17-2 遭报应 กรรมตามสนอง

"ภรรยา... เจ้ารักข้า เจ้าว่าเจ้ารักข้า เจ้าจะอยู่กับข้าชั่วนิรันดร์ในเมืองมรณา เจ้าไปกับจิ้งจอกนั่นได้ยังไง เจ้าโกหกข้าหรือ? เจ้าหลอกข้า..."

นัยน์ตาแดงก่ำบรรจุเพลิงกัลป์มองร่างงามในอ้อมแขน หลังชิงตัวนางมาจากวิวาห์โลหิต เขาตัดสินใจแล้วว่าจะฆ่านางให้ตายตกตามชู้รักของนาง ค่อยละสังขารตามนางไป เขาทนเห็นนางมีความสุขกับชายอื่นไม่ได้ เขาปรารถนาให้นางอยู่ข้างกาย เขาเสียสติไปแล้วจริง ๆ จึงไม่ได้ยินเสียงภรรยา

กว่าจะฟื้นคืนสัมปชัญญะก็เมื่ออาชากระดูกย่างกรายเข้ามา กระแทกเท้าพ่นลมหายใจเกรี้ยวกราดอยู่หน้าเรือนไม้ นัยน์ตาสีชาดเพ่งมองถุงสมบัติบนหลังของมันหล่นลงบนพื้นน้ำแข็ง สิ่งของกระจัดกระจายมีต่างหูสร้อยคอ ของวิเศษจากตลาดในเมืองจิ้งจอก ภรรยากำชับว่าฝากของพวกนี้ไว้ที่เขาก่อน'ดูแลของของข้าให้ดีนะเจ้าคะ ข้าคงไม่ได้ออกมาซื้อของบ่อยนัก' นางว่าค่อยส่งให้นางตอนกลับเมืองมรณา

นัยน์ตาสีชาดเอ่อคลอลืมพรึบมองจันทราโลหิตกลางท้องนภา แสงสีชาดตกกระทบลงบนพรรณพฤกษา ถัดไปนั้นเป็นลำน้ำสีมรกตทอดยาวสุดตา หากเยียบเย็นดุจเหมันต์ แม้แลดูนิ่งสงบ แท้จริงแล้วโลกบาดาลแสนโกลาหล

เหมือนกับว่าเขาพึ่งตกลงมาในป่าแห่งหนึ่งไม่ไกลจากเมืองจิ้งจอกในตำราอันไร้ห้วงเวลา ทุกสรรพสิ่งในโลกภายนอกจึงหยุดนิ่งไร้การเคลื่อนไหว

ร่างสูงสง่าในอาภรณ์สีนิลสนิทกลอกตาไปมาครู่หนึ่ง กะพริบตาถี่ ๆ เมื่ออารมณ์ประหลาดถาโถมเข้ามาในอกราวกระแสน้ำรุ่มร้อน ดังมัจฉาที่ว่ายวนในน้ำกรด เกิดความรู้สึกเจ็บแสบไปทั้งแผ่นหลัง ตามด้วยส่วนต่าง ๆ แม้กระทั่งข้อมือข้อเท้าซึ่งถูกรัดตรึง ในขณะที่อีกร่างจิตหนึ่งยังคงทำหน้าที่บนบัลลังก์สีชาดเบื้องหน้าวิญญาณบาป มองเห็นฮุ่ยเหอต้าเซิน เยว่ชิงต้าเซินนั่งนิ่งไม่ไหวติงบนบัลลังก์พิพากษาอีกสองแห่ง

"ถิงถิง!"

เร็วกว่าความคิด ละอองสายสีชาดปรากฏในคุกใต้ดินเบื้องหน้านักโทษในร่างเปลือยเปล่า ปีศาจอีกห้าตนในคุกใต้ดินมองขวับ หน้าตื่นตะลึง

ตามนัดหมายของตระกูลเหมยเตี๋ย รับปากว่าจะส่งมอบเจ้าสาวผีเสื้อให้แก่จิ้งจอกนิล แขกคนสำคัญจะมารอนางในห้องรับรองแขกของเรือนใต้ในอีกสามราตรีข้างหน้า ไยเขามาปรากฏตัวในคุกใต้ดินได้

"พวกเจ้า... ทำอะไรนาง?"

"ท่านจางหลิง! ข้ากำลังอบรมสั่งสอนนาง สมควรได้รับโทษทัณฑ์ตามกฎของตระกูล" มารดาคุกเข่าลงบนหญ้าชื้น เบื้องหน้าบุรุษร่างกำยำในอาภรณ์สง่างามห้อมล้อมด้วยไอสังหาร หางสีนิลทั้งเก้าพลิ้วไหวอยู่เบื้องหลัง

"ที่ข้าเห็นคือเจ้ากำลังดึงปีกนางเพื่อเอาไปสะสมในขวดโหลโง่ ๆ ค่อยส่งตัวนางมาให้ข้า ซึ่งไม่นานนางก็คงจะตาย พวกเจ้า... บังอาจดูแคลนตระกูลข้าหรือ?"

"หามิได้! นางแข็งแกร่งที่สุดในเผ่าพันธุ์เรา ไม่นานเกินสองถึงสามราตรี ประเดี๋ยวนางก็สลัดปีกคู่ใหม่ออกมา งดงามยิ่งกว่าเดิมเสียอีก ขอให้ท่านไว้วางใจ..."

