บทที่ 12 ไปเที่ยวทะเล

" พร้อมหรือยังครับ ไปกันยัง "

เหรินที่กำลังตรวจเช็คสำภาระที่จะต้องใช้ในทริปนี้อย่างขมักเขม้นเอ่ยถามคนเป็นภรรยาถึงความพร้อมสำหรับการออกเดินทาง

" พร้อมค่ะ ว่าแต่เธอขับเองไหวแน่นะ "

" แค่นี้สบายมาก เราไม่อยากให้คนขับรถไปด้วยอะ อยากอยู่กับเธอแค่สองคนครับ "

ระหว่างแม่บ้านกำลังมาช่วยขนของขึ้นไปบนรถเขาถือโอกาสเข้ามาคลอเคลียมากอดมาหอมว่าที่คุณแม่อย่างรักใคร่จนเธอรู้สึกหมั่นไส้

" อยากจะอ้วกกก "

" อ้าว เห๊ยเดี๋ยวเราไปเตรียมถุงขยะติดรถให้ก่อนนะ "

อลิสทำทีเอามือทาบอกเลียนแบบท่าทางตอนอ้วก ฝ่ายคนเป็นสามีเห็นดังนั้นก็เป็นห่วงเป็นใย ดูไม่ออกว่าเธอแค่แหย่เล่นเท่านั้น ตั้งท่าจะวิ่งแจ้นไปหาถุงพลาสติกเพื่อเตรียมไว้เผื่อเธออยากจะอ้วกระหว่างทาง

" เราประชด!!! "

" อ๋ออออ "

" ไปกันได้แล่วจะได้ถึงไวไว "

ได้ยินว่าเธอแค่ประชดเหรินก็คลายกังวล ตั้งแต่รู้ว่ากำลังจะมีลูกเขาก็อ่านหนังสือศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมมาประมาณหนึ่ง ทำให้ทราบว่าคนท้องอาจจะมีอาการแพ้ท้อง ซึ่งความรุนแรงก็เป็นไปตามปัจเจคบุคคล ถ้าเมื่อครู่ไม่ได้จะอ้วกจริงๆก็แสดงว่ายังไม่มีอาการอะไร

เป็นห่วงคนเป็นภรรยาอยู่นาน พอเห็นเธอมีท่าทีว่าจะอาเจียนออกมาแบบนั้นเลยลนลานทำตัวไม่ถูกเท่าไรนักตามฉบับมีลูกครั้งแรกฉบับคุณพ่อมือใหม่(ที่เห่อลูกมาก)

เขาค่อยๆประคองคนเป็นภรรยาเดินเพื่อไปขึ้นรถ จัดการเปิดประตูรถให้ดิบดีแล้วรีบวิ่งกลับไปฝั่งคนขับ

" เดี๋ยวอย่าเพิ่ง "

" ห๊ะ "

" เราคาดให้ "

รีบวิ่งมาเพื่อการนี้ อยากมีบรรกาศโรแมนติกเหมือนในละครหลังข่าว อารมณ์ประมาณคาดเข็มขัดนิรภัยให้ภรรยาแล้วสบตากันปิ๊งๆตกหลุมรัก

พลันฝันที่วาดเอาไว้ก็ดับลงในพริบตา อลิสดึงเข็มขัดมาคาดเสร็จ พร้อมกับหัวเราะร่วนให้กับสีหน้าผิดหวังของคนเป็นสามี เธอรู้สึกเอ็นดูเขาไม่น้อยทีเดียว

ยิ่งโตยิ่งเด็กคงไม่เกินจริงสำหรับเหริน แต่งงานมาครึ่งปีได้ เหรินเหมือนย้อนกลับสมัยประถม การแสดงสีหน้าท่าทางดูน่ารักน่าเอ็นดูไปเสียหมด

" ฮ่าๆๆๆ ไม่ได้พิการจ้ะพ่อ "

" อยากทำให้นี่ครับ " เหรินพึมพำหน้าจ๋อยๆที่โดนดับฝัน

" น้อยๆหน่อยก็ได้ ขับรถไปเลย "

คู่แต่งงานที่กำลังอยู่บนรถต่างใบหน้าเบิกบาน มีความสุขที่กำลังจะได้ไปเที่ยวด้วยกัน มีความสุขกับลูกในท้องของคนเป็นภรรยา

" เธอสวยขึ้นไหมวะ "

" อะไร "

จู่ๆเหรินก็โพล่งขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทำเอาคนที่นั่งข้างๆถึงกับทำตัวไม่ถูก เลิ่กลักหน้าแดงหูแดงตัวแข็งทื่อไม่กล้าหันไปสบตาคนเป็นสามีที่กำลังขับรถอยู่

" ไม่รู้สิ เรารู้สึกว่าอลิสสวยขึ้น มากๆเลยด้วย "

