บทที่ 2 แต่งงานมาหยกๆ

หลังจากเสร็จงานแต่งที่วุ่นวาย ผู้เดินกันพลุกผล่านในงานทำให้เหนื่อยกันมาทั้งวัน ตอนนี้ก็ถึงเวลาเข้าหอแล้ว

ญาติผู้ใหญ่จัดแจงทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ปล่อยให้เขาอยู่ด้วยกันสองคน ทำให้บรรยากาศในบ้านตอนนี้เงียบสงัด

เหรินกำลังถอดเนคไทออกจากคอ เตรียมตัวถอดชุดแล้วจะไปอาบน้ำก็สังเกตุเห็นอลิสในชุดเจ้าสาวที่สวยหยาดเยิ้มนั่งอยู่ปลายเตียงด้วยสีหน้าอมทุกข์

" เป็นอะไรหรือปล่าว บอกเราได้นะ "

เขาเดินเข้ามาใกล้ จับไหล่ทั้งสองข้างของเธอออกแรงบีบเบาๆพร้อมกับถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง

" เธอ...คือ เธอนอนห้องเธอได้มั้ย เราชอบนอนคนเดียวอะ "

อลิสบอกกับเขาแบบนั้นเพราะรู้สึกเขินอาย ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันแต่งงานของทั้งสองคนแต่เธอด้วยความที่เป็นเพื่อนมาตลอด พอต้องเปลี่ยนสถานะมาเป็นภรรยาก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก

ช่วงชีวิตที่ผ่านมาเธอไม่เคยให้ใครแชร์เตียงนอนกับเธอเลยตั้งแต่จำความได้ ตั้งใจว่าอยู่กันไปซักพัก ปรับตัวได้แล้วจะนอนด้วยกันกับเขาเหมือนสามีภรรยาคู่อื่นๆ คืนนี้คงต้องขอเว้นไว้ก่อน

" อ่อ อืม...แบบนี้นี่เอง ได้สิ "

เขาตอบเสียงเรียบแล้วเดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง พยายามคิดว่าเธอคงอยากได้เวลาส่วนตัว เหมือนๆกับสมัยเรียนที่พวกเขาพักอยู่ด้วยกัน

ขนาดหมอกเอง ช่วงที่เป็นแฟนกันรักกันขนาดนั้นก็ยังไม่ได้นอนห้องเดียวกับเธอเลย เขาจึงไม่ได้คิดอะไรมากแล้วเดินออกจากห้องมาอย่างว่าง่าย

อันที่จริงเขาก็ไม่มีทางคิดแค่นั้นได้หรอก ออกแนวไปทางคิดว่าอลิสกำลังเสียใจที่ตกลงแต่งงานกับเขาอยู่ใช่ไหมนั่นต่างหาก

คฤหาสน์หลังใหญ่โตของตระกูลดังคงไม่มีห้องนอนแค่ห้องเดียวอยู่แล้ว ขนเพื่อนมานอนที่บ้านสักหนึ่งคันรถทัวร์ยังไม่มีปัญหา แต่ถ้าหากว่านอนด้วยกันคงจะดีไม่น้อย

" เป็นไง หลับสบายดีมั้ย "

เหรินกล่าวทักทายยามเช้า เช้าที่สดใส เช้าวันแรกของการแต่งงาน

เขาเป็นคนลงมาชั้นล่างก่อน นั่งรออลิสอยู่สักพักแล้ว ในที่สุดเธอก็เดินลงมา หิวอยู่ไม่น้อย แต่อยากจะรอกินข้าวพร้อมกันกับคนเป็นภรรยา

" ก็ดีนะ หัวถึงหมอนเราหลับเลยอะ "

" วันนี้เราเข้าออฟฟิศใหญ่พร้อมกันเลยเนอะ "

" อื้ม "

ทั้งสองคนเข้ามาถึงบริษัทก็ต่างคนต่างนั่งทำงานตามหน้าที่ของตัวเอง แต่ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงงานก็เข้า

" ไอ้เชี่ยเหริน หยาบละ "

" ไรวะ "

" ไก่ฟาร์มในเครือเราที่จังหวัดสระบุรีตายยกเล้าหลายเล้าเลย "

หมอกเข้ามาแจ้งข่าวความเป็นไปของฟาร์มไก่ ตอนนี้กำลังเป็นกระแสอย่างมากถึงความปลอดภัยและโรคที่อาจจะได้รับจากการกินไก่ทอดร้านไก่กร๊อบกรอบ

" แม่งเป็นไปได้ไงวะ "

" ... " เขายืนนิ่งไม่ได้ตอบโต้อะไร

" มึงให้คนเช็คอาหารที่ให้กิน ยา แล้วก็วัคซีนหน่อย "

" เออๆ ได้ๆ "

