Chapter 20

"Thank you, I'm going now." I smiled to our Boss before leaving him pissed. That satisfy my mood.

"Gaga ka! Palagi mo na lang ginagalit yon." Salubong sa akin ni Freya at mataray ang tingin sa akin.

Ngumisi ako. "Come on, para namang hindi kana nasanay." Natatawang sabi ko pa pero inirapan nya lang ako bago ilingan.

"I really can't stop you." Iiling iling na sabi nya bago ako talikuran.

It's been a week since I cried every night, devastated for him. Hindi ko aakalain na kakayanin ko pa din makipag biruan sa iba lalo na ang mang inis ng tao para ilibang ang sarili ko.

We are never see each other. Ang huling alam ko ay wala sya ngayon dito at nasa ibang bansa. Maybe it's for eyah, he love her so much that he's willing to keep a secret for me.

Ginamit lang ba nya ako?

Sumakay ako ng sasakyan ko habang malalim ang iniisip ng tumawag si Chloe kaya nagising ang diwa ko.

[Krish, what plan your cousin will go home?] Bungad ni Chloe kaya napatingin ako sa orasan ko.

"By 5. May meeting ba kayo?"

[Oo eh, hindi pwedeng hindi matuloy kasi alam mo naman.] Alam ko na agad ang tinutukoy nya kaya hindi na ako nagtaka.

Napabuntong hininga ako at sinabihang tatawagan ko na ang pinsan ko. Sinubukan kong i dial ang numero nya at agad naman nitong sinagot.

[What's up? ]

"Hinahanap kana ni Chloe. Nag message sya sakin na sa Starbucks na kayo magkita.""

I heard him chuckle. [No worries, I can't help it though..]

Kumunot ang noo ko nang magsimula ko nang imaneho ang kotse ko. "Anong sinasabi mo dyan?"

[Can't help to see her, more than a picture.]

Hindi ko alam kung trabaho ba talaga ang dahilan kung bakit sya uuwi dito o dahil sa kaibigan ko. Kailangan ko na yata pagsisihan ang pagpapakita sa picture ng kaibigan ko, tinamaan yata agad ang lintek.

"Tandaan mong trabaho ang ipinunta mo, hindi babae." Inunahan ko na sya.

[Oh come one, I am allowed to feel in love. Thanks for this cous. Anyways, I'm near at Starbucks she sent. I owe you a lot.]

Magsasalita na sana ako ng patayan nya ako ng tawag. Umirap ako sa hangin bago binilisan ang pag andar. Maya maya ay nakarating na din ako sa bahay at sinalubong ang kapatid kong kumakain sa kusina mag isa.

"Saan ka galing?" Tanong nya ka agad pag dating ko.

Umupo ako sa harap nya at napa buntong hininga ng malalim. "Dyan lang."

"Don't you have plans to work?" He seriously said kaya napatigil naman ako.

May plano nga ba ako? Hanggang ngayon ay wala pa din syang alam sa pinupuntahan ko. Kahit anong mangyari ay ayokong ipaalam sa kanya ang totoo. Ikakapamahak lang namin pareho.

"Ang makatulong sa tao, kapag naka ipon."

"Paano ka makaka ipon kung hindi ka naghahanap ng trabaho?" Sarkastikong sabi nya at hinarap ako. "What?" Dagdag pa nya.

"Maghahanap pa lang." Pagdadahilan ko.

Nagsimula na akong kumain kasabay sya dahil alas otso na din ng gabi. Halos tahimik lang kaming kumakain na dalawa. Napapansin ko pang panay ang vibrate ng phone nya at agad naman kumukunot ang noo nya doon.

"Sino ba kasi yan at ayaw mong replyan?" Ako na ang pumutol sa katahimikan na bumabalot namin sa kapatid ko.

"Tch." Umirap pa sya. "I'm eating, don't mind the noise."

Pinagtaasan ko sya ng kilay pero hindi na nya ako pinansin ng tumayo na sya para hugasan ang pinagkainan. Binilisan ko ang kain ko at inilagay sa lababo iyon.

"Pakisabay please? Thank you brother." Paglalambing ko at binigyan sya ng matamis na ngiti.

Dinig ko ang malalim na paghingang pinakawalan nya. "Alright."

Nang pumayag sya ay agad na akong umakyat ng kwarto. Sinimulan ko nang magpahinga nang ilang minuto bago maligo at mabilis din na natapos bago magbihis.

Binuksan ko ang cellphone ko pagkahiga sa kama nang makitang kong nag message ang pinsan ko.

From: Lucas

'She's beautiful.'

Nangunot ang noo ko at nireplyan sya.

To: Lucas

Trabaho ang atupagin mo, hindi ang kaibigan ko.

Pagka sent ko niyon ay pinatay ko na ang cellphone ko sa isang tabi kasabay ang pagpatay nang ilaw sa kwarto ko. Dim na lang iyon ngayon nang hindi ko maiwasan mag isip ng kung ano ano.

Kamusta kana kaya?

Ipinikit ko ang mata ko. Hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng lungkot tuwing gabo at palaging sya ang pumapasok sa isip ko. Napakahirap mag tiis at napakahirap bumalik muli sa umpisa. Hindi ko maiintindihan ang nararamdaman ko, dahil kapag ganitong oras na ay parang gusto ko syang puntahan kung nasaan man sya.

'Hindi ako bulag, ayoko din magpaka tanga.'

"Assurance lang naman ang kailangan ko, pero bakit mo naman ako ginanito?" Wala sa sariling sambit ko nang matanaw ko ang picture frame naming dalawa.

