บทสรุป หญิงสาวผู้มากับวาจาอันศักดิ์สิทธิ์

ณ ห้องเดี่ยวพิเศษ โรงพยาบาลเซียนหนี

'แจ้งเตือน ภารกิจพิเศษล้มเหลว! จะทำการปิดกั้นการใช้พลังเวททั้งหมดและปิดระบบเป็นเวลา 30 วัน' อาจารย์ตอบ ก่อนจะตอบว่า 'นับถอยหลัง 60 59 58 … 3 2 1 ปิดระบบ!'

'อาจารย์ครับ…' หยางจินกำลังจะคิดถาม แต่ก็ไร้วี่แววที่อาจารย์จะตอบกลับมาแต่อย่างใด จึงทำให้เขารู้ได้ทันทีเลยว่า ระบบได้ปิดลงเป็นที่เรียบร้อย

'งานนี้เราคงต้องจัดการเองแล้วล่ะ' หยางจินคิด ก่อนจะหันมองเตียงทางฝั่งซ้ายของตน ซึ่งเป็นเตียงของหยางอันที่ยังคงนอนหมดสติราวกับเจ้าชายนิทรา ในขณะที่เหอซู่ชิง ซึ่งอยู่เตียงทางขวามือถัดจากเขากำลังนอนหลับเช่นเดียวกับหวังเสี่ยวเป่า ที่หลังจากเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้เขาฟังก่อนหน้านั้น ก็นอนหลับอยู่เตียงทางขวามือถัดจากเหอซู่ชิงอีกที

หยางจินรวบรวมเบาะแสทั้งหมดจากเพื่อนของเขา กลุ่มเด็กที่เขาจ้างวาน รวมถึงจากตัวเขาเองด้วย ปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆจนครบ ก่อนที่จะนัดเพื่อนอีก 2 คนมาในวันถัดมา

เช้าตรู่ของวันถัดมา

แอ๊ด… เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำให้หยางจินที่เพิ่งตื่น หันมองด้วยสัญชาตญาณ

"ว่าไง สหาย!" เสียงของกุ้ยฟงดังมาแต่ไกล ทำให้หวังเสี่ยวเป่ากับเหอซู่ชิงที่นอนอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย ก่อนจะพูดต่อว่า "เรามีของกินมาฝาก!"

"เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวพวกนั้นก็ตื่นกันหมดหรอก" กู่เฉาเฉาพูด ขณะที่กำลังเดินเข้าห้องมาพร้อมกับถุงโจ๊กในมือ

"ไม่ทันแล้วล่ะ พวกนั้นตื่นกันหมดแล้ว" กุ้ยฟงพูดพร้อมยืนนิ่ง หลังจากที่ถูกทั้ง 3 คน ซึ่งอยู่บนเตียงคนไข้จ้องมอง ก่อนที่จะพูดต่อว่า "เฮ้ย! ซู่ชิงจริงๆด้วย"

หยางจินถึงกับกุมขมับ เพราะก่อนหน้านั้นเขาได้บอกกับกู่เฉาเฉาและกุ้ยฟงไปแล้วถึงเรื่อง เหอซู่ชิง ก่อนจะคิดว่า 'ที่โทรบอกไปเมื่อวาน ไม่ฟังกันเลยใช่ไหม'

"พอดีจินเจอกับซู่ชิง ตอนที่พวกเรากำลังจะกลับน่ะ เห็นว่ากำลังตามสืบเรื่องเดียวกันกับพวกเราด้วย เลยคิดว่า มันน่าจะดีกว่า ถ้าได้สืบด้วยกัน" หวังเสี่ยวเป่าพูดสรุปได้เป๊ะ ราวกับคัดลอกคำพูดของหยางจินมา แล้วนำมาพูดต่อ

"...ก็ไม่คิดว่าซู่ชิงจะมาจริงๆอ่ะ" กุ้ยฟงตอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นพร้อมรีบเดินเข้าไปกอดเหอซู่ชิงด้วยความคิดถึงเพื่อนสุดใจ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ความจริงแล้วก็ตาม ก่อนจะผละตัวออกมา เพราะกลัวเพื่อนหายใจไม่ออก พร้อมพึมพำต่อว่า "ซู่ชิงยังไงก็คือซู่ชิงอยู่วันยังค่ำนั้นแหละ"

