บทที่ 150-3 เส้นยาแดงผ่าแปด

บทที่ 150-3 เส้นยาแดงผ่าแปด

แสงตะวันด้านนอกส่องแสงร้อนแรง เหล่าองครักษ์ชุดดำยืนอยู่ราวกับก้อนหินอยู่ด้านหนึ่ง ชิงเซี่ยไม่กล้าหันกลับไปมองชายที่อยู่ด้านในกระโจม นางทำได้เพียงบังคับตัวเองให้ก้าวไปข้างหน้าอย่างเข้มแข็ง ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ นางยังอยากให้เขาช่วยเหลือนางพ้นวิกฤตครั้งนี้ ทว่าเมื่อเห็นกองทัพที่อ่อนแอของเขา มองเห็นเหล่าทหารชายแดนที่สวมรอยเป็นทัพหลวง ชิงเซี่ยก้รู้สึกตัวว่านางไม่ควรจะเห็นแก่ตัวถึงเพียงนั้น นางอยากจะช่วยเหลือฉินจือเหยียน ทว่าอาจเสียสละชีวิตของฉู่หลี ราคาต่อรองครั้งนี้สูงเกินไป นางแบกรับไว้ไม่ไหว

ให้นางตายเป็นเพื่อนคนหนึ่งคน แล้วให้อีกหนึ่งคนมีชีวิตที่ดีเถิด

ฉู่หลี ท่านคือกษัตริย์ของแคว้น เป็นจ้าวโดยกำเนิด ท่านจะไม่มีวันนั้น ไม่มีทางเกิดขึ้น

เกิดเสียงกลองตีระรัว ทหารยามของเมืองหลวงที่เฝ้าอยู่หน้าประตูเมืองเสียนหยางมองไปที่หญิงสาวผู้สวมชุดสีม่วงทั้งร่าง มีเครื่องประดับศีรษะ และมีสายตาเย็นเยียบดุจหิมะ ฉับพลันต่างก็พากันร้องอย่างตกใจ คนจำนวนนับไม่ถ้วนต่างพากันพึมพำเสียงขรม เสียงหลายเสียงยิ่งฟังดูสับสนวุ่นวาย