0959 แข่งขัน

ตอนที่ 959 แข่งขัน

เขาฟื้นคืนชีพงอย่างนั้นหรือ

เด็กผู้ชายครุ่นคิด

ทันใดนั้น เขาพบว่าตัวเองขาดบางสิ่งไป

เสียงกระซิบเหล่านั้นที่เคยปรากฏในหูบ่อยครั้งหายไป

หน้าต่างระบบความโกลาหลมายาหายไป

เด็กผู้ชายกัดฟันแล้วกล่าวว่า “เจ้า…เจ้าขโมยพลังโกลาหลของข้าไป!”

เขากระโดดขึ้นมาหยิบกริชเพื่อแทงใส่กู่ฉิงซาน

ครั้งนี้เขาใช้พละกำลังเต็มที่ ดังนั้นเมื่อกริชผ่านอากาศ เสียงสายลมและฟ้าร้องจึงดังขึ้นอย่างเลือนราง

กู่ฉิงซานยื่นสองนิ้วออกไปจับกริชอย่างนุ่มนวล

เด็กผู้ชายอยากกุมกริชเอาไว้ แต่กลับพบว่าไม่ว่าจะพยายามอย่างหนักแค่ไหน กริชก็ไม่ขยับเลย

ใบหน้าของเด็กผู้ชายเปลี่ยนไป

พละกำลังของสองฝ่ายห่างชั้นมาก เขาไม่มีแม้แต่โอกาสด้วยซ้ำ

“บัดซบ ทำไมข้าถึงต้องพบเจ้าตอนที่เพิ่งตื่นขึ้นมาด้วย”

เขากล่าวด้วยความไม่เต็มใจ

กู่ฉิงซานยิ้มแล้วตอบว่า “อย่าคิดมากสิ วางใจเถอะ ข้าบอกแล้วนี่ว่าเจ้าจะทำอะไรก็ได้”

เด็กผู้ชายถามอย่างระแวดระวังว่า “เจ้ายังจะโกหกข้าอีกเหรอ”

“เจ้ายังจะพูดแบบนี้อีก ข้าจะไปวางแผนหลอกเจ้าเพื่ออะไร” กู่ฉิงซานถามกลับอย่างจริงจัง

เขาไม่พูดมากนักขณะยื่นมือออกไปแตะศีรษะของเด็กผู้ชายอย่างอ่อนโยน

เด็กผู้ชายกระเด็น เขาก้าวถอยหลังไปห้าก้าว

เขายืนอึ้งอยู่กับที่

หน้าต่างระบบอันคุ้นเคยกับเสียงกระซิบเหล่านั้นกลับมาหาร่างกายแล้ว

“เจ้าคืนพลังโกลาหลให้ข้า แถมเจ้าไม่ได้คิดจะฆ่าจริงๆ ด้วย!” เด็กผู้ชายกล่าวด้วยความเหลือเชื่อ

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “เจ้าไม่ต้องกังวลอะไรเลย เชิญกระจายความโกลาหลให้เต็มที่ นี่คือภารกิจของเจ้า”

เด็กผู้ชายมองเขา ปากอ้าออก ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

อีกฝ่ายเคยสังหารเขา

แล้วก็ชุบชีวิตเขาขึ้นมา

แถมยังคืนความโกลาหลให้อีก

สุดท้ายก็ท้าทายให้กระจายความโกลาหล

สถานการณ์มันแปลกเกินกว่าจะเข้าใจได้

ถึงแม้เขาจะเกิดขึ้นใหม่อีกครั้ง แต่ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น

ตอนนี้ เขาเหมือนกับเป็นเด็กผู้ชายจริงๆ

แต่ภารกิจของเขาคือการกระจายความโกลาหล เรื่องนั้นไม่ผิดแน่ๆ

“ถ้าเจ้าไม่ก้าวก่าย ข้าจะกระจายความโกลาหลไปทั่วโลก ข้าต้องวิวัฒนาการพลังตัวเองตามพื้นฐานของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดบนโลกใบนี้” เด็กผู้ชายกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“ดีมาก ข้าจะไม่ห้ามเจ้าอีกแล้ว ทำในสิ่งที่เจ้าต้องทำเพื่อให้ตระหนักถึงความฝันของตัวเอง” กู่ฉิงซานพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

เด็กผู้ชายถามด้วยความสงสัยว่า “เจ้าไม่ได้โกหกข้าจริงๆ หรือว่าเจ้ามีแผนการสมรู้ร่วมคิด”

“ข้าไม่ได้โกหกหรอกนะ” กู่ฉิงซานตอบอย่างเคร่งขรึม

เด็กผู้ชายมองเขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนทะยานออกจากภูเขาโดดเดี่ยว

