Chapter 24. Eyes Black

Adiya's POV

"Adiya" I heard a voice around me. Nang imulat ko ang aking mga mata ay isang maliwanag na ilaw ang sumilaw sa akin. I roamed my eyes around and all I can see is a never-ending bright light.

"Adiya" tawag muli ng boses sa akin. Nilibot ko ang aking paningin para hanapin ang tinig na tumatawag sa pangalan ko ngunit wala akong makita.

"Adiya, wake up" tawag ng ibang boses.

"Where am I?" tanong ko sa mga boses na naririnig ko.

"Wake up Adiya. That powers of your's will consume you if you will not awaken" ani ng iba nanamang boses.

"Who are you?" nilibot kong muli ang paningin ko. Nagbabakasakaling may makita akong kung sino man ngunit nabigo ako.

"Wake up Adiya or your powers will devour you. Run!" halos mabingi ako sa sigaw ng boses na iyon. Pumikit ako at tinakpan ko ang aking tainga dahil sa lakas ng sigaw niya ngunit pagdilat ko ng aking mga mata ay kadiliman ang sumalubong sa akin. Nagulat nalang ako ng biglang nawala ang tinutungtungan ko at bigla akong nahulog. Nagtuloy tuloy ang pagkahulog ko hanggang sa bumagsak ako sa isang napakadilim na lugar.

"Where am I?" tanong ko sa sarili ko.

"Sleep Adiya, stay here with me and you'll be the most powerful treasure that has been born" rinig kong sabi nanaman ng isang boses. Boses na hindi ko pa naririnig sa buong buhay ko ngunit pakiramdam ko ay pamilyar sa akin ang tinig na iyon.

"Come with me Adiya and I guarantee you that you will reach what you desire" napasinghap nalang ako ng maramdaman ko ang boses na iyon sa likuran ko subalit ng lumingon ako ay walang tao.

"Come Adiya" tumindig nalang ang balahibo ko ng mapagtanto kong wala sa lugar kung nasaan ako ngayon ang tinig na naririnig ko kundi nasa isipan ko.

"Sleep Adiya" para akong nababaliw na kinakausap ang sarili ko.

"I will never let anybody wakes you from your deep slumber" napahawak nalang ako sa buhok ko.

"Stop. Get out of my head" sigaw ko.

"Everything that you have right now will disappear if you wake up" aniya. Napakunot noo ako sa sinabi niya.

"What do you mean?" tanong ko. I don't even know who am I talking to. Kung may makakakita lang siguro sa akin ngayon ay aakalain nilang isa akong baliw.

"It will all turn into ashes and it will all perish" sagot niya sa akin.

"Who are you?" tanong ko sakanya.

"Do you really want to know who I am?" nagsitaasang muli ang mga balahibo ko ng marinig ko ang boses niya mula sa likuran ko at parang may biglang yumakap na malamig na hangin sa buong katawan ko. Lumingon ako para makita ko siya.

Ang buong akala ko ay nasa likuran ko lang siya mismo ngunit nang makita ko siya ay ilang metro ang layo niya sa akin. I can't see her face because she's wearing a cloak with a hoodie that is covering her face.

"Reveal yourself" utos ko sakanya.

"Bossy as ever" sabi niya saka nagsimulang maglakad palapit sa akin. Dahan dahan niyang tinanggal ang hood na nakatakip sa ulo niya at sa isang iglap ay nasa harapan ko na siya. She's just few inches away from me but what caught my attention that makes my head spin is her face. She looks exactly like me. The only difference is our eyes. Her eyes are all black.

Halos takasan ako ng lakas ng bigla siyang ngumisi. "Now, let the chaos begin"

Zephy's POV

Nasa kwarto kami ni Adiya sa pad namin. Hanggang ngayon ay wala parin siyang malay. Hapon na at kaninang umaga pa siya hindi nagigising ng mangyari ang insidenteng iyon.

Narito kaming lahat, binabantayan siya at hinihintay na magkamalay. Ako na nakaupo sa gilid ng kama niya. Ang kanyang mga magulang na naka upo sa may sofa kasama ang mag asawang sina Tita Ellaine at Tito Emmanuel habang sina Pyrrhos, Storm, Trevet, Firth, Elgorth at Elle ay kanya kanya ng pwesto.

Walang nakakaalam kung ano nga ba talaga ang totoong nangyari. Nagulat nalang kami sa bilis ng pangyayari ng saksakin ni Aella si Adiya sa tagiliran at ng biglang binalot ng asul na apoy ang buong katawan nito ngunit ang pinagtataka namin ay walang bakas ng sunog sa katawan ni Aella ng mawalan ito ng malay. Aella is in the infirmary and is being confine. Balita namin ay gaya ni Adiya hindi parin siya nagigising.

