538

บทที่ 538 ระวัง

น้ำฝนหยดลงบนใบหน้าของเจียงจื้อหยวน เสื้อกันหนาวที่เขาใส่อยู่เปียกไปด้วยน้ำฝน เส้นผมก็เปียกจนแบ่งออกจากกันเป็นเส้นๆ ท่ามกลางความมืดมนเขาจ้องเจียงเซ่อตาไม่กะพริบ พลางกลั้นหายใจตั้งแต่เธอปรากฏตัว ไม่กล้าหายใจเสียงดัง

แม้ว่าเขาจะรู้ว่า ถ้าหากเขาไอดังๆ หรือหายใจเสียงดัง เธอก็อาจจะไม่สังเกตเห็นตนเองที่หลบอยู่ในมุมก็ตาม

รอบ ๆ โรงหนังเป็นย่านที่คึกคักมาก เต็มไปด้วยฝูงชนที่กางร่มและกำลังพูดคุยกันอย่างมีความสุข หน้าประตูโรงหนังผู้คนเดินไปเดินมาอย่างไม่ขาดสาย อาจจะไม่มีใครสังเกตเห็นตนเองที่อยู่ตรงมุมด้วยซ้ำ แต่เขากลับกลัวว่าจะทำให้เจียงเซ่อตกใจ กลัวว่าสายตาที่เธอหันกลับมามองเขาจะเหมือนมองคนแปลกหน้าและตื่นตระหนก

เงามืดของป้ายไฟโฆษณาแบ่งความมืดและความสว่างออกจากกันอย่างชัดเจน ทำให้ไม่กล้าก้าวเดินออกไปง่ายๆ

เธอถูกกำหนดให้อยู่ท่ามกลางแสงไฟ แต่เขากลับสมควรอยู่ในที่มืด