กู่เฉาเฉาที่เดินมาทีหลัง มาพร้อมกับตระเตรียมอาหารเช้าให้เพื่อนๆทานแล้วพูดว่า "หมอบอกว่า วันพรุ่งนี้ พวกนาย 3 คน ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ส่วนน้องอันต้องรอจนกว่าจะฟื้น ถึงจะรักษาตัวในขั้นต่อไปได้ เพราะงั้นเราก็เลยซื้อโจ๊กมาเผื่อ"

"นี่พวกเราถึงกับเดินกลับไปซื้อโจ๊กอีกรอบเพื่อพวกนายเลยนะ แถมบอกพยาบาลไว้ด้วย ว่าไม่ต้องเอาอาหารเช้ามาเสิร์ฟ" กุ้ยฟงพูด

ทั้ง 3 คนพูดขอบคุณพร้อมกัน ก่อนที่หยางจินจะพูดขึ้นว่า "เริ่มประชุมกันเถอะ!"

"จากการสันนิษฐานของเรานะ เรื่องราวทั้งหมดเกิดจาก ข่าวการหายตัวไปของนักเรียนโรงเรียนฉางเทียน ที่ชื่อว่า เจียวจื่อ" หยางจินพูด ในขณะที่ทุกคนกำลังตั้งใจฟัง ก่อนจะพูดต่อว่า "น้องเจียวจื่อใช้พลังเวทดึงดูดให้พวกเรามาที่แห่งนี้ ด้วยการทำให้คิดว่ามีนักเรียนโรงเรียนฉางเทียนหายตัวไป"

"จริงๆ ถ้าน้องเจียวจื่อไม่ใช้พลังเวทก็ดึงดูดพวกเรามาได้นะ …แค่สร้างข่าวลือหรือคอนเทนต์นิดหน่อย เดี๋ยวพวกเราก็มากันแล้วล่ะ" กู่เฉาเฉาพูดแย้งขึ้น

"เอ้อ จะว่าไป ก็จริงอย่างที่เฉาเฉาพูดมานะ" กุ้ยฟงเสริมคำพูดของกู่เฉาเฉา

"มันเป็นผลของพลังเวทยังไงล่ะ เป็นผลของพลังเวทที่น้องเจียวจื่อใช้ก่อนหน้านี้ จึงดึงดูดพวกเราให้มาหา เพราะว่าตอนที่ได้ยินข่าว เราสัมผัสได้ถึงการใช้พลังเวทด้วย" หยางจินพูดตอบข้อโต้แย้งนั้น ก่อนจะคิดในใจว่า 'ถึงความเป็นจริงจะเป็นอาจารย์ที่สัมผัสได้ก็เถอะนะ'

"จินเป็นนักเวทด้วยหรอ?" กู่เฉาเฉาทัก

"...ใช่ เป็นมาสักพักแล้วล่ะ" หยางจินตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ

"สุดยอดไปเลย! สอนมั่งสิๆ" กุ้ยฟงพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

"พอๆ นอกเรื่องเกินไปละ" หยางจินรีบพูดตัดบท ก่อนที่พวกเขาจะนอกเรื่องกันไปไกล

"...อืม จะว่าไป ตอนนั้นที่เราได้ข่าว ก็สัมผัสถึงพลังเวทเหมือนกันนะ แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร" หวังเสี่ยวเป่าพูดเสริมความคิดเห็นของหยางจิน ก่อนจะหันมาถามเหอซู่ชิงว่า "ซู่ชิงก็เป็นเหมือนกันป่ะ ถึงได้มาสืบที่นี่"

"...อ อืม" เหอซู่ชิงพยักหน้าตอบรับเบาๆ ซึ่งแอบแฝงความนัยเอาไว้

"ซู่ชิง เป็นอะไรรึเปล่า" กู่เฉาเฉาพูด พร้อมเดินเข้ามาใกล้เหอซู่ชิง ก่อนนำมืออังหน้าผากของเธอ ทำให้ทั้งคู่สบตากันอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นกู่เฉาเฉาจึงพูดต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "มีไข้งั้นหรอ?"

