17-1 遭报应 กรรมตามสนอง

ในสถานที่มืดมิดเยือกเย็น กลิ่นเหม็นเน่าของซากศพคละคลุ้งไปทั่ว ร่างบางในชุดขาวเยี่ยงนักโทษเปิดปรือเปลือกตาหนักอึ้ง รับรู้ถึงเหล็กเย็นเฉียบบนข้อเท้า นางขยับตัวขึ้นนั่งบนกองหญ้าเปียกชื้น ไม่รู้นางมาอยู่ในคุกใต้ดินได้อย่างไร

"สามี... ท่านอยู่ไหน?"

ความหวาดกลัวพลันพุ่งเข้ามาจนทุกอณูกายสั่นเทา ริมฝีปากกระทบกัน นางส่ายหน้ามองไปรอบกายเรียกหาสามี 'นีเทียนต้าเซิน ๆ' มองผ่านช่องว่างของไม้ที่เรียงกันเป็นซี่เกรอะกรังคราบโลหิต ข้างกันนั้นเป็นเศษซากมนุษย์ ศพถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ด้วยฝีมือของตัวอะไรสักอย่าง น่าจะเสียชีวิตมาล่วงวันแล้ว นางรู้สึกแสบร้อนในอกคลับคล้ายคลับว่านางพึ่งกระอักโลหิต

ครั้งสุดท้ายนางอยู่ในโรงเตี๊ยมเมืองปีศาจ หลังจากที่ออกไปเดินตลาดกับสามี นางซุกตัวนอนบนท่อนแขนอุ่นบนพื้นไม้เยียบเย็น ใต้ผ้าห่มผืนโตทำจากขนจิ้งจอกนิล เฝ้ามองใบหน้าหล่อเหลายามหลับใหล น่าเอ็นดูนัก ลมเย็นวูบกระชากนางออกมาจากอ้อมแขนแข็งแรง

'ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ให้เจ้ารอข้า'

สามีกำชับเรื่องบททดสอบในตำราสีชาดยังไม่จบสิ้น นางและเขาต้องเผชิญด่านเคราะห์ร่วมกัน นางจึงสำนึกรู้ว่าเกิดอะไรในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ นางหลับตาลงมองหาสามี พบเขาติดอยู่ในห้วงนิทราแห่งฝันร้าย 'ธรรมเนียมของผีเสื้อ'

เทพปีศาจสวมชุดสีนิลลายเมฆาเช่นที่เขาเคยสวมในเมืองมรณา อยู่ระหว่างเข้าร่วมงานวิวาห์ของนางกับฮู่โหมว สวนงดงามประหนึ่งสวนบุปผชาติในเทวโลกชั้นฟ้า กุหลาบแดงปลิวว่อนในเวหาอันอ่อนหวาน บ่าวสาวสวมอาภรณ์สีชาด นางตัดสัมพันธ์กับแขกผู้มาเยือนอย่างเลือดเย็น บอกว่านางไม่ชอบเขาแล้ว นางเบื่อหน่ายยมทูต นางจะไม่อยู่นครมรณา นางปรารถนาอิสรภาพอย่างปีศาจพึงเป็น เทพมรณาควรกลับไปในที่ที่ตนเดินทางมา

เหลวไหลสิ้นดี!

บาดแผลในใจอันยากเยียวยาทำให้เกิดความฝัน นัยน์ตาสีชาดที่เคยหยิ่งผยองบัดนี้แดงก่ำเศร้าหมอง ราวกับว่าเขาเป็นเพียงมนุษย์เดินดิน วิ่งร้องไห้ตามภรรยา ถามว่านางไม่รักเขาแล้วหรือ เกิดอะไรขึ้น นางจะไปแต่งงานกับผู้อื่นได้ยังไง เหมือนตอนเขารังแกผู้อื่นไม่มีผิด

กรรมตามสนองแล้วไง!

นางพยายามปลุกสามีให้ตื่นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวกระซิบ เท่าไรก็ไม่เป็นผล ที่ผ่านมานางเอาแต่กินเล่นเที่ยวจนลืมฝึกฝนพลังสีชาด

ฉับพลันนั้นประตูไม้เปิดอ้ากว้าง สามปีศาจสตรีผู้ซึ่งคุ้นเคยดีเข้ามา มีทาสร่างกำยำอีกสอง ถือขวดใส่ผงยาพิษมองนางด้วยแววตาชั่วร้าย พวกเขาสวมชุดสีนิล

"ปีศาจทรยศละเมิดกฎตระกูลเหมยเตี๋ยอย่างร้ายกาจ ไปเข้าพรรคพวกกับเทพ ดึงปีกนางออกมา!" มารดาหันไปสั่งบุรุษร่างกำยำ ทาสปีศาจปฏิบัติตามคำสั่ง กระชากแขนบอบบางไขว้ไว้ข้างหลัง กดตัวนางให้ก้มศีรษะลง นางไม่ทันตั้งตัว พวกเขาก็สาดผงที่ทำให้แสบตาใส่หน้านาง ละล่ำละลักพูด

"มารดาเขามาเจรจากับพวกท่านแล้ว ข้าแต่งงานกับเขาแล้ว ข้าทำผิดกฎอะไร?"

