62nd Chapter

Please watch out for the errors, such as the grammar and typo一if there is any一but enjoy! Three more chapters and we're done with Eloisa and Paolo's story, at last! Yay! Enjoy reading! 💓💓💓

***

Paolo's Point of View

"Bakit ngayon ka lang Scott!" dinig kong sigaw ni Mrs. Cruz nang makita niya ako, ngunit nagpanggap na kalmado nang makita si Eloisa at saka humingi ng patawad, mabilisan naman niya akong hinigit papasok ng aming department.

Nagsorry ako agad para hindi na niya ako masyado pang pagalitan.

"Daig mo pa CEO, Scott, ah? Kasabay mo pa si Miss Sam, kakaiba ka talaga, umupo ka na nga sa pwesto mo at nag-iinit ang ulo ko sa pagmumukha mo," napatingin ako sa kaniya, nagpapaypay siya at humihinga ng malalim, ano bang meron at mukhang aligaga siya?

Umupo ako sa upuan ko at inayos ang desk ko, tiningnan ko ulit ang head namin at hindi talaga siya mapirmi, lagi niyang tinitingnan kung may papasok, napatayo namang kaming lahat nang pumasok si Eloisa, ang sekretarya niya at pati si Ida at ang kasama nito, ano nga palang ginagawa ni Ida rito? At saka ano iyong tinutukoy niya kanina?

Nagbow si Mrs. Cruz at naunang pumasok sa meeting room, nilead niya ang tatlo doon.

Anong mayroon?

Pinuntahan ko ang katabi kong si Hershey, kinalabit ko siya. "Anong meron?" tanong ko sa kaniya, tiningnan niya ako at saka niya inayos ang suot na salamin.

Suminghap siya bago magsalita. "Meeting para sa new brand ambassador."

"Brand ambassador? Sino? Si Eadaion?" napalakas ang boses ko kaya napatingin ang lahat ng katrabaho ko, humingi kaagad ako ng paumanhin.

"Oo, hindi ba obvious?" walang emosyong sagot niya.

Paano naging brand ambassador si Eadaion, modelo ba siya?

Nagtataka na ako kaya naman umupo agad ako at hinarap ang desktop ko, binuksan ko iyon, isinearch ko ang full name ni Ida at nanlaki ang mata ko sa nakita ko. She became an international public figure? Napangisi ako ng wala sa oras, bakit ang daming nagbabago ngayon?

Hindi ko maintindihan bakit ang daming nagbagong tao, hindi naman ako tumira sa ilalim ng bato sa loob ng apat na taon pero bakit hindi ko alam ang mga ito?

Ako ay napabuntong hininga, tama nga ang sinabi nila, isa sa mga constant sa mundo ay change, palaging pedeng magkaroon ng pagbabago.

Panay ang tingin ko sa meeting room dito sa department namin, I checked the wall clock and they have been talking for almost an hour, ano kayang pag-uusapan nila? Baka mamaya may sabihing hindi kanais-nais si Ida, baka mamaya hindi niya pa alam na may amnesia si Eloisa.

Gusto ko ako ang magsasabi kay Eloisa ng lahat, at ang hihingi ng sorry, ayokong sa iba niya malaman ang katotohanan kung sa kaling mapagpasyahan ko mang sabihin sa kaniya ang nangyari four years ago一pero naguguluhan pa rin ako sa takbo ng utak ko, iniisip kong mabuti kung sasabihin ko ba o hindi, nababahala akong baka maranasan na naman siya ang sakit na naramdaman nya noon, hindi ko na alam ang dapat kong gawin.

Isinubsob ko ang mukha ko sa aking desk, bigla kong naalala ang sinabi ni Lance sa akin kagabi iyong dalawa lang ang pagpipiliin ko, isaayos ang lahat o palayain na siya. Kaya siguro hindi muna ako magdesisyon dahil baka mas lumalala ang lahat kapag pumili agad ako.

Sa kalagitnaan ng malalim kong pag-iisip nagvibrate ang cellphone ko, nakatanggap ako ng text mula kay Lance, nasa baba na raw siya, wala na siyang pangcall kaya nagtext na lang, pinapababa na niya ako para kunin ang susi ng kotse ko.

Tumayo ako at ibinulsa ang aking cellphone, nagpaalam ako kay Hershey na bababa muna ako tumango naman siya bilang sagot.

Pagkababa ko maraming mga lalaking nagkakagulo sa looby, mayroon din akong natatanaw na mga reporters, anong meron?

Tininap ko ang ID ko para lumabas, napakunot ako dahil pinipilit talaga nilang lagpasan ang mga guard na humaharang sa kanila.

Dinaanan ko ang kumpol ng mga tao at narinig na si Eadaion ang kanilang hinihintay, I smirked, I can't believe my ex-fiancé is now a huge celebrity in town, so as my ex girlfriend, Eloisa.

Tinaas ko ang kanang kamay ko nang makita ko si Lance na nasa labas, naka sandal sya sa kotse kong nakapark at may katawagan, itinaas nya rin ang kamay nya para kumaway, nagpaalam na sya sa kausap at nakita kong nag-mwah siya, napangiti ako ng wala sa oras, si Andrea siguro iyong tumawag sa kaniya.

"Si Andy?" tanong ko, agad naman syang tumango.

"Oo, biglang tumawag, susunduin nya raw ako dito," sagot nya sa akin habang mayroong napakalaking ngiti sa labi. "Susi mo nga pala," aniya saka abot ng susi ko sa akin.

Ibinulsa ko ang susi. "Salamat, dude, sorry sa abala."

"Sus, wala yun," tinapik nya ang braso ko. "Kamusta na nga pala kayo ni Eloisa?"

I fake a laugh. "Hindi ko pa makausap, hindi ko natatiming-an," sambit ko sa kaniya, mayroong tanong na biglang pumasok sa isip ko. "Si Eadaoin pala ay aktress na sa ibang bansa?" kumunot ang kaibigan ko at inicross ang braso niya.

Siya ay tumango. "Hindi mo alam? Hindi ka ba nanonood ng TV? O nagbabasa ng news?"

"Oo, apat na taon na rin," sagot ko.

"Naging abala ka nga pala sa pag-aaral, pagtatrabaho at pag-aalaga kay Ace, sorry, dude, pero oo sikat na artista na si Ida sa ibang bansa," pagpapaliwanag nya. "Bakit mo pala natanong? Nabanggit ba namin o ni Ida mismo kagabi?" bigla akong nagtaka sa tanong niya.

"Kasama natin siya kagabi?" tanong ko.

"Nakalimutan mo na? Tinawagan ko ang pinsan ko para sunduin tayo sa bar, sila ang naghatid sa atin," nang sinabi iyon ni Lance bigla kong naalala ko nakasalubong ko si Ida noong papunta ako sa banyo.

"Sinong pinsan? Si Lilian?"

Umiling siya, sinong pinsan? Dalawa lang naman ang kilala kong pinsan ni Lance, si Lilian at一hindi kaya'y si Julian?

"Si Julian ba tinutukoy mo?" I asked, sa pagkakatanda ko hindi naman close ang dalawang iyon.

"Oo, dude, at ito pa, hindi ka maniniwala sa malalaman mo," aniya habang natatawa, anong tinatawa ni Lance? Ganon ba iyon katawa-tawa?

Binuksan ko ng maiigi ang tenga ko para pakinggan ang sasabihin niya.

***

Eloi Samantha's Point of View

Nabuburyo na ako sa meeting na kinalalagyan ko ngayon, hindi rin kasi maalis sa isip ko si Paolo, lalo na itong si Eadaion一na kasama ko ngayon sa iisang kwarto.

Marahan kong inililipat ang pile of paper na hawak ko, this a the story board for the adverstisement of our new product, I can't stop thinking why of all people siya pa? Bakit siya pa ang kinuhang bagong brand ambassador ng aming kumpanya? I want to ask the person who recruited her but I might sound suspicious.

"CEO Samantha Hidalgo, what do you think?" I flinched when Mrs. Cruz called me, I gulp and fixed myself, mukha siguro akong estudyante kanina na walang pakialam sa guro niyag passionate na nagtuturo.

"Why her?" I ask, wait一that came out wrong, gosh! "I-I mean, why did you choose her as the brand ambassadress? I am really curious," paglilinaw ko.

Sana magtaka si Eadaion sa tanong ko, kilala niya ako, kilalang-kilala kaya baka mahinuha niya agad ang pinupunto ko一na ayoko sa kaniya. Unang pagkikita palang namin ay kinamuhian ko na siya, sino bang masisiyahan sa taong sinabuyan ka ng wine?

"Our team came up with an idea of recruiting a famous actress for the position as ar new brand ambassadress because the former face of the company is a top model, pinili namin siya dahil maliban sa maraming tatangkilik ng bagong product ay bagay na bagay kay Miss Eadaion Lorenz ang imaheng Happy-Go-Lucky," napataas ang kilay ko, of course I know that the theme for our new product so as the its advertisement and it is happy-go-lucky, but I don't see that image to Ida at all.

I crossed my arms and legs.

"To be honest, I don't think she fits in the role, I am not trying to offend you, Miss Lorenz," I said as I give her a smile.

I saw her smirk.

"Is this some sort of personal hatred, Elo一ooops, I am sorry Miss Sam, you don't remember anything nga pala sabi mo," I clenched my jaw, she's trying to annoy me, but I have to calm down, keep calm, Samantha, keep calm.

Inalis ko ang pagkakacrossed ng arms ko at saka ipinatong ang intertwined kong kamay sa lamesa. Tiningnan ko siya ng maigi.

"Anong ibig mong sabihin, Miss Lorenz?" ngumisi ako. "Bukod na hindi ko alam ang tinutukoy mo, pano tayo magkakaroon ng personal connection when in fact hindi naman tayo acquaintance and don't worry, hindi kita hate," dahil hate na hate kita. Her attitude is still the same, rotten, how can people love and admire her when she have a really really bad attitude?

Bigla kong naalala ang nakita ko kagabi, no, no, no that's not the reason I despise her, tumayo ako at at naglakad papunta sa projector.

Ibinalik ko sa slide ng story board ang powerpoint.

Kailangan kong maghanap ng ipang rereason out, I have to getaway from the confusion, Eadaion is not bad, anyway, she's popular and beautiful, but I still hate her no matter what.

Itinuro ko ang powerpoint sa projector.

"In love, she's an in love happy-go-lucky girl, but I don't think it will fit you, are you in love?" tanong ko sa kaniya, bigla siyang ngumiti.

"Ayun lang ba ang problema kaya you don't think the role fits me? Well, then, case closed, I am in love, Miss Samantha, extremely一happily一in love with my current boyfriend. Hindi pa official and revealed ang relationship namin dahil normal citizen lang siya unlike me pero we will make it official soon, kung curious ka lang naman, kaya I am really in love, is that enough for me to be the brand ambassadress?" natikom ako sa sinabi ni Ida, at nasaktan din ako.

Kung si Paolo man iyon一kung siya man ang current boyfriend ni Eadaion, ang sakit sa puso, matagal ko nang gustong kalimutan si Paolo pero hindi ko magawa, inibig ko siya ng totoo at kung masaya na siya sa iba panahon na ata para kalimutan ko na siya.

Ngumiti ako, para ipakita sa kaniyang wala akong memorya ng nakaraan. "That's good," I said, I walked towards her. "I know it's late, but, thank you accepting S. Hidalgo's recruitment," inaabot ko sa kaniya ang kamay ko para makipag-shake hands, tumayo siya at nakipag-kamay sa akin saka ngumiti, hindi ko alam kung anong ibig sabihin ng ngiti niya.