"..." เหอซู่ชิงชะงัก ไม่ได้พูดอะไรออกมา ก่อนที่หยางจินจะรีบพูดว่า "เข้าเรื่องเถอะ!" ซึ่งทำให้กู่เฉาเฉาถอยห่างออกมา

"จะจีบกันก็เบาๆหน่อยนะ" กุ้ยฟงแอบพูดแซวกู่เฉาเฉา ทำให้กู่เฉาเฉาหันมองด้วยสายตาอันดุดัน จนกุ้ยฟงเลิกแซว ก่อนที่กู่เฉาเฉาจะพูดเบี่ยงประเด็นว่า "พวกเราโดนเวทมนตร์ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมถึงไม่รู้สึกอะไรเลย"

"ก็ตั้งแต่ตอนที่พวกเราได้ฟังข่าวครั้งแรกอ่ะ" หยางจินตอบ ก่อนจะตอบว่า "ซึ่งพวกเรารู้ข่าวนี้ พร้อมๆกัน"

"รู้ได้ยังไงว่าพร้อมกัน" กู่เฉาเฉาพูดแย้ง

"ตอนนั้นที่เราถามเสี่ยวเป่า เวลาที่ได้ยินข่าวคือ 6.59 น. ใช่ป่ะ" หยางจินพูด พร้อมหันหน้ามองหวังเสี่ยวเป่า ก่อนที่หวังเสี่ยวเป่าจะตอบ พร้อมยกหน้าจอโทรศัพท์ที่ได้แคปหน้าจอนั้นไว้ให้กลุ่มเพื่อนดู "ใช่ๆ ตอนนั้นเราเห็นว่า ข่าวนี้ดูน่าสนใจดี เลยแคปหน้าจอไว้ เผื่อให้พวกนายดู"

"อ๋อ ตอนนั้นเอง ที่เราปั่นจักรยานมาทำงานพร้อมกับเสียบหูฟัง ฟังเพลงอยู่ดีๆ เสียงเพลงก็เปลี่ยนเป็นข่าวน้องเจียวจื่อเฉยเลย ตอนแรกคิดว่า โทรศัพท์พังซะอีก" กุ้ยฟงพูดเสริม

"...จะว่าไป ตอนนั้นที่เรานั่งรถประจำทางมาทำงาน ก็ได้ยินข่าวนี้ดังขึ้นมาเหมือนกัน แต่ตอนนั้นรถคันนี้เปิดวิทยุไว้อยู่แล้ว ก็เลยไม่ได้เอะใจอะไร คิดว่าเป็นเสียงคลื่นแทรกเฉยๆ" กู่เฉาเฉาพูดพร้อมนึกย้อนความทรงจำ ก่อนจะพูดแย้งต่อว่า "แต่ว่า… จินมั่นใจได้ยังไง ว่ามันเกิดขึ้นพร้อมกันจริง"

"เราสอบถามคนในระแวกนี้ อย่าง พยาบาล คนไข้ที่อยู่แถวนี้ดูอ่ะ" หยางจินตอบ

"สืบขณะที่กำลังป่วยอยู่เนี่ยนะ" กุ้ยฟงอุทาน

"ก็ไม่เชิงหรอก เราจ้างเด็กๆแถวนี้ให้ช่วยสืบให้อ่ะ สิ่งที่ได้ มีทั้งข้อมูลที่มีหลักฐานและไม่มีหลักฐานปะปนกัน ซึ่งเมื่อสรุปแล้ว 99% ได้ยินหรือดูข่าว ณ เวลาเดียวกันคือ 6.59 น." หยางจินตอบ

"นี่มัน สะกดจิตหมู่ชัดๆ" กุ้ยฟงพึมพำ

"เธอทำไปเพื่ออะไรกันแน่" หวังเสี่ยวเป่าพูดขึ้น

"ชื่อเสียงและเงินทอง" หยางจินพูด ก่อนจะพูดต่อว่า "จากที่ได้ทำการสืบเพิ่มเติมนะ ก่อนหน้านี้มี Yornmuser หลายช่อง นำเสนอเรื่องของน้องเจียวจื่อว่าเป็น หมอดูที่แม่นที่สุดในประเทศจงหมิง และหลายๆช่องเลยที่ลองของ ท้าประลองคำทำนายของน้องเจียวจื่อลงช่อง ซึ่งคำทำนายนั้น เกิดขึ้นจริงทั้งหมด"

"มันคือเวทวาจาสิทธิ์" เหอซู่ชิงพูดขึ้น ขณะที่กำลังดูโน๊ตในโทรศัพท์ ทำให้ทุกคนเกิดอาการงุนงง ก่อนจะพูดต่อว่า "พลังเวทที่น้องเจียวจื่อใช้ คือ วาจาสิทธิ์"

