0968 จะมาถึงในไม่ช้า

ตอนที่ 968 จะมาถึงในไม่ช้า

ความว่างเปล่ากว้างใหญ่เหนือต้นไม้หนามโบราณ

มังกรหุบเหวปรากฏตัวขึ้นอย่างเงียบงัน

เขาจ้องต้นไม้ยักษ์ที่อยู่ไกลออกไปเงียบๆ ขณะจมสู่ความคิด

พละกำลังของต้นไม้หนามโบราณไม่เลวเลย

นี่คือสถานที่ที่ร่างของศัตรูอยู่ ถ้าอยากลงมือด้วยตัวเอง การต่อสู้ครั้งใหญ่จะต้องมาเยือนอย่างแน่นอน

ยุ่งยากชะมัด…

ถ้าไม่ใช่อาณาเขตของอีกฝ่ายก็คงไม่ต้องคิดมาก ยังไงเสีย ต้องใช้เวลาสักพักกว่าราชินีหนามจะเรียกต้นไม้โบราณออกมาได้

พอนางเรียกต้นไม้โบราณออกมา มีเพียงภาพมายาของต้นไม้โบราณเท่านั้นที่จุติมาในตอนแรก ราชินีหนามจะต้องปลดปล่อยพลังเพื่อเรียกมันออกมา ร่างจริงของต้นไม้หนามโบราณจึงจะปรากฏ

ด้วยเวลาเล็กน้อยนั่น สิ่งที่เขามีคือทางที่ป้องกันไม่ให้ราชินีหนามเรียกร่างจริงของต้นไม้โบราณออกมาอย่างสมบูรณ์

ดังนั้น…

คงดีกว่าที่จะหาทางดึงตัวราชินีหนามออกมา

แล้ววิธีแบบไหนดีที่สุดล่ะ

มังกรมารครุ่นคิดสักพัก จากนั้นหันหลังไปถามว่า “ทุกองค์มากันพร้อมยัง”

ด้านหลังเขา เผ่าพันธุ์เทพปรากฏขึ้นองค์แล้วองค์เล่า

คิ้วของพวกเขาลุกโชนด้วยเปลวเพลิง เปี่ยมด้วยพลังอันศักดิ์สิทธิ์

แต่เบื้องหน้ามังกรมาร พวกเขาเป็นเพียงลูกน้อง

“นายท่าน พวกเรามากันหมดแล้ว คิดว่าควรทำยังไงดี” เผ่าพันธุ์เทพองค์หนึ่งถาม

“พวกเจ้าคือเผ่าพันธุ์เทพตัวจริง พวกเจ้าต้องทำแบบนี้” มังกรมารกล่าวขณะครุ่นคิด “จำเอาไว้ว่าข้าจะรอให้ราชินีแต่งตั้งท่านเอิร์ลก่อน พวกเจ้าทั้งหมดต้องไปที่นั่น อย่าสู้เด็ดขาด แค่เชิญนางไปพื้นที่จ้าวโลกแล้วบอกว่าเทพที่แท้จริงอยากพบนาง”

“ถ้าแบบนี้ ข้าเกรงว่านางจะปฏิเสธ”

“ถ้านางปฏิเสธล่ะ”

“พวกเจ้าล้วนมีพละกำลังสูงสุดในโลกเก้าร้อยล้านชั้น หาทางทำให้นางเข้าใจว่าการปฏิเสธย่อมหมายถึงสงครามระหว่างเจ็ดวิหารใหญ่กับอาณาจักรหนาม”

“รับทราบ”

มังกรมารให้กำลังใจอีกครั้ง “อย่าห่วงไปเลย ทันทีที่นางออกห่างจากร่างของต้นไม้โบราณ ข้าก็ไม่ต้องหวาดกลัวสิ่งใด ข้าจะเข้าไปเอาตัวนางทันที”

“ขอรับ นายท่าน”

“ตามท่านบัญชา”

มังกรมารครุ่นคิดสักพักแล้วกล่าวว่า “ราชินีหนามอาจจะมีร่างสำรอง พวกเจ้าต้องทำให้แน่ใจว่านางจะปรากฏตัวในร่างจริงก่อนจึงสามารถเชิญนางไปพื้นที่จ้าวโลกเพื่อไปพบกับเทพที่แท้จริง”