"พูดเรื่องไร้สาระอะไรของเจ้า!"

"ข้าพูดความจริง"

"ใช่ เจ้าพูดออกมาเองว่าจะมอบปีกของเจ้าคืนให้กับตระกูลเหมยเตี๋ย ในเมื่อเจ้าทำผิดกติกา มิใช่หรือ? มิฉะนั้นเจ้า... ไปกับเทพมรณานั่นทำไม?"

หากเรื่องผิดเพี้ยนไปเช่นนี้ นางคงสิ้นไร้ไม้ตอก ไม่มีใครฟังนางร้องขอชีวิต ทั้งมารดาและพี่สาว บุรุษร่างกำยำบังคับจับไหล่นางไว้ไม่ให้ขยับเขยื้อน ลากนางไปกับพื้น จับนางโอบรอบเสาหิน บ่าวรับใช้ทั้งสองเอาน้ำร้อนมาราดใส่แผ่นหลังนาง บังคับนางให้สลัดปีกสีชาดออกมา

การลงโทษปีศาจในคุกใต้ดิน ท่านปู่เป็นผู้คิดค้นแมลงพิษ กัดเพียงแผลเดียวก็ทำให้แขนขาอ่อนแรง ดวงตาพร่าเลือน พวกเขาสกัดใส่ขวดโหลไว้เพื่อจัดการกับผู้ทรยศ ทาสปีศาจปลดเปลื้องอาภรณ์ของนางให้อับอาย เอาแส้ฟาดตีนาง ตวาดกร้าวสั่งให้นางสลัดปีกออกมา ทว่านางก็ดื้อรั้นนัก

นางไร้หนทางสู้ในสภาพร่างกายเช่นนี้ นางหลับตาลงเรียกหาสามี เบื้องหน้าปีศาจซึ่งตั้งหน้าตั้งตาลงโทษนาง พี่รองสบตานางครู่หนึ่ง หันไปพูดกับมารดา

"เดี๋ยวก่อนท่านแม่ ข้าได้ยินว่าหัวหน้าตระกูลจิ้งจอกนิลอยากได้ตัวนางนัก เราจะจัดการเรื่องนี้ยังไง?"

"ก็เอาตัวนางให้พวกมันไป ข้าไม่ได้บอกนี่ว่าจะส่งมอบนางแบบครบถ้วน ดึงปีกสีชาดนั่นออกมา! อย่าชักช้า มาช่วยกันลงมือ เร็วเข้า!" สิ้นเสียงตวาดกร้าวของมารดา นัยน์ตาสีอำพันจ้องมองสิ่งที่ต้องการจากแผ่นหลัง เต็มไปด้วยแผลพุพอง ความโลภเข้าครอบงำจิตใจปีศาจ

บุรุษผู้ไม่เคยมีรัก จะเข้าใจความรักก็หาไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นีเทียนต้าเซินมีเลือดปีศาจมากกว่าเจ็ดส่วน บิดาเคยกล่าวว่าเขาเหมาะสมกับการเป็นเทพผู้ลงทัณฑ์ความชั่วร้าย มากกว่าเทพสวรรค์ผู้มีเมตตาและให้อภัย เขาเหมาะสมยิ่งกว่าผู้ใดในเทวโลก การถือกำเนิดของเขาเป็นเรื่องถูกต้องแล้ว

ถึงแม้ว่าการบำเพ็ญเพียรตบะเนิ่นนานเพื่อสำเร็จเป็นเทพผู้พิพากษาไม่ต่างจากการเสียสละตน ในที่สุดก็กลายเตาดูดพลังแห่งความเกลียดชังเคียดแค้น

ตำราซึ่งคาดหวังให้เทพผู้ถือครองพลังสีชาดเปี่ยมด้วยความรักบริสุทธิ์ แม้ตนจะไม่สมหวังก็ตาม เป็นไปไม่ได้เลย

เทพปีศาจกอดร่างงามในอาภรณ์สีชาดที่หลับใหล ยกมือทุบอกร่ำไห้ในเรือนมรณา

อาการเจ็บร้าวเสมือนถูกปักด้วยกริชคมในอกคืออะไร เขาเคียดแค้นชิงชังนางถึงเพียงนี้ มันเกิดขึ้นได้ยังไง? เขาควรส่งนางไปกับจิ้งจอกด้วยใจปีติยินดีสิ นางมีความสุขเป็นเรื่องดี ยิ่งเสียกว่าอะไร...

จำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยกล่าวกับนางว่ายมทูตไร้หัวใจ เห็นทีว่าเขาจะกลืนคำพูดตนเมื่อพบบ่าวสาวจับมือเคียงคู่ เขาตัดพ้อไยนางทำเช่นนี้ แต่นางรักฮู่โหมว ดังนั้นนางก็ควรฆ่าเขาให้ตายไปกับนาง เขาพร้อมจะตายเพราะพิษรัก ตายไปพร้อมกับนาง ปีศาจทุกตนในงานวิวาห์ของนางก็ต้องตาย!