บทที่ 448 ขโมยหัวใจของฉันไป
ผู้ช่วยพึมพำอย่างจนใจ “มีตอนไหนบ้างที่นายไม่มีความรักจริงๆ...เรื่องอื้อฉาวคราวก่อนดังกระฉ่อนเมือง ต้องหลบไปอยู่ต่างประเทศพักใหญ่ ตอนนี้ประเด็นสังคมเพิ่งเงียบไป นายจะหาเรื่องวุ่นวายอีกแล้วเหรอ!”
กงซวี่โบกมืออย่างหงุดหงิด “รู้แล้วน่า! น่ารำคาญชะมัด! เออใช่ ถนนเส้นนี้มีกล้องวงจรปิดไหม?”
“ไม่มีมั้ง! นายจะทำอะไร?” ผู้ช่วยทำหน้าระแวดระวัง
นัยน์ตาดอกท้อของกงซวี่มีประกายวาบไหว “เมื่อครู่มีนางฟ้าน้อยให้ผลไม้เชื่อมมากล่องหนึ่ง นายช่วยฉันตามหาเธอหน่อยสิ!”
ผู้ช่วยจะบ้าตายโดยพลัน “โธ่เว้ย! พ่อคุณทูนหัวของฉัน! นายได้ฟังที่ฉันพูดเมื่อกี้บ้างไหม พี่ปินสั่งไว้ช่วงนี้ห้ามนายเข้าใกล้สิ่งมีชีวิตเพศหญิงทั้งหมด! จะสร้างเรื่องอื้อฉาวอีกไม่ได้เด็ดขาด! ขอร้องนายช่วยหยุดสักสองสามวันเถอะ!”
กงซวี่เป่าปอยผมตรงหน้า เบ้ปากกล่าวไปว่า “ไม่หาก็ไม่หาสิ ตื่นอะไร!”
ผู้ช่วยได้ยินแล้วค่อยถอนใจโล่งอก ทว่าก็เกิดความรู้สึกเหมือนมีตรงไหนผิดไป หมอนี่เป็นคนว่าง่ายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร?
......
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com