“นายท่าน แล้วพวกข้าจะรู้ได้ยังไงว่านางเป็นร่างจริงหรือร่างปลอม” เผ่าพันธุ์เทพองค์หนึ่งถาม

มังกรหุบเหวหรี่ตาแล้วตอบช้าๆ ว่า “ร่างจริงของราชินีหนามมีความสามารถตามนี้ ไม่มีใครสามารถเลียนแบบได้…”

มังกรมารอธิบายให้เผ่าพันธุ์เทพฟังอย่างอดทน เผ่าพันธุ์เทพสนทนากันอีกครั้งก่อนตกลงเรื่องกลยุทธ์ จากนั้นจึงเหาะไปทางต้นไม้หนามโบราณทีละองค์

มังกรหุบเหวซ่อนตัวในความว่างเปล่าแล้วครุ่นคิดอย่างเงียบงัน

อืม ไม่น่ามีปัญหาอะไร

มังกรมารซ่อนตัวในความว่างเปล่า รอการเริ่มพิธีแต่งตั้งอย่างเงียบงัน

อีกด้าน

อาณาจักรหนาม

พระราชวัง

กู่ฉิงซานถือเส้นผมของลอร่าเอาไว้และกำลังจะใช้ความลึกลับของทุกชีวิต แต่ทันใดนั้นกลับหยุดมือ

เดี๋ยวนะ

เขาเหมือนจะมองข้ามปัญหาไป

ลอร่าคือเด็กผู้หญิงตัวเล็ก

หากเขากลายเป็นนาง เขาก็ต้องกลายเป็นผู้หญิงไม่ใช่หรือ

เขาจะกลายเป็นลอร่าร่างเดิมที่ไม่มีความแตกต่างแม้แต่นิดเดียว

…อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนเพศมันเป็นเรื่องที่น่าอายนิดหน่อยเสมอ

กู่ฉิงซานครุ่นคิดสักพักก่อนส่งเสียงเรียก “ฉานนู่”

ความว่างเปล่าขยับ

ผู้หญิงที่มีใบหน้าสวยสดงดงามปรากฏขึ้น

“นายท่าน ข้าอยู่นี่แล้ว”

นางคำนับให้ทุกคนอีกครั้งเพื่อเป็นการทักทาย

ทุกคนก็ทักทายอย่างสุภาพมากเช่นกัน

ทุกคนรู้ว่าวิญญาณดาบของดาบเล่มนี้มาจากยมโลก

ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแน่นอน

กู่ฉิงซานนำเส้นผมไปส่งที่มือของฉานนู่แล้วกล่าวว่า “เจ้าเปลี่ยนร่างให้เหมือนกับลอร่าที”

“ได้”

ฉานนู่รับเส้นผมมา หลับตาลง ใช้ความลึกลับของทุกชีวิตอย่างเงียบงัน

ฉานนู่ครอบครองพลังทำลายกฎเกณฑ์ที่สามารถหลบเลี่ยงวิชาสอดแนมทั้งหมดได้

คราวที่แล้วตอนเขาไปหาซากศพขนาดใหญ่ ความลึกลับของทุกชีวิตวิวัฒนาการเช่นกัน

แบบนี้ ไม่มีใครสามารถมองออกว่าฉานนู่เป็นตัวปลอมอย่างแน่นอน

ฉานนู่ค่อยๆ กลายเป็นลอร่า เสียงของนางดูไม่บรรลุนิติภาวะ “นายท่าน ข้ายังมีปัญหานิดหน่อย”

“ปัญหาอะไร” กู่ฉิงซานถาม

“ข้าไม่เคยเป็นราชินีมาก่อน เกรงว่าอาจจะทำพลาดระหว่างทางได้” ฉานนู่กังวล

กู่ฉิงซานยิ้มก่อนมอบความกล้าให้ “เจ้าเคยเห็นลอร่าหลายครั้งแล้ว น่าจะรู้พฤติกรรมนางดี เพราะงั้น เจ้าเพียงต้องใช้อีกความสามารถที่ข้าเพิ่งเรียนรู้มา”

