ไอ้เด็กนี่มันพลังมากมายมหาศาล
หลังจากที่เอกซ์ได้ข้ามกำแพงโรงเรียนมาแล้วเรียบร้อย เขาก็เดินเข้าไปในบ้านของผู้คนในละแวกนั้นเพื่อที่จะนั่งวางแผนว่าจะทำอะไรต่อไปดีในอนาคต
ในขณะที่เอกซ์กำลังนั่งครุ่นคิดอยู่นั่น โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก็ได้สั่นขึ้นมา เมื่อเอกซ์เห็นชื่อของคนที่โทรมาเขาก็รีบรับสายทันที
"พี่เอกซ์อยู่ไหนครับ?" เสียงน่ารักตะมุตะมิของเด็กสาวดังขึ้นมาจากโทรศัพท์
"พี่กำลังดูทีวีอยู่บ้านใครก็ไม่รู้น่ะ ทำไมเหรอ?" เอกซ์หยอกล้อเจ้าของเสียงปลายสาย พลางหยิบรีโมทขึ้นมาเปิดดูทีวี
ดูเหมือนว่าโทรศัพท์และโทรทัศน์จะยังมีสัญญาณอยู่ เหตุการณ์ยังไม่บานปลายจนถึงขั้นวิกฤติจริงๆ
"พี่เอกซ์! นี่พี่ไม่รู้เหรอว่าข้างนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น?" น้ำเสียงของปลายสายเต็มไปด้วยความประหลาดใจและงุนงง
"อ้อ พวกซอมบี้อะเหรอ แล้วทางฝั่งหนูเป็นไงบ้างละ" เอกซ์ยิ้มสบายๆ เหมือนกับว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่
"หนูกำลังแอบอยู่ในห้องเรียนกับพวกเพื่อนๆ อีก 3-4 คน ส่วนทางด้านมาม๊าเธอบอกว่าปลอดภัยดีครับ"
"ให้พี่ไปรับไหม?" เอกซ์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
เมื่อเด็กสาวได้ยินเช่นนั้น เธอจึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นว่า "แล้วพี่จะมารับพวกหนูยังไงครับ?"
"ว่าจะปั่นจักรยานไปน่ะ!"
"ถามจริง!?"
เอกซ์หัวเราะขึ้นมาเบาๆ และกดตัดสายทิ้งทันที เขารู้ว่ายังไงเด็กสาวที่โทรมาก็ต้องรอเขาไปรับอยู่ที่โรงเรียนของเธอแน่นอน
เอกซ์จึงลุกขึ้นจากโซฟาเตรียมตัวที่จะไปรับเธอด้วยจักรยานเสือภูเขาที่ได้รับมาจากกาชาปอง เจ้าสิ่งนี้คงเป็นพาหนะที่ดีที่สุด ณ ตอนนี้แล้ว เพราะการจราจรบนท้องถนนเวลานี้คงวุ่นวายไม่น้อย
โรงเรียนของเขากับเธอห่างอยู่กันเกือบ 4 กิโลเมตร และระหว่างทางคงหนีไม่พ้นฝูงซอมบี้และรถติดแน่นอน
...
โรงเรียนบริหารเสน่ห์เจ้าหญิง
ภายในห้องมัธยมศึกษาปีที่ 3/1 มีเด็กสาวตัวปุ๊กปิ๊กสี่คนกำลังตั้งวงกอดเข่าพูดคุยกันด้วยน้ำเสียงที่บางเบา เพราะพวกเธอกลัวว่าเสียงมันจะดังจนดึงดูดซอมบี้มา
หนึ่งในเด็กสาวที่มีผมสีม่วงและมัดเป็นก้อนซาลาเปาสองลูก เห็นว่าเพื่อนสาวคุยโทรศัพท์กับแฟนหนุ่มเสร็จแล้วเรียบร้อย เธอจึงรีบถามทันทีว่า "แบมแบ๋ม~ คุณแฟนของเธอว่ายังไงบ้าง?"