" วันนี้เธอกลับบ้านเองนะ เราจะไปดูต่างจังหวัดหน่อย เดี๋ยวติดต่อนักข่าวไปที่สระบุรีให้เราด้วย ต้องแก้ภาพบริษัทเราคืนมา "

เขาแจกแจงงานให้เพื่อนสนิทเสร็จแล้วจึงหันมาพูดกับคนเป็นภรรยา ก่อนก้าวยาวๆเพื่อจะออกจากห้องทำงานแล้วเดินทางไปต่างจังหวัด

" โอเคค่ะ เดี๋ยวเราจัดการทางนี้เอง "

" เธอจะกลับมานอนบ้านหรือปล่าวคะ "

เธอถามเขาด้วยแอบหวังว่าเขาจะกลับมานอนที่บ้าน หลังจากทำใจมาแล้วก็ตั้งใจว่าจะลองแชร์เตียงกันนอนดู แต่วันนี้คงต้องยกเลิกไปก่อน ดูเหมือนว่าจะเป็นแบบนั้น

" ไม่น่าจะกลับมาทันว่ะ เธอไม่ต้องรอกินข้าวนะ "

" โอเคค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ "

" กูตามแล้วนะ ฟาร์มเราทำวัคซีนไปแล้วแต่เช็คล็อตดูวัคซีนมันหมดอายุ "

" แล้วมันจะหมดได้ไงวะ "

" เดี๋ยวกูให้คนเช็คต่อ "

" เออๆให้ไวเลยมึง "

' นักข่าวท้องถิ่นน่าจะเข้าไปแล้วนะคะ '

" โอเค ขอบคุณนะ "

' อ่าห้ะๆ '

ทันทีที่ประสานงานเรียบร้อยอลิสก็โทรมาบอกเขาทันที อันที่จริงถ้าปัญหาตอนนี้มันไม่ได้กระทบกับภาพลักษณ์ของบริษัทมากนักเขาก็คงไม่ต้องถ่อสังขารมาไกลขนาดนี้ แค่ให้ลูกน้องทำก็พอแล้ว นี่มันดันเป็นข่าวใหญ่เลยน่ะสิ

" สวัสดีครับพี่ๆสื่อ ผมเหรินเองนะ อย่างที่ทราบๆกันว่าไก่ฟาร์มเราตอนนี้มีปัญหา ผมอยากจะแจ้งว่าเกิดจากวัคซีนที่ใช้หมดอายุน่ะครับ ทางเราได้แก้ปัญหาโดยกันคนที่จะเข้าออกฟาร์มรวมถึงให้สวมชุดป้องกันเหมือนที่พี่ๆใส่กันอยู่ตอนนี้เนี่ยแหละครับ "

" เรากำลังติดต่อไปทางบริษัทวัคซีนที่เราซื้อมาใช้อยู่ครับว่ามันเกิดผิดพลาดขึ้นได้ยังไง "

' แล้วแบบนี้จะเป็นอันตรายต่อผู้บริโภคหรือปล่าวคะ '

" ไม่อย่างแน่นอนครับ ไก่ที่ป่วยตายเราฝังกลบแล้วพ่นยาฆ่าเชื้อ จะทำการล้างและพักเล้าไปก่อน ฟาร์มในเครือที่อื่นๆยังปกติดี มีไก่สดที่ปลอดภัยและยังมีไก่ทอดอร่อยๆให้ทุกคนได้ทานกันเหมือนเดิมเลยครับ ไม่กระทบถึงผู้บริโภคแน่นอน "

' แหมคุณเหริน แต่งงานไปหยกๆก็งานเข้าเลย เหนื่อยแย่ '

" ไหวครับพี่ๆ " เขายิ้มหวานๆใส่กล้อง

' วางแผนจะมีทายาทหรือยังครับเนี่ย เห็นคุณแม่ให้สัมภาษณ์ว่าท่านอยากอุ้มหลาน '

" ฮ่าๆ ก็คงปล่อยไปตามธรรมชาติเลยครับ เดี๋ยวน้องอยากมาก็มากันเองแหละเนอะ "

" ยังไงวันนี้ขอบคุณพี่ๆมากนะครับที่ให้ความสนใจทางเรา "

" เดี๋ยวขอตัวเลยนะครับ ถ้ามีโอกาสไว้เจอกันที่กรุงเทพนะครับ เรียนเชิญทุกคนเลยวันแถลงข่าวเรื่องการควบรวมบริษัทเรา ขอบคุณอีกครั้งครับ สวัสดีครับ "

" เห้ออ เหนื่อยว้อยย วันนรกอะไรของกูวะเนี่ย "

ขึ้นรถมาเขาก็ยืดเหยียดร่างกายอย่างเต็มที่ รีบบึ่งรถมาตั้งแต่ทราบเรื่อง ตอนนี้มืดค่ำแล้วพึ่งจะได้เลิกงาน เหนื่อยจนสายตัวแทบขาด

ภารกิจที่ต้องทำเร็วๆนี้ก็คือการควบรวมกิจการทั้งสองบ้าน เขาต้องเตรียมตัวสำหรับเรื่องนี้ ไม่ทันได้ทำอะไรก็มีเรื่องมาแทรกซะตั้งแต่วันแรกหลังแต่งงานเลย

" กลับเลยไหม "

" หานอนแถวนี้เถอะ นั่งรถเหนื่อยว่ะ "

ถึงแม้อลิสจะถามคนเป็นสามีไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าจะกลับมานอนที่บ้านไหมแต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรอ เผื่อว่าเขาจะกลับมา

เธอรออยู่จนดึกดื่น ในที่สุดก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่านี่เธอรอทำไม พอคิดได้ดังนั้นแล้วจึงเข้านอน

" พรุ่งนี้เช้ากลับแต่เช้านะมึง กูอยากรีบกลับ จะแวะเข้าบ้านก่อนด้วย ไม่อยากเจอรถติด "

" ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ก็แล้วกัน "

เหรินนอนกลิ้งไปกลิ้งมาเพราะนอนไม่หลับ ในหัวเขากังวลว่าคนเป็นภรรยาจะรู้สึกแย่ที่เขาไม่ได้อยู่ด้วย ถึงจะเธอจะไม่ได้รักเขาแต่การที่ทิ้งให้เธออยู่บ้านที่ใหญ่โตขนาดนั้นโดยไม่มีเขาอยู่ก็คงจะเหงาแย่

เขาทนนอนอยู่แบบนั้นทั้งที่ไม่ได้หลับสักนิดจนกระทั่งเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นก็รีบลุกขึ้นเก็บข้าวของแล้วกลับบ้าน

" หน้าโทรมจังไอ้เหริน มึงได้นอนจริงป้ะเนี่ย "

ทันทีที่ขึ้นมาบนรถหมอกก็สังเกตเห็นอาการอิดโรยของเพื่อนจึงถามไถ่ตามประสา

" นอนไม่หลับว่ะ "

" เป็นอะไรล่ะ "

เหรินนิ่งไปครู่ใหญ่ๆก่อนที่จะตัดสินใจบอกความในใจของตนออกมา เขาเก็บมันมานานเกินไป ใจจะระเบิดแล้ว

" กู...มีอะไรจะบอก "

" อะ บอกมาสิ "

" กูรู้สึกดีกับอลิส "

" แปลกตรงไหน ก็เมียมึง "

" กูรู้สึกดีกับเขามาตั้งแต่ตอนที่มึงมีปัญหากันแล้วกูอยู่กับเขาสองคนแล้ว กูกลัวทำให้มึงรู้สึกแย่ถ้าบอกมึงเลยพยายามตัดใจ แต่แม่งกูก็หนีตัวเองไม่ได้อยู่ดีว่ะ "

" ... " หมอกนิ่งเงียบและขับรถต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

" อึดอัดใจมากๆเลยมึง เหมือนกูเองก็แย่ที่แต่งงานกับเขาอะ กูรักเขา แต่งงานกับเขากูไม่เสียอะไรเลย แต่เขาสิไม่ได้คิดอะไรกับกูแล้วต้องมาทนอยู่ด้วยกัน "

" ไม่รู้พวกมึงอะ กูจะให้ความเห็นเรื่องความรักของคนอื่นได้ยังไง ความรักกูเองกูยังทำพัง " เขาตอบเนือยๆ

" ที่วันนั้นกูถามมึงว่าโอเคมั้ยมันก็เป็นเพราะแบบนี้แหละ ถ้ามึงบอกว่ายังรักอลิสอยู่กูไม่แต่งงานกับเขาแน่ "

" ไม่ได้อะไรกันแล้วจริงๆ เขาไม่น่าจะรักกูได้แบบเดิมแล้ว มึงไม่ต้องคิดมาก เขาไม่ได้รักก็ทำให้รักดิ "

" เขาไม่ได้สนใจกู สักนิดเดียวก็ไม่ "

เหรินพูดไปตามความรู้สึก อลิสไม่เคยทำอะไรที่เขาจะพอคิดเข้าข้างตัวเองได้เลยว่ามีความรู้สึกดีๆให้ มีแต่ความเป็นเพื่อนตลอดมา

" โง่ อยู่บ้านเดียวกัน นอนด้วยกันขนาดนั้น "

" ใครบอกล่ะ "

" อย่าบอกนะว่าพวกมึงแยกกันนอน "

หมอกขมวดคิ้วอ้าปากหวอ ไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นในความสัมพันธ์ของทั้งสองคนได้ คนแต่งงานกันแต่แยกกันนอนเนี่ยนะ เป็นไปได้จริงหรือ

" ก็เออน่ะสิ "

" ไม่รู้พวกมึงแล้ววว จัดการกันเองครับ "