Pinagmasdan ko ang mukha ni Adiya. She looks so peaceful while she's sleeping ngunit halos malaglag nalang ako sa pagkakaupo sa gilid ng kanyang kama ng bigla siyang magmulat ng kanyang mga mata at bumangon.

"Adiya" tawag nila sa kanyang pangalan habang ako ay hindi parin makagalaw sa aking kinauupuan hindi dahil sa pagkagulat kundi sa nakita ko. I don't know if I was just imagining things or what I saw is real but I swear I saw Adiya's eyes turned black for a second.

"Mom, Dad" tawag niya sakanyang mga magulang. Tumayo ako mula sa pagkakaupo saka binigyan ko ng espasyo ang mga magulang niya para makausap siya.

I was still in a daze and my mind is processing what I saw when Pyrrhos ask me.

"Did you see it too?" tanong niya. Napatingala ako sakanya. He's looking at Adiya intently. Like he's searching for something.

"What?" tanong ko sakanya. I already have an idea of what he's talking about, I just want to confirm it.

"Her eyes" sagot niya. So, I wasn't imagining things. What I saw is real. Nabalik kay Adiya ang tingin ko. I'm looking for something strange about her but I saw nothing. She looks like her usual self and her eyes have its usual color.

"Was it just an imagination?" tanong ko sakanya.

"Two people don't share the same imagination" I can sense a sarcasm in what he said but he has a point.

"Do you have an idea about what happened earlier?" tanong ko sakanya. Hindi lang ako ang naguguluhan kundi lahat ng nakasaksi sa pangyayari kanina.

"I don't know either. Our only resort is asking them what happened before the incident or if they sensed something strange" sagot niya sa akin. He's right. Asking them is our only hope. Nabalik ang tingin ko kay Adiya ng biglang nag iba ang awra niya sandali.

Adiya's POV

I was shocked when I woke up and found myself in my own room. Surrounded by many people. The last memory I remember is when I am being swallowed by the darkness.

Bigla akong nangilabot sa takot at nagsitaasan nalang ang mga balahibo ko ng marinig ko ang pagtawa ng isang pamilyar na tinig. I heard that voice before.

"Adiya, are you okay?" nabalik ako sa reyalidad ng bigla akong tinanong ni mommy at hinawakan sa balikat.

"I-I'm fine" sagot ko sakanya saka kiming ngumiti.

"Are you sure?" paniniguro niya.

"How are you feeling?" si daddy naman ang nagtanong.

"I'm fine mom, dad" I assured them.

"Anyway, where's Aella?" tanong ko sakanila. "How is she?" dagdag ko pa.

"Hindi parin siya nagigising" si Zephy ang sumagot. Napatingin ako sakanya at kay Pyrrhos na katabi niya. Okay? What's with these two?

"Is she okay?" tanong ko pa.

"She's fine" sagot ni Zephy habang nakatitig ng matiim sa akin. Napaiwas nalang ako sakanya. Hindi ko alam kung anong meron sakanya at kung bakit niya ako tinititigan ng ganon.

"Do you have any idea about what happened earlier?" biglang tanong ni Pyrrhos. Nagbabago ako ng tingin sa tanong niya.

"I didn't understand either" sagot ko. Hindi ko talaga maintindihan kung anong nangyari. I was shocked when Aella just stabs me behind my back. She's not the kind of girl who attacks someone behind their backs, be it literally or figuratively.

"But I saw something strange about her" dagdag ko pa ng maalala ko ang nakita ko.

"What did you see?" agarang tanong ni Pyrrhos. Tumungo ako bago sumagot.

"Her face. I saw something dark inside her veins" sabi ko sakanila.

"Dark?" nagtatakang tanong ni Papa.

"Yes. It's like something is inside her blood" turan ko.

"And she's acting like her usual self. The Aella I knew would never do such thing" I stated.

"Why are you defending her? She nearly killed you for the second time. Am I right?" napatingin ako sa sinabi niya.

"That's in the past" sagot ko sakanya.

"The past or the present doesn't have anything to do with killing anyone as long as they have their reason or they just enjoy killing someone. May rason ba si Aella para patayin ka?" I glare at him at what he said.

"So what are you trying to say?" tanong ko sakanya.

"What I'm saying is, you shouldn't have let your guard down around other people. The news about you being the treasure is spreading around the nation. People will come for you. Be it for using you or worst killing you. Don't be too naive" hindi ako nakasagot sa sinabi niya. Alam ko naman na mangyayari ang mga ganitong sitwasyon nang malaman kong ako ang treasure. I should be prepared for the consequences that this power brought me.