เขากลิ้งลงเนินเขา ออกวิ่ง ไม่ช้าก็หายไป

กู่ฉิงซานหันสายตากลับมามองความว่างเปล่า

บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กยังคงอยู่ตรงนั้น

“ท่านเสียหน้าต่างระบบความโกลาหลพิเศษ: นักฆ่ามังกร (เพียงผู้เดียว)”

“พลังโกลาหลหายไปจากท่านอย่างสมบูรณ์แล้ว”

“หมายเหตุเพราะท่านไม่ได้โหลดหน้าต่างระบบพิเศษ ‘นักฆ่ามังกร’ พลังวิญญาณที่ใช้ขจัดความโกลาหลในครั้งนี้จึงลดไปเล็กน้อย”

“กำลังคำนวณพลังวิญญาณที่เหลืออยู่”

กู่ฉิงซานรออยู่สักพัก

แถวตัวอักษรขนาดเล็กปรากฏขึ้น

“พลังวิญญาณที่เหลืออยู่ของท่านคือหนึ่งส่วนหกร้อย”

กู่ฉิงซานมองเลขหนึ่งจนอดที่จะกล่าวอย่างเกรี้ยวกราดไม่ได้ว่า “ข้าอยากทำหลายอย่างเลย แต่เจ้ากลับทำให้ข้าสับสนด้วยการแสดงพลังวิญญาณเท่านี้อย่างนั้นหรือ

‘ดิ๊ง!’

เสียงใสดังขึ้น

หน้าต่างระบบเทพสงครามตอบว่า “น้อมรับความเห็นของท่าน ความจริง เมื่อเผชิญหน้ากับหน้าต่างระบบโกลาหลพิเศษ ท่านสามารถตั้งปณิธานเพื่อให้คู่ควรกับรางวัลที่จะได้รับได้”

“ท่านสามารถคิดเรื่องที่จะร่วมมือกับเจตจำนงที่เหลืออยู่ของโลกเพื่อจัดการกับความโกลาหลได้เมื่อไม่มีหนทางจริงๆ และท่านสมควรจะได้รับรางวัลด้วย”

“สรุปแล้ว หน้าต่างระบบนี้จะเพิ่มพลังวิญญาณให้ท่านในไม่ช้า”

กู่ฉิงซานถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขามองพลังวิญญาณที่เหลืออยู่ก่อนรออย่างอดทน

เขาเห็นว่าเลขหนึ่งหายไปก่อนจะมีตัวเลขอีกตัวมาแทนที่

“พลังวิญญาณที่เหลืออยู่ของท่านคือสองส่วนหกร้อย”

กู่ฉิงซานอ้าแขนออกแล้วกล่าวอย่างจนใจว่า “…นี่เอาจริงเหรอเนี่ย”

“จริงแท้แน่นอน” หน้าต่างระบบเทพสงครามตอบ

กู่ฉิงซานมีหลากหลายเหตุผลที่จะเชื่อว่าอีกฝ่ายออมพลังวิญญาณเอาไว้ แต่เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร

เขาเกียจคร้านเกินกว่าจะมาสนใจหน้าต่างระบบนี้อีกแล้ว ปริมาณพลังวิญญาณของอีกฝ่ายทำให้เขารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย

ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นหน้าต่างระบบเทพสงคราม เขาคงต้อง “จับเข่าคุย” กันเสียแล้ว

ตอนนี้ ฉากรอบข้างวูบไหว

ภูเขาโดดเดี่ยว ท้องนภา ปฐพีและทุกสิ่งล้วนกลายเป็นพายุแสงและเงา

กู่ฉิงซานพบว่าเขากำลังลอยอยู่ ทั่วร่างอยู่นอกโลก

โลกเหมือนกับภาพที่ถูกกดปุ่มกรอเดินหน้าอย่างรวดเร็ว

มันเริ่มขึ้นแล้ว

เจตจำนงที่เหลืออยู่ของโลกเริ่มสร้างระดับพลังพิเศษตามวิธีที่กู่ฉิงซานบอกไว้เพื่อสร้าง ‘บัญญัติ’ ให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่เข้าร่วมเพื่อเอาไว้สู้กับความโกลาหล

กู่ฉิงซานรอเงียบๆ

เมื่อถึงเวลาหนึ่ง ทุกสิ่งหายไป

ในช่วงนาทีสุดท้าย กู่ฉิงซานเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนเด็กผู้ชาย