"เผ่าพันธุ์ข้าไม่ชอบการต่อรองเหมือนพวกจิ้งจอกเงิน สำหรับข้าแล้ว..." ในน้ำเสียงข่มขู่ที่เงียบไป กรงเล็บสีนิลกางออก หลุบตาลงมองมือปีศาจพร้อมแสยะยิ้มร้ายกาจ "บทลงโทษของการทรยศคือความตาย"

เพลิงโทสะในแววตาหายไปหลังการแผ่ซ่านของไอสังหาร บุรุษจิ้งจอกสะบัดกระบี่ออกจากคมฝักชั่วพริบตา โลหิตสาดกระเซ็นไปทั่ว กระทั่งใบหน้าเปื้อนยิ้มที่ขลาดกลัวเหลือเพียงส่วนศีรษะ หายไปเป็นเถ้าควัน

ภายในห้องเยียบเย็นเติมเต็มด้วยกลิ่นอายของความเคียดแค้นสาหัสสากรรจ์

ไม่รู้ว่าควรโกรธแค้นพี่สาวและมารดาของนางหรือตำราสีชาดที่มอบบททดสอบให้วิญญาณน่าสงสารดวงหนึ่ง เขาก้าวเข้าไปใกล้แผ่นหลังน่าเกลียด เป่าลมสีชาดจากริมฝีปากเบา ๆ บาดแผลพุพองกลับเป็นผิวขาวละเอียดเนียน

"ขอบคุณท่าน…" นางก้มหน้าเอียงอาย คว้าอาภรณ์ขาดวิ่นขึ้นปิดบังร่างเปลือยเปล่า ดวงตาทั้งสองสบประสาน เงยหน้าขึ้นมองอักษรสีชาด

'รักษาชีวิตภรรยา'

อักขระประหลาดเหนือศีรษะเขาและนางหายไป บุรุษจิ้งจอกนั่งลง ถอดอาภรณ์ชิ้นนอกออกคลุมกายนางด้วยแววตาอ่อนโยน นางเบิกตากว้างตะลึง

"ทะ... ท่าน"

"เจ้าเป็นไงบ้าง? ภรรยา เจ้ารอข้านานไหม?"

ถิงถิงส่ายหน้าไปมา หลุบมองเขี้ยวปีศาจตรงมุมปากหนา ไอปีศาจห้อมล้อมรอบกาย ราวกับว่าเขาไม่ใช่สามีนาง แม้ใบหน้าหล่อเหลายังคงไม่เปลี่ยนไป นางหลับตาลงมองหาสามี กลับเป็นบุรุษจิ้งจอกผู้นี้...

-----------------------------------

สองวันถัดมา บาดแผลของนางหายสนิทด้วยพลังสีชาด สามีเป็นผู้รักษานางอย่างระวัง เขากำชับนางว่าเรื่องนี้สำคัญเป็นอย่างมาก ในร่างจางหลิงนี้เขาสามารถใช้ได้ทั้งเวทหยินหยาง ทั้งเวทสีชาดของตำรา เช่นเดียวกับนางที่เรียนรู้มันได้อย่างรวดเร็ว เขาและนางจำต้องคงเนื้อเรื่องของตำราสีชาดเอาไว้ด้วยการรักษาความลับ เล่นละครบทหนึ่งไปตามน้ำ

"จางหลิงผู้นี้ปรารถนาในสิ่งของหายาก วันหนึ่งได้ยินเรื่องประหลาดจากทาสในเรือน ปีศาจน้อยตระกูลเหมยเตี๋ยมีปีกสีชาดงามนัก จึงยื่นข้อเสนอให้มารดาผีเสื้อส่งตัวนางมา"

"หมายความว่าเรื่องราวในตำราสีชาดเชื่อมโยงกับโลกความจริง แต่เป็นไปในอีกทิศทางหนึ่ง"

นีเทียนต้าเซินพยักหน้า "ใช่แล้วภรรยา เจ้าฉลาดมาก" เขาจิ้มหน้าผากนาง หยอกล้อนาง ในรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป

บนฟูกในห้องกว้างขวาง นางสวมชุดสีขาวเนื้อผ้าเบาบาง เฝ้ามองเขี้ยวปีศาจด้วยแววตาหลงใหล บุรุษจิ้งจอกมีหางทั้งเก้าพลิ้วไหวอยู่เบื้องหลัง ไอปีศาจห้อมล้อมรอบกาย แลดูน่าเกรงขามเฉกเช่นเทพมรณา เขาตั้งคำถามนาง ให้คำอธิบายนาง ทว่านางยังสงสัยอยู่หลายส่วน...

หลายราตรีก่อนมารดารับปากว่าจะมีการมอบสัญญาส่งตัวเจ้าสาวผีเสื้อ หากด้วยความละโมบโลภมากอยากได้ปีกนางจึงบอกว่าจะส่งนางให้ทั้งสองฝ่าย เพื่อให้เกิดการวิวาทระหว่างเผ่าพันธุ์ ให้พวกเขาสู้กันจนตัวตายไปเสียเอง ปีกสีชาดและชีวิตของนางก็จะยังเป็นของเรือนใต้

สามีนางมาอยู่ในร่างปีศาจจิ้งจอก ทั้งที่ชิงชังจิ้งจอกยิ่งกว่าอะไรดี เหตุใดตำราสีชาดช่างหาเรื่องใส่ตัว! ตำราเล่มนี้มิได้เกรงกลัวเทพมรณาผู้แข็งแกร่งที่สุดเลยแม้แต่น้อย บททดสอบนานัปการรังแต่จะยั่วโทสะเขาให้พ่ายแพ้ ไม่สามารถรับนางเป็นภริยา แล้วจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น? นางจะตายหรือไม่?