"เราสังเกตจากตอนที่จินบอกว่า มันเป็นผลของพลังเวท …และตอนที่บอกว่า คำทำนายนั้น เกิดขึ้นจริงทั้งหมด ก็เลยทำให้คิดว่า เป็นเวทวาจาสิทธิ์ แน่ๆ" เหอซู่ชิงพูดเสริมความคิดเห็นของตน ก่อนจะพูดเสริมต่ออีกว่า "เพราะผลของเวทนี้ขึ้นอยู่กับความปรารถนา ยิ่งปรารถนามากเท่าไหร่ ผลก็จะยิ่งรุนแรงขึ้นเท่านั้น"

"ผลของเวทนี้มีอะไรบ้างล่ะ ที่เคยเจอ" หยางจินถาม พร้อมหันหน้ามองเหอซู่ชิงที่อยู่เตียวขวามือของตน

"ส่วนใหญ่ที่เคยเจอก็จะมี แฟนทิ้ง ครอบครัวเสีย ตกงาน เป็นโรคร้าย และถ้าร้ายแรงที่สุดก็อาจถึงตายได้" เหอซู่ชิงพูด ก่อนที่จะพูดต่อ พร้อมกับหันมองหยางอันที่นอนหมดสติอยู่ว่า "อย่างที่พวกเรากำลังเป็นอยู่ในตอนนี้ยังไงล่ะ"

เพราะเหอซู่ชิงที่หันมองหยางอัน ทำให้ทุกคนหันมองหยางอันตาม ก่อนที่หวังเสี่ยวเป่าจะอุทานว่า "อย่าบอกนะว่า…"

"ใช่! เป็นอย่างที่เสี่ยวเป่าคิดนั้นแหละ" เหอซู่ชิงพูด ก่อนจะพูดต่อว่า "พวกเรากำลังได้รับผลกระทบจากเวทนี้อยู่"

"พวกนายปรารถนาอะไร" หยางจินพูดขึ้น เพราะคำปรารถนานี้ไม่มีเขียนอยู่ในโน๊ต ก่อนจะถามต่อว่า "เกี่ยวกับ ซู่ชิง ใช่รึเปล่า?"

"...ช ใช่! ตามนั้นเลย" กุ้ยฟงพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"พวกเราขอให้ซู่ชิงกลับมา" กู่เฉาเฉาพูดด้วยความรู้สึกผิด

"ตอนที่ถึงคิว พวกเรายังไม่ทันทำอะไร น้องเจียวจื่อก็พูดขึ้นมาว่า ปรารถนาอะไร เดี๋ยวจะทำให้ความปรารถนานั้นเป็นจริง …เราก็เลยพูดไปว่า อยากให้ซู่ชิงกลับมา จากนั้นน้องเจียวจื่อก็ทำพิธีกรรมอะไรบางอย่างสักพัก แล้วทำนายว่า คนที่ห่างหายจากกันไปจะกลับมาภายใน 3 วัน" กุ้ยฟงพยายามอธิบาย ก่อนจะพูดต่อว่า "ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะระยะเวลามันดูเร็วเกินไป ไม่มีทางเป็นจริงหรอก แต่เมื่อจินโทรมา แล้วเล่าเรื่องซู่ชิงให้ฟัง เราก็ยังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่หรอกนะ เพราะมันดูเหมือนเตี๊ยมกันมาอ่ะ แต่เมื่อเราเจอซู่ชิงวันนี้ เราโคตรตกใจเลย ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกครั้งจริงๆ …มันก็ดีแหละที่ซู่ชิงกลับมาจจริงๆ แต่ทำไมถึงต้องมีผลกระทบด้วยนะ"

'นี่เราไปเตี๊ยมกับน้องเจียวจื่อตอนไหนกันล่ะเนี่ย' หยางจินคิดในใจ ก่อนจะพูดให้กำลังใจ ทั้งที่ในใจของตนก็มีความกังวลไม่แพ้กันว่า "เอาล่ะ ยังไงก็ไม่สามารถแก้ไขอดีตได้อยู่แล้ว …เราช่วยกันคิดหาทางออกกันเถอะ"

"มีทางเดียวที่จะทำลายล้างทุกคำทำนายได้ คือ กำจัดต้นเหตุที่ทำให้เกิดพลังเวทนั้น" เหอซู่ชิงพูด ก่อนจะพูดต่อว่า "นั่นก็คือ ปีศาจ…"

"ปีศาจอะวาเลส" หยางจินพูดแทรกขึ้น ก่อนที่เหอซู่ชิงจะพูดต่อว่า "ใช่!"

