บทที่ 95 ฉันสอนเธอได้

บทที่ 95 ฉันสอนเธอได้นะ

จนกระทั่งซือเซี่ยเดินกลับไปถึงที่นั่ง บรรดาหญิงสาวก็ยังกระซิบกระซาบอยู่ ใบหน้าจ้าวซิงโจวพลันเคร่งขรึมเอ่ยว่า “พอได้แล้วๆ ทุกคนเงียบหน่อย ทำไมตอนที่เห็นฉัน ไม่เห็นพวกเธอจะตื่นเต้นแบบนี่เลย?”

“อาจารย์ อาจารย์ไม่หล่อสักหน่อย” มีนักเรียนหญิงคนหนึ่งสวนกลับทันที

“นักเรียนคนนี้ เมื่อครู่เธอพูดว่าอะไรนะ? ขอให้เธอพูดดังๆ อีกครั้งอย่างกล้าหาญสิ!” น้ำเสียงของจ้าวซิงโจวมีลักษณะข่มขู่อย่างเห็นได้ชัด

“อาจารย์หล่อที่สุด!” หญิงสาวตกใจจนต้องรีบตะโกนเสียงดัง

“ดีมาก! ทำโจทย์ต่อเถอะ!”

…

หลังจากวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง ทุกคนกลับไปเริ่มก้มหัวทำโจทย์ต่อ แต่เห็นได้ชัดว่าบรรดาหญิงสาวที่ถูกความลุ่มหลงครอบงำไม่มีสมาธิจดจ่ออยู่กับการเรียนอีกต่อไปแล้ว

หลังจากที่ซือเซี่ยนั่งลง กวาดสายตามองโจทย์ในแบบฝึกหัดตั้งแต่ต้นจนจบรอบหนึ่งก็ไม่สนใจอีก นอนฟุบลงไปตรงนั้นเหมือนที่ผ่านๆ มา

เยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ด้านข้างได้แต่มองด้วยความอิจฉา เหตุผลที่หมอนี่ส่งกระดาษเปล่า เป็นเพราะทำได้ทั้งหมดซึ่งต่างจากเธอ