0956 ทุกชีวิต

ตอนที่ 956 ทุกชีวิต

สายตาของกู่ฉิงซานจับจ้องความว่างเปล่าตรงหน้าขณะมองหน้าต่างระบบหกอันเรียงกันเป็นแถว

เทพสงครามหนึ่ง ความโกลาหลห้า

หน้าต่างระบบหกอันลอยอยู่ในความว่างเปล่าตรงหน้า เป็นปรากฏการณ์ที่น่าพิศวงนัก

“ข้าตอบคำถามแล้ว มีอะไรต่ออีกหรือไม่?” กู่ฉิงซานถาม

ระบบเทพสงครามตอบด้วยน้ำเสียงต่ำลุ่มลึกว่า “ท่านต้องคิดให้ดี กู่ฉิงซาน ท่านต้องคิดว่าตัวเองต้องการพลังโกลหลาจริงหรือเปล่า”

หัวใจของกู่ฉิงซานแทบกระโจนออกมา

ประโยคนี้ลึกล้ำเกินไป

ระบบเทพสงครามไม่คล้ายกับกีดกันการใช้พลังโกลาหล

กู่ฉิงซานอดที่จะถามไม่ได้ว่า “ถ้าข้ารวบรวมพลังของผู้ส่งสารอีกครั้ง มันจะเกิดอะไรขึ้นหรือ”

“ข้าบอกท่านไม่ได้” หน้าต่างระบบเทพสงครามตอบ

กู่ฉิงซานบ่นว่า “บอกไม่ได้อีกแล้วหรือ เมื่อครู่ข้าก็เดาคำตอบไปแล้ว เจ้ายังบอกข้าไม่ได้อีกหรือ”

หน้าต่างระบบเทพสงครามตอบว่า “เพราะนี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของความลับเช่นกัน ข้าชี้แนะให้ท่านแล้ว จากนั้นท่านก็ต้องดูมันด้วยตัวเอง”

“ถ้าอย่างนั้นข้าจะไปดู” กู่ฉิงซานกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

หน้าต่างระบบเทพสงครามกล่าวว่า “ข้าขอเตือนท่านว่าถ้าท่านลองสิ่งนี้จริง ท่านต้องใช้พลังวิญญาณทั้งหมดในตอนท้ายจึงจะสามารถรอดได้อย่างปลอดภัย” ระบบเทพสงครามกล่าว

กู่ฉิงซานนิ่ง

พลังวิญญาณทั้งหมดจะหายไปหรือ

เขาไตร่ตรองอยู่สักพัก ท้ายที่สุดก็ตัดสินใจได้ “ถ้าไม่มีพลังวิญญาณก็สามารถหาเพิ่มได้ แต่ข้าเกรงว่าจะไม่มีโอกาสอันดีที่จะรวบรวมตอนผู้ส่งสารและความโกลาหลที่พวกมันแพร่กระจายอยู่ในสภาพอ่อนแอที่สุด”

“ใช่” หน้าต่างระบบเทพสงครามเห็นด้วย “ความโกลาหลเติบโตเร็วมาก เป็นการยากที่ท่านจะเผชิญกับโอกาสแบบนี้ได้อีก”

“ไป”

หลังจากกู่ฉิงซานกล่าวจบ เขาหายไปจากกลางอากาศ

เขาใช้ก้าวพริบตาหลายครั้งก่อนจะกลับถึงภูเขาโดดเดี่ยว

เด็กผู้ชายยังกองอยู่กับพื้นในสภาพสาหัส

ดูท่าการฟาดของฉานนู่จะโหดเหี้ยมเกินไปหน่อย

กู่ฉิงซานกดเด็กผู้ชาย

ไม่ช้า เด็กผู้ชายก็ลืมตาขึ้น

เขาลุกขึ้นนั่ง มองกู่ฉิงซานอย่างเกรี้ยวกราดแล้วกล่าวว่า “เจ้ามนุษย์ ในเมื่อเจ้าหวาดกลัวพลังโกลาหล เจ้าก็ควรปล่อยข้าไปเดี๋ยวนี้”

กู่ฉิงซานจ้องเขาแล้วกล่าวว่า

“ดูท่าเจ้าจะมีความทรงจำที่ถูกปลุกขึ้นมาแล้วสินะ”

“ใช่ บทสนทนาระหว่างเจ้ากับไก่นั่นจับใจข้านัก จากนั้นข้าก็ถูกทำให้ตกอยู่ในอาการสาหัส ส่งผลให้นึกถึงหลายสิ่งในอดีต ข้าต้องขอบคุณเจ้าเพราะเรื่องนี้จริงๆ”