เขาสวมชุดเกราะโกลาหลน่าสะพรึง ผู้ชายคนนั้นหัวเราะอย่างมีชัย

โลกพังทลายแล้วพลันถูกทำลายภายใต้การโจมตีของเขา

ความมืดกลืนกินทุกสิ่ง

การสั่นสะเทือนไม่มีสิ้นสุดของความว่างเปล่าคล้ายกับสื่อถึงอารมณ์บางอย่าง

กู่ฉิงซานรู้สึกถึงมันก่อนค่อยๆ ผ่อนคลาย

เจตจำนงที่เหลืออยู่ของโลกไม่ได้รู้สึกโกรธและสิ้นหวังเพราะล้มเหลว

ตรงกันข้าม จากการหักล้างเมื่อชั่วครู่ มันสัมผัสได้ถึงความเป็นไปได้บางอย่าง

ความหวัง

มันรู้สึกถึงความหวังที่จะพิชิตความโกลาหล

เจตจำนงที่เหลืออยู่ของโลกกระตือรือร้นที่จะพยายาม มันอดใจรอที่จะลองอีกครั้งไม่ไหว

อย่างไรก็ตาม นอกจากพลังโกลาหลแล้ว โลกแห่งความว่างเปล่ายังวิวัฒนาการด้วยตัวของมันเอง

ตราบที่ยังมีเจตจำนงก็สามารถสร้างโลกขึ้นใหม่ได้อีกครั้ง

หนึ่งวินาทีต่อมา

โลกทั้งใบปรากฏขึ้นต่อหน้ากู่ฉิงซาน

การหักล้างเริ่มขึ้นอีกครั้ง

ทุกสิ่งบนปฐพีเหมือนกับระลอกคลื่นยาวที่กำลังเร่งความเร็ว

ระหว่างที่กู่ฉิงซานหายใจ การพัฒนาและการเปลี่ยนแปลงของโลกผันผ่านไป

เมื่อเขารอมาได้สักพัก

การเปลี่ยนแปลงในโลกช้าลง เผยให้เห็นผลลัพธ์สุดท้าย

เด็กผู้ชายที่เติบโตขึ้นยังทำลายโลก

แต่ในนาทีสุดท้าย วีรชนของเผ่าพันธุ์มนุษย์ทุ่มความพยายามทั้งหมดเพื่อให้มันตายไปพร้อมกับเขา

ทั้งคู่ต่างพ่ายแพ้!

กู่ฉิงซานชื่นชม “ความคืบหน้าไวมาก ข้าเดาว่าครั้งหน้าเจ้าเอาชนะความโกลาหลได้แน่”

ความว่างเปล่าสั่นไหวคล้ายกับกำลังตอบเขาอย่างตื่นเต้น

เวลาย้อนกลับ

ทุกสิ่งเริ่มขึ้นอีกครั้งตั้งแต่กู่ฉิงซานออกจากโลกนี้

กู่ฉิงซานมีอารมณ์ร่วมเล็กน้อยเช่นกัน

นี่เป็นเพียงผู้ส่งสารความโกลาหลที่อ่อนแอที่สุด เป็นการยากที่จะรับมือได้

ถ้าหากความโกลาหลคือสัตว์ประหลาดที่โคตรทรงพลังและน่าสะพรึงขึ้นมาล่ะ

ใครล่ะจะหยุดการแพร่กระจายความโกลาหลได้

กู่ฉิงซานส่ายหน้า ไม่คิดให้มากความอีก

เบื้องหน้าเขา ทุกสิ่งในโลกเร่งความเร็ว

ผลลัพธ์สุดท้ายกำลังจะปรากฏ

เขาเห็นความเร็วการพัฒนาของโลกทั้งใบค่อยๆ ช้าลง

ภาพปรากฏขึ้นตรงสายตาของกู่ฉิงซาน

วีรชนของเผ่าพันธุ์มนุษย์จัดงานชุมนุมครั้งใหญ่ ทุกคนต่างยินดีและเฉลิมฉลองในชัยชนะ

โลงศพเหล็กขนาดใหญ่เจ็ดโลงถูกสลักด้วยอักขระลึกลับ ผู้ส่งสารและลูกน้องของเขาถูกจองจำก่อนถูกส่งเข้าไปในโลงศพเหล็ก

โลงศพเหล็กถูกปิด

ความมืด

ความโกลาหลถูกผนึกไว้ในใต้ดินของคริสตจักรศักดิ์สิทธิ์ ถูกคุ้มกันโดยสิบสองวีรชนมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุด

ถ้าไม่มีอุบัติเหตุอะไร พวกเขาจะถูกผนึกไว้ที่นี่ตลอดกาล ไม่มีทางที่จะย่างเท้าบนปