310 ส่งลา

บทที่ 310 ส่งลา

วันแรกของฤดูหนาวหยางชูออกเดินทางสู่เกาถาง ที่เหนือความคาดหมายคือ อันอ๋องออกมาส่งลาเขาด้วย

เขาสวมเสื้อฤดูหนาวที่สั่งทำใหม่พลางเคี้ยวถั่วลิสงในปาก และเดินมาทางนี้ช้าๆ พร้อมด้วยองครักษ์คนสนิท

“หยางซาน สัมภาระของเจ้าเยอะมากเลย!” อันอ๋องถุยเปลือกถั่วออกมีเศษบางส่วนกระเด็นใส่เกวียนใหญ่ อาสวนปัดเปลือกออกด้วยสีหน้าเย็นชา

อันอ๋องหัวเราะเยาะและเงยหน้าขึ้นมองเขา “อาสวนของเจ้านี่จงรักภักดีจริงๆ ตอนนี้ยังกล้าแสดงสีหน้าเช่นนี้ใส่เปิ่นหวางอีก หากเจ้าอยากมาหาเปิ่นหวาง เปิ่นหวางจะให้เจ้าเป็นองครักษ์อันดับหนึ่ง เจ้าคิดว่าอย่างไร” ประโยคหลังอันอ๋องพูดกับอาสวน

อาสวนหันหน้าไปมองเห็นว่าคุณชายของตนก้มหน้าเอาใจม้าสำหรับใช้ขี่ ท่าทางดูไม่สนใจอันอ๋องจึงพูดออกไปว่า “ขอบพระทัยองค์ชาย แต่กระหม่อมไม่คิดเปลี่ยนเจ้านายอย่างไรกระหม่อมก็เป็นคนของแซ่หยาง”

ขุนศึกจวนโป๋วหลิงโหว และคนแซ่หยางล้วนเป็นคนสนิท พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกับตระกูลหยาง ไม่มีเหตุผลที่จะออกจากตระกูลหยางไปรับใช้ตระกูลอื่น

เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้นอันอ๋องเบะปากแล้วโยนถั่วเข้าปากต่อพร้อมพูดว่า