Ngumiti ako at pumikit, kasabay non ay ang pagtulo ng luha ko sa pisngi ko.

'Ang hirap mo namang mahalin.'

****

Hindi ko na namalayang naka tulog ako dahil nagising na lang ako sa init sa mukha ko. Another day without him. Kailangan ko na yatang masanay na sa bawat pag gising ko ay hinding hindi ko na sya makikita.

Mabilis lang ang naging kilos ko at nagpunta nang hide out pagkatapos. Hindi ko na piniling kumain dahil wala na din naman akong oras para doon.

Lutang akong nakarating at pinagtinginan pa nila ako. Hindi ko sila pinansin at agad akong pumasok ng opisina ko. Pabagsak kong isinandal ang katawan ko sa swivel chair nang may kumatok mula sa glass door ng pinto.

"Pasok!" Sigaw ko.

Napasimangot ako nang pumasok iyong feeling boss dito na si Azure. Ngising ngisi naman syang naglakad papunta sa desk ko, mukhang good mood ang loko.

"What? Don't destroy my mood, krish. I'm here to gave you these files of yours. Assignment mo na yan starting next week. Pakibasa na lang nang maigi para wala kang nalalaktawan."

"Kaninong kaso?" Tanong ko at inopen ang white folder na binigay nya.

"To Aerish. That girl is a spoiled brat, her family was out of town pero sya, nagwawaldas lamang ng pera. The other team plan to kidnapped her so her parents will alarm and plan to go back here." Paliwanag nya pa kaya napatanong ako.

"Anong kinalaman nya dito?"

"Richest Aerish Fam. Planong magnakaw ng pera at patayin ang magulang dahil sa kasalanang nagawa nang parents nya. If you still don't understand then, Her father was a leader of the black organization. Don't ask because he's just escaped to have a peaceful life."

Napatango na lang ako at hindi nag salita. Sinundan ko pa sya ng tingin nang may folder pa syang hawak. Mukhang tanga syang nagpaikot ikot sa harap ko nang ibigay nya naman sa akin ang red folder.

"This is your assignment for this week." Lumaki ang ngisi nya kaya naman mas kinabahan ako.

Hindi ko pa naman alam ang laman ng impormasyon na iyon pero kinukutuban na ako. Sinubukan kong palakasin ang loob ko at tinignan muna si Azure bago iton buksan.

"Your love of your life, Leiden." Parang huminto ang mundo ko ng mabasa at marinig ang pangalan nya. "To make a move, watch him from a far. Don't worry, it's just a first move. Wala pa kaming alam kung kalaban nga ba sya o isa sa kakampi natin. That boy has a mysterious. But I wonder why, you two don't talk like the other day." Nagsimula na akong mairita sa tono ng boses nya.

Pilit kong pinipigilan ang sarili kong magsalita dahil trabaho ko pa din ang sundin sya bilang boss dito kahit na hindi halata. Masyado akong nililito nang tao sa palagid ko. Kung kailan naman ayokong makita ay doon ako papalapitin.

"Aww." Bumalik ang ulirat ko nang magsalita sya. "Stop act like you don't care, come on. This is a part of work. Don't even show your weakness here or you'll be kick out. Stop that act, I'm warning you. Hindi ako papayag na sirain ko ang plano dahil lang sa nararamdaman mo sa lalaki na iyon."

Matapos nyang sabihin iyon ay umalis na sya. Inihilamos ko ang mukha ko bago nagpasyang umalis. Kahit mukhang matamlay ay ipinagpatuloy kong magmaneho ng ayos. Pakiramdam ko ay nandito lang sya at hindi talaga umalis ng bansa pero kung ganoon, bakit nya pa ako pinapahirapan?

Nag sent ng location si Freya kaya naman sinusundan ko ngayon ang tracker na ibinigay nya. Papunta iyon sa tagong lugar at hindi ko maisip na nagiging pamilyar ang dinadaanan ko.

Hindi ako nagkamali dahil natanaw ko ang coffee shop nya. Tulad ng sinabi ni Azure ay tahimik kong pinaandar ang sasakyan na tinted at tinanaw si Lexord mula sa loob na iyon.

Natanaw ko pa ang babaeng kausap nya. Hindi na ako nagulat pa nang kasama nya si Eyah. They look good together like they have a special relationship more than me. I can see him smiling at her like he was listening to her.

The glow in his eyes, the perfect smile and how interested he is to her. To how she make him smile, makes my heart ache.

"What are they doing?" Dinig kong boses ni Azure nang makarating ako.

"They having a conversation." Pilit na pormal na sabi ko at binuksan ang cellphone para ma picturan ko sila, gamit ang binuksan kong bintana para makuhaan sila.

"I see." I heard him said. "Let's just wait him to go outside."

"And?" Takang tanong ko dahil alam kong may kadugtong pa iyon.

"Alam mo na ang gagawin mo, lalabas ka ng sasakyan at sasalubungin sya. Act normal, alright?" Paki usap nya at tumango naman ako na parang makikita nya ako.

I waited, after 15 minutes, naunang lumabas si Eyah at nag iba na nang daan. Nang magbukas ulit ang pinto nang coffee shop ay saktong pagbukas ko ng pintuan sa kotse ko.

Nakita ko ang pagtigil at paglingon ni Lexord sa direksyon ko at bahagya pa syang nagulat. Nginitian ko sya at itinaas ang shade ko bago lumapit sa kanya nang nakangiti.

"It was nice to meet you again Lex."

To be continued...