“มันคืออะไรหรือ”

“การแสดงน่ะ”

กู่ฉิงซานมองจางหยิงห่าวก่อนขอบคุณเขาจากใจจริง “ต้องขอบคุณเจ้าที่ปล่อยให้ข้าเข้าชั้นเรียนการแสดง เจ้าช่วยข้าได้หลายกรณีเลยทีเดียว”

จางหยิงห่าวยอมรับอย่างตรงไปตรงมา “การแสดงคือทักษะพื้นฐานของนักฆ่า นักฆ่าอันดับต้นๆ สามารถแสร้งเป็นใครก็ได้ นี่คือศิลปะ”

“เอาเถอะ จัดการหายนะของลอร่าก่อน จากนั้นค่อยคุยเรื่องการแสดง” กู่ฉิงซานกล่าว

ตอนนี้ ลอร่าวนรอบฉานนู่หลายครั้งแล้วกล่าวอย่างยินดีว่า “ว้าว ดูเหมือนกับข้ามากจริงๆ แต่ชุดของเจ้าไม่ค่อยเข้ากันเลยนะ มากับข้า ข้าจะหาชุดที่เหมาะสำหรับพิธีให้กับเจ้า ชุดที่ต้องสวม…”

นางพาฉานนู่ออกไป

ไม่นานนักที่ลอร่าสองคนมาปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าทุกคน

พวกนางสวมชุดราชวงศ์และเครื่องประดับแบบเดียวกัน เหมือนทุกกระเบียดนิ้ว ไม่มีความแตกต่างตั้งแต่หัวจรดเท้าแม้แต่นิดเดียว

สิ่งเดียวที่สามารถแยกพวกนางออกจากกันได้คือสีหน้า

คนหนึ่งสีหน้าโดดเดี่ยวอ้างว้าง อีกคนมีชีวิตชีวาน่าหลงใหล

กู่ฉิงซานมองลอร่าสองคนแล้วครุ่นคิดเงียบๆ

ความจริง นี่ก็แทบจะเหมือนกันแล้ว

เหลือเพียงคำถามสุดท้ายเท่านั้น

ถ้าคิดถึงอีกมุมหนึ่ง หากอยากลอบสังหารบุคคลระดับผู้นำ เขาต้องระบุให้ได้ว่าผู้นำคือตัวจริงหรือตัวสำรองเพื่อไม่ให้ถูกหลอกเอาได้

อืม…

สามความสามารถของลอร่า…

ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางแก้

กู่ฉิงซานครุ่นคิดสักพักก่อนสนทนากับฉานนู่อย่างละเอียด

ทุกคนเดินตามมาเงียบๆ เช่นกัน

ในที่สุดกู่ฉิงซานกล่าวว่า “เย่เฟยหลี ตอนราชินีประกาศแต่งตั้ง เจ้าจะต้องอยู่บนเวที ถึงตอนนั้น จางหยิงห่าวและข้าจะแสร้งเป็นอารักขาของเจ้า”

“ได้” เย่เฟยหลีตอบอย่างไม่ใส่ใจ

“ไม่มีปัญหา” จางหยิงห่าวตอบเช่นกัน

กู่ฉิงซานกล่าวอีกครั้งว่า “ลอร่า จางหยิงห่าวและข้ายังถูกหมายหัวอยู่ เจ้ามีชุดที่สามารถปกปิดใบหน้าได้หรือเปล่า”

ลอร่ายพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “มี ข้าจะหาชุดเกราะสำหรับอารักขาจากถ้ำลับของต้นไม้โบราณมาให้สองชุด มันคือชุดนักรบสำหรับอารักขาในพิธี พวกมันมีความสามารถพิเศษในการปกปิดใบหน้า”

กู่ฉิงซานกล่าวอีกครั้งว่า “หลิน เจ้าซ่อนตัวในความมืด รับผิดชอบการปกป้องลอร่า หากศัตรูปรากฏตัว เจ้าเล็งตัวที่ทรงพลังที่สุดแล้วฆ่ามันทิ้งซะ”

