บทที่ 150-2 เส้นยาแดงผ่าแปด

บทที่ 150-2 เส้นยาแดงผ่าแปด

สองตาของฉินจือเย่หมองหม่น ภายในดวงตาทั้งสองเหมือนลุกเป็นเปลวไฟ ดวงตามองเห็นกองทัพของหนานฉู่ที่ค่อยๆ ห่างออกไป มองเห็นหญิงสาวที่ทำลายแผนการดีๆ ของตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใบหน้าก็ยิ่งหมองหม่นเหมือนท้องฟ้าที่กำลังมีพายุ

“องค์ชาย! องค์ชาย!” ทหารองครักษ์ผู้มีใบหน้ากระวนกระวายใจวิ่งเข้ามาจากนอกกำแพงเมือง ตะโกนเสียงดังว่า “เกิดเรื่องใหญ่แล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

ฉินจือเย่โกรธเคืองเป็นที่ยิ่ง นำไฟแค้นที่สุมอยู่เต็มอกทุ่มใส่ทหารคนสนิทที่ดวงซวยเพราะไม่ยอมดูสีหน้าคนเป็นเจ้านาย หันกลับไม่เตะท้องของทหารผู้นั้น ก่อนตะคอกอย่างโกรธเคืองว่า “มีเรื่องอะไรน่าตกใจหนักหนา? เจ้าจึงได้เหิมเกริมไม่กลัวหัวขาดเช่นนี้!”

“คือ..คือว่า...” พลทหารรีบโขกศีรษะลงกับพื้น “จวนเซวียนอ๋องเพิ่งจะติดประกาศเงินรางวัลในตัวเมือง บอกว่าท่านหญิงหมิ่นรุ่ยลงมือเขียนหนังสืออนุสรณ์สำหรับงานพระบรมศพขององค์ชายสามด้วยตัวเอง แล้วยังบอกอีกด้วยว่าหากใครพบข้อความที่เป็นเท็จ ก็จะได้รางวัลเป็นทองคำ ตอนนี้ชาวบ้านแย่งชิงกันจนไม่เหลือแล้ว”

“หนังสืออนุสรณ์?” ฉินจือเย่ขมวดคิ้ว น้ำเสียงดุดันกล่าวว่า “หนังสืออยู่ที่ใด?”