" ... "

" อ้าว เธอเขินเหรอ ฮ่าๆ "

" ก็เมียสวย ชมจะแปลกตรงไหน "

" ป...ปกติเธอไม่ชมแบบนี้นี่ " อลิสตอบเสียงตะกุกตะกัก รับมือไม่ค่อยได้กับการชมซึ่งๆหน้า

" ต่อไปชมทุกวันเลยดีหรือปล่าวเนี่ย เธอสวยขึ้นทุกวันเลยอะ " เขาพูดไปตามที่รู้สึก ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆคนข้างๆก็สวยวันสวยคืน มันสวยขึ้นจนผิดสังเกต

" คลั่งรักหรือไงคะ "

" ถามลูกดูก็รู้ว่าเรารักเธอที่สุดในจักรวาล "

" ใช่ไหมครับคนเก่ง "

เหรินละมือจากพวงมาลัยรถข้างนึง ยื่นมือมาลูบท้องคนเป็นภรรยาผ่านเสื้อเบาๆ ทำทีว่ากำลังคุยกับลูก

" ติดเล่นเนี่ย มองทางดีๆ มันอันตราย " อลิสพูดดุๆกลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง

" เธอไม่เห็นชมว่าเราหล่อบ้างเลย " เขาท้วง

" ก็งั้นๆนะ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน " อลิสตอบพร้อมกับมองออกไปนอกรถ ไม่ต้องการให้คนเป็นสามีเห็นใบหน้าที่แดงก่ำอยู่ตอนนี้มากนัก

" เธออะ "

ท่าทีแสนงอนปรากฎขึ้นผนวกกับการย่นหน้ายู่ปากแสดงอาการไม่ค่อยพอใจของเขาทันที

" ฮ่าๆ เธอทำไมงอแงจัง อายุกี่ขวบแล้วคะเนี่ย "

" น้อยใจจริงๆนะ "

" โอ๋ๆ ใครจะไปหล่อกว่าเธอได้เล่า นี่คุณเหรินนะคะ สาวๆงี้กรี๊ดกันกระจาย "

" ... "

" เรารักเธอนะ "

เห็นคนเป็นสามีเงียบไปแบบนั้นจึงคิดขึ้นได้ว่าถ้าบอกรักเขาจะต้องหายงอนแน่ จึงตัดสินใจบอกออกไปทั้งที่ตัวเองจะเขินมากๆกับการทำแบบนี้

" ... "

" ได้ยินหรือยัง เรารักเธอมากกว่าที่เธอรักเราอีก "

" มั่ว เรารักมากกว่าอีก "

เป็นเรื่องที่ยอมกันไม่ได้เด็ดขาด แม้เหรินจะรู้สึกดีใจมากที่คนเป็นภรรยาบอกรักแต่คำว่ารักมากกว่าฟังดูแล้วแสลงหูไม่ใช่เล่น

" ไม่ใช่ค่ะ เรารักมากกว่า " เธอเองก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน

" ใช่ที่ไหนครับ เหรินต่างหาก "

" เราต่างหาก "

" โอเคๆๆๆ สรุปว่ารักเท่ากันนะครับ "

พอดูๆแล้วจะเถียงกันไม่จบสิ้นเขาเลยจำเป็นต้องยอม ก็เอาเป็นว่ารักเท่ากันก็แล้วกัน จะได้ไม่มีใครรักมากกว่าใคร

" เห๊ย ข้างหน้ามีร้านโรตีสายไหมอะ จอดให้ได้ปล่าวเราอยากกิน "

" เอาสิๆ "

คนตัวเล็กตาวาวเป็นประกายทันทีที่เห็นร้านขายโรตีสายไหมตั้งอยู่ข้างทาง ของโปรดของเธอในวัยเด็ก หลังจากไม่มีโอกาสได้กินมานานวันนี้ก็ได้เจออีกครั้ง

เหรินเปิดไฟเลี้ยวแล้วจอดรถข้างทางให้คนเป็นภรรยาลงไปซื้อขนม ท่าทางของเธอดูตื่นเต้นมีความสุขจนเขาเผลอยิ้มออกมาลำพัง

" ไม่ได้กินมานานมากกกกก "

" ป้อนหน่อยครับ " เขาขอให้อีกคนป้อนด้วยตัวเองกำลังขับรถอยู่

" ได้ๆ เป็นไงอร่อยไหมคะ "

" ก็สายไหมอะเธอ ฮ่าๆๆๆ "

" หวานมาก อยากกินทุกวันเลย "

เธอกินไปยิ้มไป เพลินเพลินกับรสชาติหวานๆของขนมสุดโปรดอย่างมีความสุข

" อยู่แถวบ้านก็มีขายครับ เดี๋ยวกลับไปจะซื้อให้กินทุกวัน เอาให้เบื่อตายอะ "

