311 ร่วมทาง

บทที่ 311 ร่วมทาง

ในร้านอาหารที่ใกล้กับประตูเมืองมากที่สุดฟู่จินกำลังนั่งทานถั่วอยู่ ที่นั่งชั้นพิเศษที่เขานั่งอยู่นั้นสามารถมองเห็นทิวทัศน์ประตูเมืองได้

“สมกับเป็นตระกูลหยางทุกคนล้วนมีความสามารถ!” ฟู่จินคายเปลือกถั่วที่เขาเผลอเอาเข้าปากแล้วพูดอย่างสบายๆ

ผู้ที่นั่งฝั่งตรงข้ามเขาไม่ใช่บัณฑิตหรือขุนนางชั้นสูง แต่เป็นเด็กสาววัยเยาว์ผู้หนึ่ง เป็นหมิงเวยที่อาสวนบ่นในใจว่าจนครึ่งวันแล้วไม่โผล่หน้ามาส่งหยางชูสักที

หมิงเวยยกถ้วยชาขึ้นจิบด้วยท่าทางงดงามที่ไร้ที่ติแล้วพูดว่า “อาจารย์ฟู่เชิญข้ามาเพราะอยากพูดเรื่องนี้หรือเจ้าคะ” ฟู่จินหัวเราะสองมือเรียวที่เขียนตัวหนังสืออย่างดีค่อยๆ ปอกเปลือกถั่วลิสง

“เรื่องของทางด้านคุณชายสิ้นสุดลงแล้ว แต่ยังไม่ได้คุยกับแม่นางหมิงเลย มันทำให้ข้าไม่สบายใจเท่าใดนัก!”

หมิงเวยถาม “เย็นวันนั้นพวกเราไม่ได้คุยกันเรียบร้อยแล้วหรือเจ้าคะ”

“เดี๋ยวสิ!” ฟู่จินโบกมือ “คนมากมายเพียงนั้นจะเรียกว่าคุยกันแล้วได้อย่างไร อีกอย่างแม่นางหมิงไม่ได้ออกความเห็นอะไรตั้งแต่ต้นจนจบเลย”

หมิงเวยตอบ “ข้าคิดว่าเราบรรลุข้อตกลงแล้วเสียอีกเจ้าค่ะ”