกับภูเขาลูกเล็กออกมาขณะกดเสี่ยวเมียวไว้ข้างใต้ ทำให้ไม่สามารถขยับได้
ส่วนแอนนา นางถูกดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพจ่อเอาไว้ ทำให้ไม่กล้าขยับไปไหน
เหล่าต้ามองกู่ฉิงซานก่อนเผยรอยยิ้มออกมา “น่าสนใจ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมปกติแล้วถึงไม่ทำก๋วยเตี๋ยว กลายเป็นว่ามันเอาไว้ใช้ในการสอบปากคำนี่เอง”
กู่ฉิงซานถอนหายใจก่อนถามเย่เฟยหลีว่า “เข้าใจแล้วหรือยัง”
“เข้าใจแล้ว ข้าจะไม่สั่งก๋วยเตี๋ยวอีกแล้ว”
เย่เฟยหลีตอบตามตรง
ลอร่ายังรู้สึกแปลกๆ ก่อนถามว่า “กู่ฉิงซาน เจ้ารู้ได้ไงว่าพวกนางเป็นตัวปลอม”
กู่ฉิงซานแตะศีรษะนางแล้วตอบว่า “แอนนาชอบดื่มมากกว่าข้า ข้าวางสุราสองสามขวดบนโต๊ะก่อนทำอาหาร แต่นางกลับไม่หยิบเลยสักขวด”
“แล้วเสี่ยวเมียวล่ะ”
“เสี่ยวเมียวคือคนที่ไม่เสแสร้ง ข้าเพิ่งทำเต้าฮวยเค็มให้ไป แต่นางกลับบอกว่าอร่อย”
“แล้วมันมีปัญหาตรงไหนหรือ”
“นางกินแต่เต้าฮวยหวาน ส่วนแบร์รี่ที่เป็นพี่นางชอบกินเต้าฮวยเค็ม”
…………………………..