"ปีศาจงั้นหรอ?" กุ้ยฟงอุทาน ด้วยความหวาดกลัว

"ตั้งแต่ตอนที่เรามาถึงที่นี่ใหม่ๆ เราได้ลองศึกษาดู ก็ค้นพบว่า โลกใบนี้ไม่สามารถใช้พลังเวทออกสู่โลกในความเป็นจริงได้ จนเมื่อวันก่อนเรารับรู้ถึงประตู ก็ลองไปดูตามปกติ แต่พบน้องเจียวจื่อกำลังใช้พลังเวทอยู่ ซึ่งนั่นทำให้เราแปลกใจ และเมื่อวานที่เราได้ลองไปบ้านหลังหนึ่งกับจิน ก็พบปีศาจอะวาเลส ซึ่งนั่นแหละเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องเจียวจื่อใช้พลังเวทบนโลกจริงนี้ได้" เหอซู่ชิงพูดเสริม ก่อนจะหันมองหยางจิน ส่งสัญญาณทางสายตาเป็นความนัยว่า ได้บอกความจริงเรื่องของเราให้คนอื่นฟังรึยัง

หยางจินพยักหน้าตอบรับเบาๆ เป็นสัญญาณว่า ได้บอกไปหมดแล้ว ก่อนจะพูดเสริมเหอซู่ชิงว่า "เป็นอย่างที่ซู่ชิงบอกมาน่ะ ความจริงแล้วน้องเจียวจื่อ ก็คือซ่งเฉออี่ น้องสาวของแฝดซ่ง เพื่อนของเจ้าอัน"

"ซ่งเฉออี่ที่ทำพันธะสัญญาบางอย่างกับปีศาจอะวาเลส ใช้เวทวาจาสิทธิ์ เพื่อให้ตนเองไม่ใช่ซ่งเฉออี่อีกต่อไป เพราะปัญหาภายในครอบครัว" หยางจินพูด ก่อนจะพูดต่อว่า "...และคำขอของเธอนั้นก็กลายเป็นความจริง แต่ต้องแลกกลับการที่ต้องหาเลี้ยงชีพด้วยตนเอง เธอจึงต้องการให้ตนเองมีชื่อเสียง เพื่อหาเงิน โดยการทำนายให้คนอื่นไปเรื่อยๆ"

'ที่เรารู้ลึกขนาดนี้ได้ ต้องขอบคุณพลังเวทรับรู้อดีตของเสี่ยวเป่าจริงๆ ที่บังเอิญเก็บข้อมูลสำคัญในบ้านนั้นได้' หยางจินคิด

"พอจะมีทางไหน ที่สามารถตรวจดูผลกระทบของพวกเราบ้าง" หยางจินถามเหอซู่ชิง

"ก็มีวิธีตรวจดูอยู่นะ แต่พลังเวทของเราตอนนี้ยังมีไม่พอ" เหอซู่ชิงพูด ก่อนที่หวังเสี่ยวเป่าจะพูดแทรกขึ้นว่า "เราพอจะทำได้ไหม ตอนนี้เรายังพอมีพลังเวทเหลืออยู่"

เหอซู่ชิงพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะสอนวิธีตรวจดู โดยการตั้งสมาธิ เปิดการรับรู้ถึงพลังเวท ทีละขั้นไปเรื่อยๆ จนถึงขั้นสูงสุด เพ่งจิตไปที่กลุ่มเพื่อนที่ต้องการตรวจ ก่อนที่หวังเสี่ยวเป่าจะทำตามแล้วพบว่า บนตัวของกลุ่มเพื่อนของเขา รวมถึงตัวเขาเอง ก็มีพลังงานสีดำบางอย่างปกคลุมอยู่ ในลักษณะของ ควันสีดำ

หวังเสี่ยวเป่าค่อยๆเพ่งจิตให้ลึกขึ้นเรื่อยๆ ตามคำแนะนำของเหอซู่ชิง สุดท้าย เขาก็ได้รับรู้ว่าตนและเพื่อนๆของเขาโดนผลกระทบอะไรก่อนจะพูดออกมาว่า "น้องอันจะนอนสลบราวกับเจ้าชายนิทราเป็นเวลา 60 วัน และหลังจากนั้นอีก 7 วัน จะเสียชีวิต จากนั้นรายถัดไปถึงจะเป็นฟง, เฉาเฉา, เรา, ซู่ชิง และจินเป็นคนสุดท้าย"

