Chapter 19

"Why did you lie back then?"

He gave me a fake smile before looking at the ocean in front of us. Hindi ko alam na ganoon pala kabigat ang dahilan nya. He loved his parents so much that he can do anything to protect his family and friends.

"Kasi mahal ko sila Krisha, kahit alam ko na mali iyong ginawa nila noon. Mas naiintindihan ko na ngayon kung bakit sila nagagalit sakin noon." Nahihirapan na sabi nya at tinignan ako. "I love them so much that I can't live without my them. Ang hirap magsimula ulit sa umpisa nang mag isa kana lang, walang suporta nang magulang mo."

"Pero hindi na tama iyong ginawa at sinabi nila sayo. Don't even think to gave them a chance easily. Sila din ang sumira sayo." Mariin na sabi ko sa kanya at hinarap sya sa akin. "Don't let them destroy you again, because of your kindness, Lex." I seriously said while looking at his eyes.

I watched his tears came down to his cheeks. Niyakap ko sya habang patuloy lang ang pag iyak nya sa balikat ko. Sinubukan ko din punasan ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. Maybe that's the worst problem of his life. Iyon may magulang ka, pero hindi ka kayang tratuhin ng tama.

"I'm sorry, don't leave me." Iyak nya sa akin nang maramdaman ko ang pagbasa ng balikat ko dahil sa mga luha nya.

Umiling ako. "I won't, as long as you won't stop me from doing anything."

Kumalas kami sa yakap ng isa't isa. Pinunasan ko ang mga luha nya gamit ang kamay ko. It hurts me to see him crying in front of me.

"I won't." He smiled at me and kiss my lips.

I reached and kissed him harder. I really want him so much. I moaned when he cup my mound to massage it. We're on fire while we are busy to kiss each other like there's no tomorrow.

Tumatawa lang kaming dalawa nang makarating kami sa kwarto namin. "Hey, hindi pa tayo nakakapag swimming."

I really wanted to swim so bad!

"Later, baby." He chuckle to my ears and I find it hot.

F**k!

I removed his shorts and now I only see his standing and poking to my front.

"Oh gosh you're horny right now." Pang aasar ko nang makita ang kanya.

Hindi yata naging maganda iyon dahil sinunggaban nya ako kaya naging malikot ako. He tried to stop me using his hug.

"Please stop, and don't move." Mariin na sabi nya habang kinukulong ako sa mga bisig nya.

"Bakit?" Nakataas na ang kilay ko nang subukan nya akong pigilan. Ano ba naman yan!

Mukhang nahuli nya ang reaksyon ko kaya tinawanan nya ako! Hindi nakakatuwa ang mga pinag gagawa nya sakin ha, kapag ako nakabawi sa kanya, ewan ko na lang kung makatawa sya.

Dumagdag lang ang kahihiyan ko kaya naman umalis na ako mula sa pagkakakulong nya sa akin. Lumabas ako at pumunta nang dagat. Naalala ko na hindi pa nga pala kami. Pero kailangan bang maging kami muna bago namin gawin iyon?

"Krisha" Dinig kong tawag nya mula sa likod ko. "Come on don't be grumpy."

Mas lalo lang akong nairita dahil may halong pang aasar iyon. Kaonti na lang at mangangati na ang kamay kong sapakin sya. Inuubos nya pa yata ang pasensya ko.

"Alright, let's have se-" Tinakpan ko na ang bibig nya bago pa may makarinig nang sasabihin nya. Nakakahiya naman at ang bulgar nang bibig nya!

"Tigilan mo nga ako." Inismiran ko sya at naglakad na sa dagat para makalangoy.

"Nagpapasuyo ka lang e." Natatawa nyang sabi kaya irita ko syang nilingon ay hinablot ang buhok nya.

Mas lalo lang lumakas ang tawa nya kaya nilayasan ko na lang sya at padabog na pinagpatuloy ang lakad mula sa ilalim. I was starting to swim under the water nang makita kong nakasunod sya sa akin.

Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko nang bilisan ko ang pang langoy ko. Iniisip ko na shokoy ang humahabol sa akin ay nagsisimula na akong matakot. Iyon lang ay hindi ko sinasadyang matamaan ang mukha nya pag padyak ko kaya agad akong napa ahon at nilapitan sya.

"Aww!" Dinig kong reklamo nya at hinawakan ang tungki nang ilong.

Nagmamadali akong lumapit. "Ano ba naman yan! Bakit pa kasi sumunod sunod!" Reklamo ko at hinawakan ang kamay nya para makita kung namumula ba iyon.

Tumitig lang sya sa akin nang matignan ko kung nagkaroon ng bleeding o wala. "Galit ka e, gusto lang naman kitang suyuin kaya kita hinahabol." Sambit nya pa kaya napatingin ako sa kanya.

Nag iwas ako ng tingin at umayos na nang tayo. Halos bewang ko na ang tubig nang matamaan ko sya. "Sa susunod kung ayaw kong matamaan, bigyan mo na lang ako ng oras para makapag isip isip."

Napakunot ang noo nya sa sinabi ko. "Sinasabi mo dyan? Ikaw na nga nakatama, ikaw pa madaming sinasabi."

"Ikaw na nga nang asar, ikaw pa galit?" Iritadong sabi ko sa kanya.

"Aba Krisha, you don't even know what will happen if my handsome face-"

"Ewan ko sayo! Dyan kana!" I tried to escape but he caught me at his arms and embrace me.

Niyakap nya ako nang mahigpit para hindi ako makawala. "I'm sorry, ayoko lang masira sa kapatid mo."