เด็กผู้ชายกล่าวอย่างภาคภูมิใจ

ด้วยความทรงจำจากช่วงชีวิตที่แล้ว เขาจะเติบโตเร็วขึ้น แข็งแกร่งเร็วขึ้น สุดท้ายเมื่อพึ่งพลังโกลาหลก็จะก้าวข้ามตัวเองในช่วงชีวิตที่แล้วไปได้

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “อย่างนั้นถ้าเจ้าอยากตอบแทนข้า เช่นนั้นข้าขอถามคำถามแล้วกัน”

เด็กผู้ชายถามว่า “ถามอะไร”

“เจ้ารู้สึกอย่างไรตอนที่ฆ่าคนในเมือง” กู่ฉิงซานถาม

เด็กผู้ชายผงะ ขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “รู้สึกอะไรอย่างนั้นเหรอ ฆ่าก็คือฆ่า ทำไมต้องรู้สึกด้วย”

เขาเข้าใจว่ากู่ฉิงซานหมายถึงอะไรจึงตอบสนองช้าๆ “ข้าเข้าใจล่ะ เจ้าสหายหน้าซื่อใจคด ที่ถามแบบนี้ก็เพราะเจ้าจะพยายามโน้มน้าวสินะ”

“เจ้าอยากให้คนทั้งโลกต่อว่าข้าหรืออยากปลุกอารมณ์ในใจข้าขึ้นมา ขอเพียงแค่มันมีอิทธิพลกับข้าก็จะทำให้หยุดการแพร่กระจายความโกลาหลได้อย่างนั้นหรือ”

เด็กผู้ชายเอียงศีรษะขณะถามด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า

ตอนนี้ เขาไม่เหมือนกับเด็กเลย แต่เหมือนกับวีรชนเจ้าเล่ห์มากกว่า

“ไม่ใช่อย่างนั้น” กู่ฉิงซานตอบ “ข้าแค่อยากรู้ว่าเจ้าคิดเห็นอย่างไรกับการฆาตกรรม นอกเหนือจากนั้นก็ไม่มีความหมายอื่นอีก”

เด็กผู้ชายสบตาเขาก่อนค่อยๆ ยืนยันความหมายของอีกฝ่าย

ใช่แล้ว เขาแค่อยากคำถามนี้จริงๆ

ช่างเป็นคนที่แปลกประหลาดนัก

แต่ตอนนี้คนคนนี้ได้เปรียบอยู่ ทำไมต้องไปยั่วโมโหด้วย

จะดีกว่าไหมถ้าสามารถพัฒนาคนคนนี้ให้กลายเป็นผู้ช่วยของเขา

เด็กผู้ชายครุ่นคิดสักพักแล้วกล่าวว่า “มนุษย์เจ็บปวดกับการมีชีวิตมากเกินไป ข้าจะส่งพวกมันออกจากโลกที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด หลังจากนั้น พวกมันจะไม่รู้สึกยินดี โกรธ เศร้าและสุขเพราะการเปลี่ยนแปลงในโลกภายนอก ข้าไม่ขอให้พวกมันตอบแทนอะไรทั้งนั้น”

กู่ฉิงซานเงียบไปสักพัก

“เป็นอะไร เจ้าคิดจะใช้คำพูดอะไรมาโน้มน้าวข้า” เด็กผู้ชายถามด้วยสีหน้าดูดี

กู่ฉิงซานตอบว่า “ที่จริงเจ้าก็พูดถูก”

เด็กผู้ชายประหลาดใจ

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “เพราะวันสิ้นโลกปรากฏขึ้นมา มันแพร่กระจายไปยังโลกคู่ขนานทั้งหลาย โลกภายในถูกทำลาย ตอนนี้ไม่มีสถานที่ใดในโลกภายนอกที่มั่นคงอีกแล้ว แถมยังมีปัญหาเกิดขึ้นในหุบเหวนิรันดร์ของโลกคู่ขนานบางแห่งอย่างเช่นโลกคู่ขนานที่ข้ามา ดังนั้นข้าจึงเห็นด้วยกับความคิดของเจ้าที่บอกว่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดกำลังเจ็บปวด”

กู่ฉิงซานถอนหายใจแล้วกล่าวต่อว่า “ข้าเชื่อว่าต่อให้เจ้าไม่ได้เกิดใหม่ในโลกใบนี้ ไม่ช้าก็เร็ว โลกใบนี้ก็ต้องพบกับจุดจบ”

เด็กผู้ชายมองกู่ฉิงซานด้วยดวงตาสดใสก่อนกล่าวว่า “ใช่ ทุกชีวิตกำลังเจ็บปวด ช่างน่าวิเศษนักที่เจ้ารู้แจ้งถึงสิ่งนี้ แม้กระทั่งในชีวิตที่แล้วก็มีคนไม่มากที่มองเห็นสิ่งนี้อย่างชัดเจน”