"..." ทุกคนเงียบ เพราะความเครียดจากคำทำนายของเจียวจื่อที่หวังเสี่ยวเป่าพูดขึ้นมา ก่อนที่หยางจินจะโพล่งขึ้นมาว่า "...งั้นแสดงว่า ถ้าพวกเรากำจัดปีศาจอะวาเลสได้ ก็จะลบล้างคำทำนายได้ และไม่ต้องรับผลกระทบนี้ใช่ไหม"

เหอซู่ชิงพยักหน้า ก่อนที่หวังเสี่ยวเป่าจะพูดด้วยความท้อใจว่า "แต่เราก็เกือบเอาชีวิตไม่รอดจากปีศาจตนนั้นนะ"

"ตอนนั้นเรายังไม่ได้เตรียมตัว ก็เลยพ่ายแพ้ออกมา แต่ครั้งนี้นอกจากไม่มีอะไรจะเสียแล้ว และเราก็มากันเป็นทีมอีก อย่างนี้มีโอกาสชนะแน่!" หยางจินพูดให้กำลังใจกลุ่มเพื่อนของเขาที่กำลังหมดหวัง

"เรายังพอมีเวลาอยู่ …ก่อน 60 วันที่เจ้าอันเป็นเจ้าชายนิทรา" หยางจินพูด ก่อนจะพูดต่อว่า "เราขอเวลาเตรียมตัว 30 วัน ก่อนจะกลับไปกำจัดปีศาจตนนั้นที่บ้านหลังนั้นอีกครั้งนะ"

"บ้านไหนนะ ที่เราจะไป" กู่เฉาเฉาโพล่งถาม ก่อนที่หยางจินจะตอบว่า "บ้านเศรษฐีตระกูลซ่งน่ะ หรือบ้านของซ่งเฟยเจิน ที่จะลงเล่นการเมืองปีนี้อ่ะ"

กู่เฉาเฉาค้นหาตำแหน่งของบ้านในโทรศัพท์ ก่อนที่จะพูดว่า "ข่าวร้าย ...ตอนนี้บ้านแฝดซ่งที่จินพูดถึง ถูกไฟไหม้ไปแล้วนะ เห็นว่า ไฟฟ้าลัดวงจร เพิ่งจะไหม้ไปเมื่อคืนนี้เอง"

"จริงดิ แบบนี้พวกเราก็จะตายกันหมด" กุ้ยฟงพูดขึ้นด้วยความตื่นตระหนก ทำให้ทุกคนในห้องเงียบกันอีกครั้งหนึ่งเพราะความเครียด

"แต่เดี๋ยวก่อนนะ เมื่อกี้ที่เราลองหาข่าวดูอ่ะ เห็นว่า มีหมู่บ้านหนึ่งเกิดเหตุการณ์แปลกๆ แบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน" กู่เฉาเฉาพูด ก่อนจะพูดต่อว่า "ชื่อ หมู่บ้านวู่เสียน เราไม่ลองไปกันดูล่ะ เผื่อว่าอาจจะเจอปีศาจตนนั้นก็ได้นะ"

หยางจินได้ยินดังนั้น ทำให้เขาคิดว่า มันจะเสียเวลาหรือเปล่า ถ้าหากไปแล้วหมู่บ้านนั้น ไม่มีปีศาจอะวาเลสขึ้นมา ไม่มีอะไรรับประกันถึงชีวิตของพวกเขาได้ ก่อนจะหันมองเหอซู่ชิงแล้วถามว่า "รู้สึกถึงพลังเวทจากหมู่บ้านนี้ไหม"

"อืม รู้สึกถึงกระแสพลังเวทปั่นป่วนเหมือนกับตอนเจอปีศาจอะวาเลสเลย" เหอซู่ชิงพูด

"โอเค! งั้นพวกเราจะใช้เวลาเตรียมตัว 2 อาทิตย์ ก่อนจะไปหมู่บ้านวู่เสียน เพื่อไปกำจัดปีศาจอะวาเลสกัน" หยางจินพูดด้วยความมุ่งมั่น เพื่อไม่ให้กลุ่มเพื่อนของเขาเสียขวัญ