Taka ko syang tinignan. Bakit naman? As if naman na teen ager pa lang kaming dalawa. Hindi ako nakakibo at inintindi na lang ang sinabi nya. Siguro nga, iyon din ang iniisip nya kaya kahit gusto nya ay hindi sya nagpapadala.

"I just like you Krisha." Pahabol nya na mas nagpatigil sa akin.

Like? Are we still liking each other instead of love because of months?

Nagsisimula na akong maguluhan. "Like? What does it mean?"

Hindi ko namalayang nasabi ko na pala at nakitang kong natigilan sya doon.

"Let's go up first." Hinawakan nya ang kamay ko para maka ahon na kami.

Hindi ako kumibo nang makapasok kami ng kwarto dala ang towel namin. Nagsimulang tumunog ang phone nya habang naliligo sya. Tinignan ko iyon at napakunot ang noo ko.

Eyah Calling...

Eyah? Ito ba yung girlfriend daw nya pero hindi totoo dahil nagpapanggap lang sila? Pero ano ang dahilan kung bakit sya tumatawag sa kanya? Trabaho pa din ba to?

Pagkatingin ko sa cellphone ay nawala na ang tawag nya. "Baka trabaho nga lang." Bulong ko. Pinipiling maging positibo.

Hindi magiging maganda kung mag o overthink ako. Pero hindi pa din iyon nakatulong hanggang sa abutin kami ng gabi at umuwi na din kami agad. Akala ko pa nga ay kahit isang araw ay doon kami pero nang mahalata ni Lex na matamlay ako ay pinasya na nya akong iuwi.

Mukhang wala naman syang pakielam nung makita nyang may missed call si Eyah sa kanya.

"Thanks." Sagot ko nang makarating kami sa tapat ng bahay.

"Salamat din Krisha, I'll see you next week." He kissed my cheeks and unlocked the door.

"Next week? Nasaan ka bukas hanggang linggo?" Kunot noong tanong ko sa kanya.

He sighed heavily like it was hard to say. "To somewhere. I can't tell you yet, I'm sorry. Babawi ako, just wait me alright?"

Tumango na lang ako dahil hindi ko na alam ang isasagot ko. Ganoon naman palagi e, maghihintay ulit ako. Alam ko naman na bumabawi sya kahit panandalian, mas ayos na yata ang ganito sa akin.

Hindi na ako maghahangad pa ng iba dito. Gusto ko lang na may ikumpira.

"Mahal mo ba ako?" Deretsahan na tanong ko sa kanya na ikinagulat nya.

Alam ko na nagsabi na sya ng words noon pero isang beses lang nangyari iyon. Totoo ba yon o na overwhelm lang sya? Mali ba ako nang pandinig? O baka nag a assume lang ako?

Hindi sya sumagot. Ngumiti ng alanganin sa kanya kasabay nang pagkirot sa dibdib ko. Bakit nga ba ako nag tanong pa? Hindi naman ako ganito noon, bakit kailangan ko magpaka tanga sa kanya?

"Sabi mo e, panindigan mo ang pananahimik mo." Huling sabi ko sa kanya bago ako lumabas ng sasakyan.

"Krisha-" He tried to stop me.

"Maiintindihan ko naman Lexord kung sasabihin mo sakin agad eh." Pilit kong pinapakalma ang sarili ko. "Kung paonti onti kapa lang mag a adjust, pero yung ito? Tang ina! Ilang buwan na naman akong magpapaka tanga at aasa sayo! Bakit mo ba ako palagi pinaghihintay? Ano ba talaga tayo! Sabihin mo naman oh kasing litong lito na ako." Nginig labi na sambit ko.

"Let me explain-"

"Explain na naman! Eto na naman tayo Hanggang kailan ko ba maririnig yang salita sayo? Bakit parang ako pa yung mas umaasang may mag i improve sa relasyon natin? Hindi mo ako aso at hindi kita amo para maghintay na lang palagi sayo! Tang ina, ang hirap mo namang abutin." Iyak na sabi ko at pilit kumakawala sa mga hawak nya.

"I know I'm sorry, I still can't confess yet, you know that right? Our life is dangerous if I don't work. I wanted my family back Krisha, iyon na lang ang mayroon ako. Please." He desperately said while holding my two hands, begging.

My hands are trembling. Patuloy lang ang pagtulo ng luha ko. "Nasasaktan din ako, maiintindihan ko kung hindi mo muna ginulo ang buhay ko para saktan at paasahin mo lang. It's not wrong to protect your family, but not good is you destroy me."

"I know I'm sorry. But I promise if you let us to talk again. You'll be mine and I'm all yours, okay? "

I slapped his face once. Tinignan nya ako ng hindi makapaniwala. "Bulls**it! all yours and mine? That's *** lexord! Hindi ko alam kung naririnig mo pa ang mga sinasabi mo! I'm not your thing or a dog to always understand and follow you!" I shout and stormed out.

Natigilan ako ng makita ko ang kapatid kong may galit at halong pag aalala sakin. "Come here, I'm here. Shushh."

"Ang sakit sakit." Nahihirapan na sabi ko sa kanya pagkayakap ko. "I didn't even confess my love from him, akala ko, iyon na. Uuwi akong masaya."

"Shushh, ate. Don't always forget that we, ourselves, are the only understand it. Remember what our cousin said? No one can actually hurt you without reason. But I got your point too. It's fine, maybe. Because you're loving someone, you will be hurt because that's a part of love. But we learn, after that. Don't be just too nice to others, it will destroy you completely. But for now, let me take care of you, and don't forget to love yourself more than the others."

"Why?"

"Because if u choose to love yourself more, you won't regret anything if your love once is gone."

To be continued...