1158 ข้าต้องฆ่ามัน

ตอนที่ 1158 ข้าต้องฆ่ามัน

แม่น้ำแห่งกาลเวลา

นี่คือแม่น้ำแห่งกาลเวลาและประวัติศาสตร์สายยาว

ทุกวินาทีเหตุการณ์จำนวนมากจะไหลไปตามแม่น้ำสายยาว ทำให้โชคชะตาของสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนมีปฏิสัมพันธ์กัน ยุคสมัยจะก้าวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ จนถึงจุดที่ความโกลาหลและบัญญัติมาบรรจบกัน

ทุกสิ่งเป็นปกติดี

แต่ตอนนี้มังกรสีดำสามตัวกำลังสู้กันบนแม่น้ำสายยาว

กู่ฉิงซาน เจ้าฆ่าข้าไม่ได้หรอก!

มังกรมารคำรามขณะหนี

มันคิดที่จะกินกู่ฉิงซาน แต่ใครจะนึกล่ะว่าดาบของอีกฝ่ายจะสามารถใช้พลังแบบเดียวกันได้

มันกำลังต่อสู้กับมังกรมารหลับใหลสองตัวและมังกรฟ้าสองตัวเพียงลำพัง!

ด้านหลังของมัน มังกรสีดำสองตัวไล่ตามมา

มังกรสีดำตัวหนึ่งพลันนิ่งไป

สกิลเทพ เคลื่อนย้าย!

เพียงพริบตา มันสลับตำแหน่งกับมังกรมาร

มังกรสีดำอีกตัวยืนมาได้พักหนึ่งแล้ว เมื่อมังกรมารปรากฏตัวขึ้น มันพ่นเปลวเพลิงสีเทาขนาดมหึมาใส่มังกรตัวนั้นทันที

ก่อนที่มังกรมารจะทันตอบสนอง มันถูกเผาด้วยเปลวเพลิงสีเทาขณะกลิ้งอยู่ในความว่างเปล่าด้วยความเจ็บปวด

โดยไม่คำนึกถึงเปลวเพลิงสีเทาบนร่างกาย มังกรมารหันหลังและเตรียมจะกระโดดลงไปในแม่น้ำแห่งกาลเวลาสายยาว

มันไม่เคยลืมที่จะหนี

มังกรสี่ตัว มันจะสู้ในสถานการณ์นี้ได้อย่างไร!

หนี! ต้องหนี!

จะยุคไหนหรือสถานที่ใดก็ช่าง ขอได้หนีก่อนเป็นใช้ได้!

ทว่าทุกสิ่งไม่เป็นไปตามที่มันตั้งใจ

หลังจากมังกรมารก่อนหน้านี้สลับตำแหน่งกับมัน อีกฝ่ายกลับทิศทางก่อนเริ่มเร่งความเร็ว

ในระหว่างการบินของมังกรสีดำ ภาพมายาของร่างงูและศีรษะมนุษย์ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นบนร่างของมัน

ทันทีที่ภาพมายานี้ปรากฏขึ้น มันแสดงความรู้สึกผันผวนจากยุคสมัยโบราณทันที

เมื่อมังกรมารถูกเผาด้วยเปลวเพลิง มันก็กระแทกเข้าใส่กับมังกรมารอีกตัวแล้ว!

ร่างของเผ่ามังกรทนทานยิ่ง นี่ยังไม่นับเรื่องที่เป็นสุดยอดสิ่งประดิษฐ์วิญญาณที่เป็นร่างมังกรมาร ส่งผลให้การปะทะใส่กันไม่ทำให้เกิดการบาดเจ็บมากนัก

ทว่าครั้งนี้ สถานการณ์กลับต่างออกไป

สกิลเทพ ไม่แตกหัก!

เงารูปทรงมังกรสองร่างปะทะกัน

ตูม!!!

มังกรมารถูกอัดยับ แต่มังกรสีดำสองตัวไม่มองดูผลลัพธ์ของการต่อสู้ แต่กลับร่ายสกิลเทพมิติอีกครั้ง

เคลื่อนย้าย!