ลอร่าเอนตัวมาหลินทันทีแล้วกล่าวอย่างเวทนาว่า “พี่สาว เจ้าต้องช่วยข้านะ”

หลินจับศีรษะของลอร่าแล้วกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “อย่าห่วงไปเลย ข้าอยากรู้จริงๆ ว่าใครกันที่กล้ารังแกลอร่า”

อีกด้าน

ทางแยกของพื้นที่จ้าวโลกและพื้นที่เอกฐาน

เงาสีเทาไม่มีสิ้นสุดลอยอยู่ไกลๆ ราวกับเนบิวลากว้างใหญ่

สัตว์ประหลาดหุบเหว

มันจะเคลื่อนผ่านโลกนับไม่ถ้วนจากโลกหนึ่งไปโลกหนึ่งตามต้องการ

สัตว์ประหลาดหุบเหวตัวนี้มุ่งไปตามทางด้วยความเร็วสูงสุด

ร่างของเทพสุนัขที่ปกคลุมท้องนภาและดวงตะวันดูเล็กจ้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวนี้

แต่เทพสุนัขก็ไม่หวาดกลัว

มันชูไม้เท้าขึ้นไปที่สัตว์ประหลาดยักษ์ก่อนร่ายวิชาปิดบังอย่างรวดเร็ว

เมื่อสัตว์ประหลาดหุบเหวมาอยู่ตรงหน้า มันคำรามเสียงต่ำ

“ข้าคือข้ารับใช้เจตจำนงของเทพแห่งความตาย ตราบที่ข้ายังอยู่ที่นี่ ไม่มีตัวตนใดสามารถผ่านไปได้!”

วังวนความว่างเปล่าทั้งหมดสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

สายลมที่ไม่มีวันสิ้นสุดในความว่างเปล่าขวางทางเอาไว้

แสงและเงาของโลกนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นแห่งแล้วแห่งเล่า มันบิดเบี้ยวไร้รูปลักษณ์ ราวกับไม่สามารถต้านทานพลังที่ก่อเกิดกะทันหันได้

สัตว์ประหลาดหุบเหวต้องหยุดก่อนถอยออกมาด้วยความหวาดกลัว

ร่างหนึ่งกระโดดลงมาจากแผ่นหลังของสัตว์ประหลาดหุบเหว

“เทพแห่งความตายหรือ” เสียงผู้หญิงถาม

“นั่นคือฉายาที่ถูกฝังอยู่ใต้ธุลีไปแล้ว” เสียงผู้ชายกล่าว

“ชื่ออันเสื่อมทรามถูกลบล้างไปแล้วในประวัติศาสตร์ชั่วนิรันดร์แท้ๆ แต่ยังมีข้ารับใช้มาโอ้อวดอีกหรือนี่” ผู้หญิงกล่าว

เสียงชายหญิงใช้น้ำเสียงขับขานพร้อมกัน “ไม่ว่าจะเป็นความรู้หรือวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ หรือแม้แต่ความเป็นความตาย เทพเหล่านี้ก็ถูกกวาดล้างไปนานแล้ว เจ้ายังกล้าใช้พลังนั่นมาหยุดความโกลาหลได้ยังไง วิญญาณของเจ้าจะถูกข้ากิน!”

รอบข้างเงียบสงัด

ทันใดนั้น เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นทั่วความว่างเปล่า

“อา”

วิญญาณกรีดร้องปลดปล่อยพลังทั้งหมดเพื่อดึงวิญญาณของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในความว่างเปล่าอันไร้ขีดจำกัดให้ลอยมาหา

สุนัขสีดำขยับไม่ได้ ทำได้เพียงชูคทาไว้ตรงหน้า

ในเสียงคำรามของวิญญาณกรีดร้องไม่มีสิ้นสุด ไม้เท้าแห่งความตายพลันปลดปล่อยแสงอันโอ่อ่าออกมา ป้องกันสุนัขสีดำเอาไว้ได้

“การยิงคือการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุด สัตว์ประหลาดจากหุบเหว เจ้าเหมือนจะหวาดกลัวนะ”

สุนัขสีดำยิ้มกว้าง เผยฟันแหลมคมให้เห็น

……….……….……….……….