"พี่เอกซ์บอกว่าเดี๋ยวเขาจะมารับพวกเรา" แบมกำโทรศัพท์เอาไว้แน่นอน เธอพึ่งจะถูกแฟนหนุ่มตัดสายไป เวลานี้จึงรู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย
"แล้วพี่เอกซ์เขาจะมารับพวกเรายังไง? ด้านนอกนั้นมีพวกซอมบี้อยู่เต็มไปหมดเลยนะ" เด็กสาวผมสีส้มที่มีทรงผมและใบหน้าเหมือนกับเด็กสาวผมสีม่วงอย่างกับแฝด เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"เขาบอกว่าจะปั่นจักรยานมา..." แบมยักไหล่ขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
เมื่อเด็กสาวผมลอนยาวสีบลอนด์ได้ยินคำตอบ เธอถึงกับหงายหลังทิ้งตัวลงนอนกับพื้น และพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่สิ้นหวังว่า "ก็สมกับเป็นตาเอกซ์ละนะ..."
พวกเธอทั้งสี่ที่อยู่ในห้องเรียนแห่งนี้ คือหนึ่งในกลุ่มนักเรียนที่เอาตัวรอดมาจากเหตุการณ์ซอมบี้ปะทุ
เด็กสาวที่ชื่อ แบมแบม เธอเป็นทั้งน้องสาวและแฟนสาวของเอกซ์ พวกเขาทั้งคู่อาศัยอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ นั้นก็เพราะว่าเอกซ์ในวัยห้าขวบสมัยที่เป็นเด็กกำพร้านั้น ได้ถูกแม่ของเธอพามาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เพื่อนำมาเลี้ยงดูเหมือนลูกอีกคน
และด้วยความที่ว่าแม่ของเธอเป็นม่าย จึงทำให้เอกซ์ที่มีอายุมากกว่าเธอสามปี เป็นเหมือนทั้งพ่อและพี่ชายในคนเดียวกัน แต่พอเวลาได้ผ่านไป ความรู้สึกดีๆ ความสนิทสนม ความใกล้ชิดเหล่านั้น ได้ก่อตัวขึ้นมาเป็นความรัก ทำให้สุดท้ายแล้วเธอกับเอกซ์ตกลงเป็นแฟนกันในที่สุด
ซึ่งทางด้านแม่ของเธอก็ไม่ว่าอะไรและยังสนับสนุนความรักของพวกเขาอีกด้วย เพราะเธอรู้อยู่แล้วตั้งแต่แรกว่าเรื่องแบบนี้ยังไงก็ต้องเกิดขึ้นสักวันแน่นอน
แม่ของเธอเรียกได้ว่าเป็นแฟนตัวยง เธอได้นำเอาเรื่องราวความรักสุดเร่าร้อนพี่น้องท้องชนกันของพวกเขาไปเขียนนิยาย แถมยอดวิวของนิยายเรื่องนั้นยังถล่มทลายไปถึงหลักล้าน และยังได้รับการตีพิมพ์ไปถึงแปดภาษาด้วยกัน
ส่วนทางด้านเพื่อนสาวของเธอทั้งสาม คนที่มีผมสีม่วงมีชื่อว่า จินนี่ และเด็กสาวอีกคนที่มีใบหน้าเหมือนกันแต่มีผมสีส้ม เธอชื่อว่า ฮันนี่ พวกเธอทั้งคู่เป็นพี่น้องฝาแฝดกัน
คนสุดท้ายที่เป็นเด็กสาวผมลอนสลวยสีบลอนด์นั้น เธอชื่อ ลูซี่ และเธอยังเป็นเด็กสาวสัญชาติอังกฤษแท้ๆ ไม่มีเชื้อสายไทยผสมแม้แต่น้อย แต่เธอถูกวัฒนธรรมและเพื่อนสาวทั้งสามหล่อหลอมจนทิ้งคราบลูกคุณหนูผู้ดีไปจนหมดสิ้น แถมเวลาที่เธอพูดก็ยังเป็นภาษาไทย และเธอยังพูดได้คล่องปร๋อเหมือนกับว่าเป็นเจ้าของภาษาด้วยซ้ำ
ย้อนกลับไปทางด้านเอกซ์ที่กำลังปั่นจักรยาน ไล่ฆ่าซอมบี้ไปด้วยระหว่างเดินทางอย่างสบายๆ ยังดีที่ว่าเหตุการณ์ไม่ถึงขั้นที่ทุกคนในเมืองถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นซอมบี้หมด
ระหว่างทางเขายังพบผู้คนที่วิ่งไล่ฆ่าซอมบี้ และมีการโจรกรรมร้านค้า และปล้นจี้ต่างๆ สภาพของเมืองตอนนี้ได้กลายเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนไปแล้วเรียบร้อย เพียงแต่ว่าอาวุธที่พวกเขาได้ใช้ รุนแรงสุดเท่าที่เอกซ์ได้เห็นคือ อีดาบยาวกว่า 20 นิ้ว
ชาวเมืองต่างถือดาบไล่ฟันกันราวกับว่าพวกเขาเป็นชาวบางระจัน ส่วนซอมบี้ที่กำลังเดินว่อนไปมาเหมือนกับว่าพวกมันได้กลายเป็นพร็อพประกอบฉากไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น
ถึงจะมีอาวุธปืนอยู่บ้าง แต่ก็เป็นปืนไทยประดิษฐ์เท่านั้น แถมเสียงของมันยังดังลั่นทุ่ง เหมือนเป็นการเชิญชวนให้ฝูงซอมบี้ตรงเข้าไปหา จึงทำให้ไม่ค่อยมีคนใช้อาวุธปืนเท่าไหร่นัก
[ติ้ง! ยินดีด้วยฮ้าฟสุดหล่อ ได้รับเม็ดยาปลดล็อกศักยภาพทางกาย 9 เท่า! (A) x1]
ขณะที่เอกซ์กำลังปั่นจักรยานไล่ฟันซอมบี้พลางเปิดกาชาไปด้วย แต่พอเขาได้ยินเสียงแจ้งเตือนได้รับรางวัลที่ไม่ใช่เกลือหลายสิบอัน เอกซ์ถึงกับต้องจอดจักรยานทันที
เอกซ์นำเม็ดยาออกมาจากช่องเก็บของมิติและรีบตรวจสอบคุณสมบัติของมันทันที
[เม็ดยาปลดล็อกศักยภาพทางกาย 9 เท่า (A) คำอธิบาย : ช่วยเพิ่มความสามารถทางด้านกายภาพ 9 เท่า หลังจากที่สุดหล่อได้ใช้เม็ดยาไปแล้ว มันจะไม่ปรากฏขึ้นมาอีกในนิยายเรื่องนี้!]
"ขออนุญาตหม่ำๆ เลยละกัน!" เมื่อเอกซ์ได้อ่านคุณสมบัติของเม็ดยาชนิดนี้แล้วเรียบร้อย เขาจึงรีบตบเม็ดยาเข้าปากทันที
ผ่านไปได้สักพักหนึ่งเอกซ์รู้ว่าร่างกายของเขามีพลังเพิ่มขึ้นมากมายมหาศาล เขาจึงได้ลองใช้หนึ่งในกระบวนท่าของเพลงดาบล่องนภาเพื่อทดสอบพลัง
"เพลงดาบล่องนภา : พยุหะมังกรดิน!" เอกซ์ฟาดดาบใส่ร่างของซอมบี้ตัวหนึ่งอย่างดุดัน
คมดาบของเอกซ์ที่ฟาดลงมานั้นได้ตัดผ่านร่างของซอมบี้จนตัวขาดครึ่ง แต่ว่ามันยังไม่จบแค่นั้น หลังจากที่คมดาบได้ตัดขาดซอมบี้แล้วมันได้ไปกระทบลงกับพื้นคอนกรีตจนเกิดเป็นรอยแยกที่เป็นเส้นตรงยาวมากกว่าห้าเมตร
ฝูงซอมบี้นับสิบที่อยู่ในบริเวณรอบๆ ได้ถูกคลื่นพลังจากวิชาดาบสะบั้นจนร่างของพวกมันขาดกระจุยทันที
[ติ้ง! ยินดีด้วยฮ้าฟสุดหล่อ ได้รับกาชาปอง x23]