มังกรสีดำที่อัดด้วยพลังทั้งหมดพลันหายไป

เปลวเพลิงของมังกรสีดำเข้ามาแทนที่ก่อนปรากฏตรงหน้ามังกรมาร จากนั้นกลายร่างเป็นฉานนู่

ฉานนู่กำหมัด ปลุกพลังมังกรทั่วร่างแล้วพลันซัดหมัดออกไป

สวรรค์พินาศ!

ไม่ไกลจากฉานนู่ มังกรสีดำอีกตัวกลายเป็นกู่ฉิงซาน กู่ฉิงซานถือดาบไว้ในมือแต่ละข้าง เขาก้าวพริบตาก่อนมาปรากฏตัวตรงหน้ามังกรมารที่กำลังล้มลงทันที

ดาบยาวยังคงฟาดฟันเข้าใส่!

การโจมตีของกู่ฉิงซานและฉานนู่สลับและบรรจบกันราวกับพายุและสายฝน พวกเขาไม่ยอมให้มังกรมารมีโอกาสได้พักหายใจ

มังกรมารกลายเป็นร่างมนุษย์อีกครั้ง มันเปิดปากตะโกนว่า “เดี๋ยวก่อน!”

ดาบยาวตวัด

การปะทะหลายพันครั้งเกิดขึ้นจากดาบพิภพ

ดาบเสียงคลื่นถูกปกคลุมด้วยชั้นเยือกแข็ง

เปลวเพลิงและพลังเยือกแข็งส่งเสริมซึ่งกันและกันก่อนปกคลุมมังกรมารอย่างสมบูรณ์

การเคลื่อนไหวของมังกรมารทั้งหมดถูกผนึก ร่างของมันถูกแช่แข็งเอาไว้

วินาทีต่อมา

สกิลของราชาเทพอสุรา บดบังตะวันจันทรา!

ตอนนี้กู่ฉิงซานดูดกลืนพลังมังกรคู่จนกลายเป็นของตัวเองอย่างสมบูรณ์แล้ว พละกำลังของเขาแตกต่างจากเดิมไปแล้ว

ดังนั้นเขาไม่ได้ใช้บดบังตะวันจันทราแบบเดิมออกมา แต่มีชั้นความผิดปกติปรากฏขึ้นรอบข้าง

ความว่างเปล่าที่ก่อเกิดเหมือนกับสุริยุปราคาจมเข้าสู่ร่างของกู่ฉิงซานก่อนกลายเป็นจิตดาบไม่มีสิ้นสุด ท้ายสุดไปหลอมรวมกับดาบในจิตของเขา

มังกรมารไม่สามารถขยับได้

เพราะไม่มีโอกาสใช้พลังของหน้ากาก ทำให้มันถูกต้อนจนมุม

มันไม่คาดคิดว่าจะถูกเล่นงานหนักขนาดนี้

มันไม่คาดคิดว่ากู่ฉิงซานจะเติบโตจนมีระดับพลังขนาดนี้

ในประสบการณ์การฝึกฝนและต่อสู้อย่างยาวนาน สถานการณ์ที่จะปะทะกับพลังดังกล่าวแทบไม่เคยเกิดขึ้น

ทว่าในโลกเทียนจู เขาได้รับวิชาการฝึกฝนจากเศษเสี้ยวโลกนับไม่ถ้วนในการต่อสู้ที่ขุนเขาเซียวหมี เขาได้ขัดเกลาพลังมังกรคู่จนเสร็จสมบูรณ์

แถมเขายังเป็นผู้ใช้ดาบอีก

ถึงแม้จะมีช่องว่างพละกำลังกับมังกรมารอยู่ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องน่าตกตะลึงแต่อย่างใด นี่ยังไม่รวมที่ฉานนู่มีพละกำลังทัดเทียมกับเขาและทำการโจมตีพร้อม ๆ กัน

ดูท่าสถานการณ์โดนรวมจะถูกกำหนดแล้ว

ทว่าบดบังตะวันจันทราเคลื่อนไปมาระหว่างความคิด เขาไม่ได้ปล่อยมันออกไปนานแล้ว

กู่ฉิงซานรู้สึกมาตลอดว่าบางสิ่งผิดปกติ

แต่ตอนนี้พวกเขามาถึงจุดนี้แล้ว จะปล่อยให้มังกรมารไปได้อย่างไร

ไม่มีทาง

ฉานนู่พุ่งเข้ามาแล้วฟาดฟันดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพที่เต็มไปด้วยอสนีบาตใส่มังกรมาร

สะเทือนฝัน!

เพื่อหลีกเลี่ยงอุบัติเหตุ ฉานนู่ตรึงมังกรมารเอาไว้อีกครั้ง

ดวงตาของกู่ฉิงซานหรี่ลง

นี่คือการต่อสู้ดุเดือดในโลกเก้าร้อยล้านชั้น เป็นไปไม่ได้ที่ครั้งนี้จะปล่อยมังกรมารไป

ต่อให้จะมีผลลัพธ์ตามมา แต่ก็ต้องรอจนกว่าอีกฝ่ายจะถูกสังหาร

ดาบที่มองไม่เห็นพุ่งออกจากตัวเขาก่อนมาจ่ออยู่ระหว่างคอของมังกรมาร

ศีรษะของมังกรถูกฟัน!

…

อีกด้าน

สถานที่ที่หุบเหวนิรันดร์เคยตั้งอยู่

ประตูโลก

เมื่อเวลาผ่านไป การกัดกร่อนของโชคชะตาที่อยู่ที่นี่ค่อย ๆ หายไป

พวกวิญญาณชั่วร้ายได้ควบคุมที่นี่แล้ว

ร่างของชางอู๋จางปรากฏขึ้นในค่ายกลเคลื่อนย้ายพริบตา

เขามาแล้ว

วิญญาณชั่วร้ายคำนับเขาด้วยความเคารพ

“ท่านชาง ท่านอวี่สงเชิญให้ท่านไปพบนาง”

ใบหน้าของชางอู๋จางเผยความนึกสนุกออกมา “โห ข้าเพิ่งมาแท้ ๆ นางถึงกับรีบมาทำให้ข้าอับอายเชียวหรือ”

วิญญาณชั่วร้ายไม่กล้าตอบ แต่ยังคงคำนับแล้วรอเงียบ ๆ

ชางอู๋จางกล่าวว่า “เอาเถอะ จะยังไงก็ช่าง นางเป็นถึงเจตจำนงภูตผี ข้าเป็นเพียงแม่ทัพภูตผี หากไม่ไปพบหน้าคงจะเสียมารยาทกับนาง ช่วยนำทางให้ข้าที!”

วิญญาณชั่วร้ายนำชางอู๋จาง ภายใต้สายตาของวิญญาณชั่วร้าย เขาเดินไปตามค่ายทหารหลายชั้นก่อนถูกพามายังสถานที่ที่เป็นศูนย์กลาง

ค่ายทหารยุ่งทุกหนแห่ง แต่ที่นี่กลับเงียบสงบยิ่ง

นักรบภูตผีบางส่วนที่มีผลงานโดดเด่นบางส่วนคุกเข่าลงกับพื้นอย่างซื่อตรง ไม่กล้าพูดจาสักคำ

ชางอู๋จางเดินเข้าไปก่อนชำเลืองมองที่นั่งหลัก

ผู้หญิงในชุดคลุมสีดำหันหลังให้ทุกคน นางกำลังมองคัมภีร์วิถีเต๋าอยู่

ปากของชางอู๋จางเผยท่าทีเหยียดหยันออกมา เขาหาที่ตัวเองเจอก่อนนั่งลงช้า ๆ

หลังจากรอสักพัก

ในที่สุดผู้หญิงปิดวิถีเต๋า แต่ยังไม่หันหลังกลับมา เพียงแค่พูดว่า

“ท่านชาง เจ้าตกลงมาจากเจตจำนงภูตผีกลายเป็นแม่ทัพภูตผีในวันนี้ ข้าไม่รู้ว่าจิตใจของเจ้าจะเป็นเช่นไรบ้าง”

