ปฐมบท : ชายผู้มาจากแดนไกล (มีความนัยคือต่างภพ)

ปฐมบท

ชายผู้มาจากแดนไกล (มีความนัยคือต่างภพ)

เสียงสวดมนต์ดังกังวานก้องอยู่ในโสตประสาทของชายหนุ่มที่กำลังหลับใหลอยู่ในความมืด เปลือกตาหนักพยายามฝืนลืมตื่นเมื่อตนนั้นสัมผัสได้ถึงความแปลกประหลาดของสถานการณ์รอบข้างที่ดูเปลี่ยนไป

เตียงหนานุ่มกลับกลายเป็นแข็งกระด้าง ความกว้างลดลงจนสัมผัสได้ถึงผนังแข็งของอะไรบางอย่างที่กำลังล้อมตัวของเขาไว้ ขายาวพยายามเตะและถีบผนังแข็งนั่นจนเกิดเสียงดัง กึก กึก กึก ขึ้นทุกคราที่ขาและผนังกระทบกัน

ตาคู่สวยลืมตื่นเต็มดวงแต่ภายในนั้นกลับยังคงมืดสนิท พอควานหาโทรศัพท์มือถือไปได้สักพักกลับก็ไม่พบอะไร พบเจอแต่เพียงพื้นแข็งที่เขากำลังนอนอยู่

'อะไรวะเนี่ย' คิดด้วยความหงุดหงิด เพราะก่อนนอนเขาจำได้แม่นว่าตนเองนอนหลับอยู่บนเตียงกว้างเปิดแอร์เย็นฉ่ำขลุกตัวใต้ผ้าห่มผืนหนาด้วยความสบายใจ แต่ไหงพอตื่นมาแล้วดันติดอยู่ในอะไรก็ไม่รู้แข็งๆที่มีขนาดพอดีตัวแถมยังร้อนระอุและมืดสนิทต่างกับตอนก่อนนอนราวฟ้ากับเหว

พยายามดันผนังแข็งทุกทางเพื่อพาตนเองออกไปจากที่แห่งนี้ เพราะอากาศภายในนั้นดูใกล้หมดเต็มทน