" มีด้วยเหรอ ทำไมเราไม่เคยเห็น "

อลิสตาโตทันทีที่รู้ว่าแถวบ้านตัวเองก็มีขาย ถ้ารู้ว่ามีอยู่ใกล้ๆมีหวังได้กินทุกวัน กินแทนขนมหวานทุกชนิดบนโลกโดยไม่มีวันเบื่อหน่าย

" เคยมองหาหรือไงล่ะ เธอก็ทำแต่งาน "

" แฮะ ก็จริงอีก " อลิสได้แต่เกาหัวแกรกๆเพราะที่เขาพูดมันจริงทั้งหมด

" นอนพักก่อนได้นะ ถึงแล้วเหรินปลุก "

เขาบอกด้วยความเป็นห่วง ระยะทางอีกไกลว่าจะถึงที่หมาย ไม่อยากให้เธอรู้สึกเหนื่อย

" อยู่กับเธอนี่แหละ ไม่อยากให้เหงา "

" ฮ่าๆโอเค ถ้าไหวก็อยู่ครับ ไม่ไหวนอนเลยไม่ต้องฝืนนะ "

" อื้ม "

" วู้วววว ถึงแล้วว เมื่อยก้นมาก "

อลิสลงจากรถ ยืดเหยียดคลายกล้ามเนื้อไล่ความเมื่อล้าจากการนั่งรถอันแสนยาวนาน ทะเลใกล้ๆมีไม่เที่ยว ถ่อมาไกลเกือบสุดเขตแดนประเทศ

" นวดให้เอาปล่าว " เขาถามเธอด้วยสีหน้ามีเลศนัย

" ทะลึ่งป้ะเนี่ย "

" ทะลึ่ง "

" โอ๊ยยย เธอนะเธอ " อลิสได้แต่ยิ้มกว้างๆส่ายหน้าไปมากับพฤติกรรมนี้ของคนเป็นสามี

" ถามหมอแล้วหมอบอกมีได้ให้ระวังอย่ารุนแรงกับท่าที่ผาดโผน "

ในเมื่อไม่มีอะไรต้องปิดบังก็แค่พูดไปตามตรง คนเจ้าเล่ห์แบบเขาถนัดนักเรื่องต้อนให้อีกคนจนมุม

" รู้ค่ะ ยังไม่ทันได้ว่าอะไรเลย "

" แปลว่าอนุญาตงั้นสิ "

ใบหน้าหล่อเหลายื่นเข้ามาใกล้ ใช้สายตามองคนเป็นภรรยาอย่างหยาดเยิ้ม สันจมูกคมๆกดลงบนแก้มนุ่มๆหนึ่งครั้ง สูดหายใจเข้าดังฟอดเป็นการเติมพลัง

เพี๊ยะ

" อะไรเล่า " เธอฟาดฝ่ามือลงบนต้นแขนของคนเป็นสามีอย่างจังด้วยความเขินอาย

" เยี่ยมสิแบบนี้ ไปเธอไปนอนพักก่อน แดดอ่อนแล้วค่อยมาเล่นน้ำกัน บิกีนี่ๆๆๆๆๆ "

" ฮ่าๆๆๆ โว้ยยย สวดมนต์หรืออะไรเธอน่ะ "

อลิสขำจนทัวทิ่มกับอากับกิริยาของเหรินที่เอาแต่พึมพำๆว่าบิกีนี่ๆๆๆ เสียงฟังดูแล้วคล้ายบทสวดสักอย่างที่ใช้ประกอบพิธีกรรมทางศาสนา

" แต่จริงๆไม่อยากรอละ ใส่นอนไปเลยดีไหมนะ "

" ... "

อลิสไม่ได้ตอบอะไรออกไปแต่ยิ้มให้เขาอย่างยั่วยวนแทบคำตอบ

" ยิ้มแบบนี้หมายความว่าไงครับ หื้มม "

เอวบางของคนตัวเล็กถูกคว้าเข้าไปกอดไว้อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เหรินหมั่นเขี้ยวจนแทบทนไม่ได้อยากจะกอดอยากจะหอมให้ช้ำเสียตรงนี้

" อย่ากอดตรงนี้ คนเยอะค่ะ " อลิสปราม

" งั้นเข้าห้อง กลับห้องๆๆๆๆๆๆ "

" ไปเลยๆ ขนของ "

เสียงราวกับการสวดมนต์ดังขึ้นอีกครั้ง ทั้งคู่หยอกล้อกันอย่างมีความสุข เที่ยวทะเลครั้งนี้คงจะเรียกได้ว่าเป็นการฮันนีมูนย้อนหลังได้สักที

หลังผ่านเรื่องราววุ่นวายต่างๆมามากมาย ในที่สุดทุกคนก็จะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในแบบฉบับของตัวเองเสียที