หลบหนีออกจากโรงเรียน

[ติ้ง! ยินดีด้วยฮ้าฟสุดหล่อ ได้รับเกลือ x14]

[ติ้ง! ยินดีด้วยฮ้าฟสุดหล่อ ได้รับเสื้อฮาวาย (E+) x1]

[ติ้ง! ยินดีด้วยฮ้าฟสุดหล่อ ได้รับกางเกงขาสั้น (E+) x1]

[ติ้ง! ยินดีด้วยฮ้าฟสุดหล่อ ได้รับจักรยานเสือภูเขา (EX) x1]

หลังจากที่เอกซ์ได้ไล่สังหารซอมบี้เพื่อนร่วมชั้นจนหมดแล้ว เขาก็ได้เปิดกาชาปอง แต่ว่ารางวัลที่เขาได้รับมานั้นมันทำให้เขาถึงกับพูดไม่ออก

[เสื้อฮาวาย (E+) คำอธิบาย : เสื้อฮาวายที่ได้รับการรังสรรค์จากช่างฝีมือระดับ 3 ตัวเนื้อผ้ามีความสะอาดอยู่ตลอดเวลาไม่จำเป็นต้องซัก มีความยืดหยุ่นและทนต่อการโจมตีของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่ต่ำกว่าระดับ 3]

[กางเกงขาสั้น (E+) คำอธิบาย : กางเกงขาสั้นที่ได้รับการรังสรรค์จากช่างฝีมือระดับ 3 ตัวเนื้อผ้ามีความสะอาดอยู่ตลอดเวลาไม่จำเป็นต้องซัก มีความยืดหยุ่นและทนต่อการโจมตีของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่ต่ำกว่าระดับ 3]

[จักรยานเสือภูเขา (EX) คำอธิบาย : จักรยานเสือภูเขาที่ได้รับการรังสรรค์จากพระเจ้า และมีเพียงแค่คันเดียวในจักรวาล ตัวจักรยานไม่มีวันถูกทำลายหรือพังลงได้ สามารถตะลุยผ่านไปได้ทั่วทุกสมรภูมิ และยังช่วยให้ผู้ขี่ฟื้นฟูความเหนื่อยล้าให้หายเป็นปลิดทิ้ง!]

"จักรยาน? โอเค ยอมรับเลยว่าคุณสมบัติแม่งโคตรเจ๋ง! แต่จะให้ฉันปั่นจักรยานในโลกที่มีซอมบี้เดินว่อนอยู่ทั่วทุกที่เนี่ยนะ? ถามจริงเหอะวะ!" เอกซ์ได้นำจักรยานออกมาและได้ลองขี่เล่นดู ซึ่งมันมีคุณสมบัติช่วยฟื้นฟูความเหนื่อยล้าได้จริงๆ

"นายเอกซ์! เธอทำอะไรลงไป!?" เสียงของครูสาววัยกลางคนได้ดังลั่นมาแต่ไกล

แต่เอกซ์ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย เขารีบปั่นจักรยานหนีไปทันที ในเวลานี้ต่อให้อธิบายอะไรไปยังไงก็ไม่มีใครเชื่อเขาอยู่แล้วว่านักเรียนจากห้องเขาทุกคนได้กลายเป็นซอมบี้ เรื่องแบบนี้คงได้แต่ให้ผู้คนในโรงเรียนได้ทราบและรับรู้ด้วยตาตัวเองเท่านั้น

"ก่อนอื่นก็ต้องมีเสบียงก่อนสินะ" เมื่อคิดได้ดังนั้นเอกซ์จึงปั่นจักรยานเสือภูเขาตรงไปยังมินิมาร์ทในโรงเรียน

เอกซ์ที่เข้ามาในมินิมาร์ทได้โบกมือหนึ่งที กวาดเอาอาหารเครื่องดื่ม และอุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้ทั้งหมดในมินิมาร์ทเก็บเข้าไปในช่องว่างมิติทันที การกระทำของเอกซ์สร้างความงุนงงให้กับพี่สาวพนักงานทั้งสองคนที่กำลังยืนดูอยู่ไม่น้อย

เมื่อเอกซ์ได้ของที่ต้องการมาหมดแล้ว เขาจึงปั่นจักรยานไปยังประตูหลังโรงเรียนทันที เพื่อที่จะได้ออกไปเผชิญดูโลกภายนอก

ในจังหวะที่เอกซ์กำลังปั่นจักรยานอยู่บนถนนโรงเรียนเสียงประกาศก็ได้ดังขึ้นมาทั่วทั้งโรงเรียน

"ประกาศ! ประกาศ! ตอนนี้ได้เกิดวิกฤต- อย่าเข้ามา! ออกไป! อ๊าก!!! ไม่!!!~"

"โฮก!"