เขากล่าวต่อว่า “โลกทั้งใบถูกทำลาย จุดจบไม่อาจขัดขืนได้ มีเพียงพลังโกลาหลเท่านั้นที่สามารถช่วยข้าได้ ความจริง มันสามารถช่วยเจ้าได้เช่นกัน”

“ช่วยข้าหรือ” กู่ฉิงซานถาม

ความคิดในใจของเด็กผู้ชายยังคงวนเวียนขณะคิดต่อว่า “น่าเสียดายที่คนอย่างเจ้ายืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับข้า ข้าจึงต้องคุยกับเจ้าเพื่อทำข้อตกลง”

“ข้อตกลงอะไร” กู่ฉิงซานถาม

เด็กผู้ชายตอบอย่างเคร่งขรึมว่า “ข้าอยู่ในสภาพที่เพิ่งตื่นขึ้นมาเท่านั้น ยังอ่อนแอมาก แต่พละกำลังส่วนตัวของเจ้านับว่าแข็งแกร่งมากแล้ว เจ้าสามารถช่วยให้ข้าหว่านความโกลาหลได้อย่างสมบูรณ์”

“ทำไมข้าถึงต้องช่วยเจ้าด้วย”

“เพราะเมื่อข้าได้พลังที่แข็งแกร่งมา ข้าจะมอบความโกลาหลให้กับเจ้า”

ตอนนี้ ทั้งสองเงียบไปสักพักขณะมองหน้ากันอย่างเงียบงัน

กู่ฉิงซานครุ่นคิดสักพักก่อนยื่นมือออกไป

ดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพมาอยู่ในมือ

“ข้าเองก็อยากคุยกับเจ้าเพื่อทำข้อตกลงเช่นกัน” กู่ฉิงซานกล่าว

“มีการต่อรองที่ไหนให้ถืออาวุธกัน”

เด็กผู้ชายขมวดคิ้ว

ตอนนี้ คำพูดกับการกระทำของเขาผิดกับขอบเขตของคำว่าเด็กอย่างสิ้นเชิง

“ขอโทษที การแลกเปลี่ยนนี้มันต้องเริ่มจากการใช้อาวุธนี่แหละ”

กู่ฉิงซานแทงดาบยาวใส่ร่างของอีกฝ่ายขณะกล่าวช้าๆ ว่า “ช่วยตายสักพักทีสิ ข้าจะเก็บศพเจ้าไว้อย่างดี หากจำเป็น ข้าจะชุบชีวิตขึ้นมาให้”

เด็กผู้ชายกระอักโลหิตออกมา ดวงตาเบิกกว้าง

“เจ้า…เจ้ากล้าฆ่าข้าแบบนี้ ไม่กลัวความโกลาหลจะเข้าร่างหรือไง”

เขาพูดติดอ่าง

กู่ฉิงซานไม่พูด

ใบหน้าของเด็กผู้ชายค่อยๆ เผยความหวาดกลัว

เขารู้สึกถึงความตายที่กำลังใกล้เข้ามา

พลังทั้งหมดเริ่มหายไปทีละน้อย

เขากำลังจะตายจริงๆ!

“ไม่ ข้าไม่อยากตาย!” เขากล่าวเสียงแข็ง

กู่ฉิงซานมองเขาด้วยสายตาที่ไร้อารมณ์

“เจ้าเจ็บปวดกับการมีชีวิตมากเกินไป ข้าจะส่งเจ้าออกจากโลกที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด หลังจากนั้น เจ้าจะไม่รู้สึกยินดี โกรธ เศร้าและสุขเพราะการเปลี่ยนแปลงในโลกภายนอก ข้าไม่ขอให้เจ้าตอบแทนอะไรทั้งนั้น”

กู่ฉิงซานกล่าว

เด็กผู้ชายตกตะลึงยิ่ง

นี่คือสิ่งที่เขากล่าวไปก่อนหน้านี้ ตอนนี้อีกฝ่ายกำลังพูดกลับมาแทน

พร้อมกับการสังหาร

เด็กผู้ชายดิ้นรนแล้วพูดว่า “ข้า…ไม่อยาก…”

“ไม่อยากตายหรือ” กู่ฉิงซานถาม

เด็กผู้ชายไม่พูดก่อนพยักหน้าด้วยความไม่พอใจ

กู่ฉิงซานถอนหายใจแล้วกล่าวตามตรงว่า “ทุกชีวิตกำลังเจ็บปวด เจ้ากำลังจะได้เป็นอิสระจากความเจ็บปวดแล้ว ลาก่อน”

ในที่สุดเด็กผู้ชายเผยความสิ้นหวังออกมา

เขาอยากพูดบางอย่าง แต่ดวงตากลับถูกความมืดไม่มีสิ้นสุดถาโถมเข้ามาแล้ว

เขาถึงแก่ความตาย

…………………………………