"Thank you, Miss Samantha, every opportunity should be grabbed, so I grabbed your company's offer, I looking forward working with you," aniya sa akin saka ngiti ulit, what's with her smile now? It is different from her smile awhile ago, mas malaki ito ay may ibang hatid.

Nang matapos ang meeting, o ang brief summary ni Mrs. Cruz nagpaalam na si Eadaion, sabay-sabay kaming lumabas.

Kami ay napatigil nang tumigil sa paglalakad si Ida, naglakad siya papalayo sa amin at mayroong pintuhan, sino ang pinuntahan niya?

"Can we talk for a second? In my car?" sambit niya sa kausap, tumayo ito at nagulat akong si Paolo iyon, I skipped a beat.

I can hear the employees little voices, nagtataka sila bakit inaya ng isang sikat na aktres ang kanilang trabaho.

Hindi nagsalita si Paolo, nagulat ata siya sa nangyayari.

"Follow me and my manager, the reporters are outside, I don't want to cause us trouble, Paolo," huling sinabi ni Ida bago maglakad, ngumiti siya sa akin sabay bow bago naglakad papalabas ng department, gusto niya bang isawalat sa mga employees na may relasyon sila? Seriously?

"CEO Samantha, is it fi一" I didn't let Mrs. Cruz continue her sentence.

"It's fine, it's probably an important matter, I will leave now," I said then walked.

Napapikit ako ng ilang segundo.

Kalimutan mo na siya, kalimutan mo na siya, bulong ko sa sarili ko.

***

Paolo's Point of View

Anong problema ni Eadaion? Hindi ako makapaniwalang kinausap niya ako habang kaharap ang mga katrabaho ko, ano na lang iisipin nila? Sigurado akong pagbalik ko mamaya, lahat sila ay babatuhin ako ng katanungan.

Isa pa sa kinababahala ko ay si Eloisa, ano na lamang iisipin niya一hindi niya nga pala ako naalala, ngayon empleyado na lamang niya ako, napabuntong hininga akom

Naglalakad na ako papuntang fire exit, sinusundan ko lang naman sila, doon siguro nakapark ang kanyang van, pagkakaalam ko may parking doon na para lamang sa mga VIP, nang makalabas kami totoo ngang may parking lot, maraming kotse na magagara, para nga lang siguro ito sa mga matataas ang pwesto at VIP.

Binuksan ng manager ni Ida ang van, may nakita akong lalaking bumaba sa driver's seat na nakaitim na suit habang mayroong shades, unang pumasok si Ida sa loob at pinasunod naman ako.

Kami lang dalawa ang nasa kotse, tinted ang mga bintana at sobrang dilim, she opened the light.

"Why do you look surprised?" tanong niya habang inaalis ang suot niyang coat.

"Anong kailangan mo? Do you want me back? I am sorry I still love Eloisa," sagot ko kaagad, bigla naman siyang tumawa.

Napakunot ako ng noo. "I don't like you anymore, asshole," she smirked. "Hinatid ka namin ng boyfriend ko kagabi bakit naman kita gugustuhin pabalik kung mahal na mahal ko boyfriend ko?" napamura ako ng wala sa oras.

"Totoo yung sinabi ni Lance? Seryoso?" paninigurado ko.

She nodded while smiling, you can see from her smile she is not lying, nalaglag ang panga ko.

"Akala ko nagbibiro lang si Lance na may relasyon kayo ni Julian, pero seryoso talaga? Si Julian? Yung一" hindi ko na tinapos pa ang sasabihin ko dahil baka maoffend ko si Ida, umubo ako. "Bakit mo pala ako gustong kausapin?"

"Buti naman tinanong mo na, mukhang balak mo pa atang pakialaman love life ko," sambit niya habang nakacrossed-arms.

"Don't beat around the bush, Eadaion," seryoso kong bigkas dahil hindi ko maisip-isip kung bakit niya ako gustong makausap.

She sigh and looked at me.

"Your Samantha一I mean your Eloisa, she has her memories, I am certain she doesn't have an amnesia."