ตึง! ตึง! ตึง!

เสียงของวัตถุที่หล่นกระแทกกับพื้น พร้อมเสียงประกาศได้ถูกตัดไป ราวกับว่าฟางเส้นสุดท้ายได้ขาดสะบั่นลง

"กรี๊ด!!!!!"

เสียงกรีดร้องของเด็กนักเรียนหญิงดังขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย ก่อให้เกิดความโกลาหลไปทั่วทั้งโรงเรียน

ในเวลานี้ฝูงซอมบี้นับร้อยได้ทะลักไหลเข้ามาจากประตูหน้าโรงเรียนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สังเกตได้จากเสียงประกาศที่หายไป นั้นก็เพราะว่าสถานที่จะป่าวประกาศไปทั่วทั้งโรงเรียนได้นั้นคือห้องธุรการที่อยู่ในตึกสำนักงานหน้าโรงเรียน

หลังจากที่เอกซ์ได้ยินคำประกาศ เขารีบลงจากจักรยานเพื่อเปลี่ยนไปใส่เสื้อกับกางเกงที่สุ่มได้มาจากกาชาปองอย่างไม่รอช้า ถึงแม้ว่าเขาจะต้องแก้ผ้ากลางถนนโรงเรียนก็ตาม

แต่นั่นก็เพื่อความปลอดภัยของตัวเขา เพราะเสื้อผ้าที่เขาได้มาจากระบบย่อมดีกว่าชุดที่เขาใส่แบบไร้ซึ่งข้อกังขา

เอกซ์ที่ได้ปั่นจักรยานมาถึงประตูหลังโรงเรียนแล้ว เขาคิดว่ามันจะเป็นทางที่ปลอดภัยและสะดวก แต่สุดท้ายเขาก็หนีไม่พ้นฝูงซอมบี้อยู่ดี

ซอมบี้เด็กประถมและซอมบี้จากผู้คนภายนอกเดินกระจุกรวมกันอย่างแออัดอยู่ตรงหน้าประตูทางออก

"1 2 3 4...อืม ราวๆ 60-70 สิบตัวสินะ" เอกซ์เก็บจักรยานเข้าไปในช่องว่างมิติ ยืนตรงอกผายไหล่ผึ่ง มือซ้ายกุมด้ามดาบที่คาดเอวไว้แน่น ริมฝีปากแสยะยิ้ม "เหอะ! แค่นี้ไม่คณามือฉันหรอกนะ"

พูดจบ เอกซ์สับเกียร์หมาวิ่งหนีเข้าไปในอาคารอย่างไม่ลังเล

'จะให้เขาไปสู้กับซอมบี้เกือบร้อยตัวเหรอ? ล้อเล่นหรือไง! มีแต่คนเสียสติเท่านั้นแหละ แถมชุดป้องกันที่เขาใส่อยู่มันเป็นเสื้อแขนสั้นกับกางเกงขาสั้นนะโว้ย! ส่วนที่ไม่มีเสื้อผ้าปกคลุมมันคือเนื้อเน้นๆ เลยนะเว้ย

เขาคงไม่โง่วิ่งไปแกว่งดาบฟันซอมบี้หรอกนะ ถึงดาบมันจะคมกริบฟันเบาๆ ซอมบี้ตัวขาดสองท่อนก็ตามที แต่อย่าลืมสิว่า เขาเป็นแค่เด็กนักเรียนมัธยมปลายปลายเองนะ

ไม่มีศิลปะการต่อสู้หรือวิชาดาบอะไรเลย มีแต่วิชามวยวัดกับวิชาควงดาบแอ็คสาวเท่านั้นแหละ ขนาดมดตัวเล็กๆ นับร้อยยังล้มช้างได้ ถ้าเกิดว่าซอมบี้นับร้อยเข้ามารุมใส่นัวเขา ต่อให้มีดาบคมกริบกับชุดป้องกันชั้นยอด ยังไงก็ไม่รอด!

ซอมบี้เหรอไม่รอด? ก็แย่ละ! ตัวเขาเนี่ยแหละที่จะไม่รอด!!!

"สงสัยว่าฉันต้องไล่เก็บซอมบี้ทีละตัว เพื่อสุ่มกาชาปองเอาของดีๆ แล้วสิ" ตอนนี้เอกซ์กำลังแอบอยู่ในห้องสมุดฝั่งประถม

ภายในห้องสมุดไม่มีวี่แววของคนหรือซอมบี้เลยแม้แต่น้อย พวกเขาอาจหนีไปแอบหรือกลายเป็นซอมบี้กันหมดแล้วก็เป็นได้

เอกซ์ล็อกประตูห้องสมุด พร้อมยกโต๊ะมาขวางกั้นเอาไว้ และเดินไปที่หน้าต่างเพื่อดักแทงซอมบี้ที่เดินผ่านมาเพื่อเอากาชา

[ติ้ง! ยินดีด้วยฮ้าฟสุดหล่อ ได้รับกาชาปอง x11]

ผ่านไปได้ราวๆ ครึ่งชั่วโมง เอกซ์ได้ดักฆ่าซอมบี้ไป 11 ตัว เพราะเขาทำได้เพียงแค่รอให้ซอมบี้เดินผ่านหน้าต่างมาเท่านั้น

[ติ้ง! ยินดีด้วยฮ้าฟสุดหล่อ ได้รับเกลือ x10]

[ติ้ง! ยินดีด้วยฮ้าฟสุดหล่อ ได้รับหนังสือสกิล : เพลงดาบล่องนภา (C) x1]

"เฮ้ย! ระบบแม่งอย่างเอา สกิลพระเอกในตัวฉันเริ่มทำงานแล้วสินะ!" เอกซ์มองไปที่หนังสือเล่มเล็กๆ ที่อยู่ในมือด้วยความตื่นเต้น

[สุดหล่อต้องการจะเรียนรู้ทักษะนี้ไหมฮ้าฟ?]

เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นมาในหัวของเอกซ์ แน่นอนว่าเขาเลือกที่จะเรียนรู้ทักษะนี้ทันที

ข้อมูลวิชาและประสบการณ์ต่างๆ ได้ไหลเข้าสู่จิตใจของเอกซ์อย่างรวดเร็ว เมื่อกระบวนการถ่ายทอดเสร็จสิ้น เอกซ์จึงไม่รอช้ารีบลองวิชาทันที

หลังจากที่เขาได้ลองวิชาดูแล้วก็พบว่า ร่างกายของเขายังอ่อนแอเกินไป ถึงเขาจะสำเร็จวิชาสุดยอดเพลงดาบ แต่ร่างกายของเอกซ์ยังเป็นแค่ร่างของเด็กหนุ่มสุขภาพดีวัย 17 ปีเท่านั้น มันจึงทำให้เอกซ์ไม่สามารถแสดงวิชาดาบออกมาได้อย่างสมบูรณ์

แต่แค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาเป็นถึงปรมาจารย์ดาบระดับแนวหน้าแล้ว ถ้าเกิดว่าร่างกายของเขาพร้อมเมื่อไหร่ เวลานั้นเอกซ์ก็คงได้เป็นบัตโตไซคนที่สอง

เวลานี้ เอกซ์พร้อมที่จะหนีออกจากโรงเรียนแล้ว เขาวางแผนจะวิ่งไปที่กำแพงโรงเรียนแล้วปีนข้ามออกไป เพราะตรงประตูโรงเรียนมีซอมบี้ยืนกรูกันอยู่เยอะเกินไป แต่ว่าเขายังสู้กับพวกมันไม่ไหวถึงตอนนี้เอกซ์จะมีวิชาดาบเลื่องชื่อแล้วก็ตามที