ชางอู๋จางกำหมัดแน่นขณะหักห้ามน้ำเสียงเอาไว้แล้วกล่าวว่า “เหล่าอวี่กังวลเกินไปแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดี ครั้งนี้ข้ามาที่นี่เพื่อฆ่าตามคำสั่งปรมาจารย์ภูตผี”

ผู้หญิงขัดเขาแล้วกล่าวว่า “เจ้ากลับไปได้แล้ว”

ชางอู๋จางตกตะลึง

ทันใดนั้น เขายืนขึ้นพร้อมกับยิ้มกว้างพร้อมกับประสานหมัดให้ความว่างเปล่า “ดีมาก ข้าจะกลับไปรายงานปรมาจารย์ภูตผีว่าอวี่สงกล้าขัดคำสั่งเขา”

แม่ทัพภูตผีตนอื่นขยับด้วยความหวาดกลัวเช่นกัน

ถ้าไม่ใช่เพราะติดตามผู้หญิงคนนี้ทุกวันจนรู้ความคิดกับวิธีการของนางแล้ว พวกเขาก็เกือบจะยืนขึ้นมารายงานชางอู๋จางแล้ว

ปรมาจารย์ภูตผีคือที่สุด

ต่อให้พละกำลังของผู้หญิงเหนือกว่าทุกคน ต่อให้นางคือผู้นำของการต่อสู้ครั้งนี้ นางก็ไม่มีทางขัดเจตจำนงของปรมาจารย์ภูตผีได้!

ใครก็ตามที่กล้าขัดคำสั่งปรมาจารย์ภูตผีจะมีจุดจบที่น่ากลัวกว่าความตายนับหมื่นเท่า

เมื่อชางอู๋จางคิดว่าชนะแล้ว เสียงของผู้หญิงดังอย่างแผ่วเบาว่า

“ใครบอกว่าข้าขัดขัดคำสั่งปรมาจารย์ภูตผี”

“ชางอู๋จางหนอชางอู๋จาง ข้าขอบอกเอาบุญหน่อยแล้วกัน ตอนเจ้ามาถึง ราชาภูตผียมโลกที่ชื่อกู่ฉิงซานถูกข้าฆ่าไปแล้ว”

“น่าเสียดาย เจ้าไม่สามารถกลับไปสู่ตำแหน่งเจตจำนงภูตผีได้สักพัก เจ้าจะต้องเชื่อฟังคำสั่งและกลายเป็นสุนัขของข้าเท่านั้น”

ใบหน้าของชางอู๋จางเปลี่ยนไปมากก่อนกล่าวเสียงหลงว่า “เป็นไปไม่ได้!”

ผู้หญิงไม่พูด นางเพียงถือหน้ากากในมือแล้วแสดงให้ทุกคนดู

ชางอู๋จางมองดู แมลงหลากสีสันส่องแสงสีทองบนหน้ากาก

“คำสาปแมลงกัดกร่อนวิญญาณหมื่นอสูร! นี่เป็นเพียงหนึ่งในสองหน้ากาก แต่มันเกี่ยวอะไรกับการฆ่าราชาภูตผียมโลกล่ะ!” ชางอู๋จางกล่าว

ผู้หญิงกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “เจ้ามีกลยุทธ์และโชคมากมายจนสามารถไต่เต้ามาถึงเจตจำนงภูตผีได้ แต่วันนี้ข้าจะให้เจ้ารู้ว่าราชาภูตผียมโลกที่เจ้าไม่สามารถฆ่าได้กลับไร้น้ำยาเมื่อติดอยู่ในกับดักเล็ก ๆ ที่ข้าติดตั้งเอาไว้”

..............................