บทที่ 111-2 ขัดขวางบนถนน
เซี่ยฟางหวาเข้ามาในห้อง พบเหยียนเฉินกำลังดื่มน้ำชาหน้าโต๊ะ นางก็แปลกใจ “หลายวันนี้เจ้าหายไปไหนมา ไฉนถึงไม่เห็นเจ้าเลย”
“คิดว่าหลายวันนี้สีหน้าเจ้าคงย่ำแย่ มิได้พักผ่อนอย่างดี ไม่นึกเลยว่าสีหน้าดีกว่าที่ข้าคาดการณ์ไว้เสียอีก” เหยียนเฉินพินิจมองนางตั้งแต่หัวจดเท้า
“อดีตฮ่องเต้สวรรคต ข้ามิใช่คนที่เสียใจ สีหน้าไฉนเลยจะย่ำแย่” เซี่ยฟางหวานั่งลง มองเขาแล้วเอ่ยขึ้น “ตั้งแต่เข้าวังมาก็ไม่เห็นเจ้า มีเรื่องใดต้องไปจัดการหรือ”
เหยียนเฉินพยักหน้า “ถือโอกาสนี้ ข้าแอบไปภูเขาลับที่ใกล้เมืองหลวงที่สุดรอบหนึ่ง”
เซี่ยฟางหวาเลิกคิ้ว
“ภูเขาลับเปลี่ยนไปเป็นซากปรักหักพัง ไม่เหลือใครแม้แต่คนเดียว” เหยียนเฉินกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ
“เกิดอันใดขึ้น เหตุใดถึงกลายเป็นซาก ไม่เหลือผู้ใดเลย” เซี่ยฟางหวาหรี่ตาลง
“ข้าเดาว่าคงถูกใครลงมือไปแล้ว อีกทั้งช่วงเวลาที่ลงมือน่าจะเป็นยี่สิบกว่าวันก่อน แต่น่าจะมิได้กวาดล้างจนหมด คนที่เหลือรอดมิกล้าอยู่ที่ภูเขาลับแล้ว จึงอพยพหนีไป” เหยียนเฉินตอบ
“ใครเป็นคนลงมือ” เซี่ยฟางหวาขมวดคิ้ว
“ไม่มีร่องรอย สืบไม่เจอ” เหยียนเฉินส่ายหน้า
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com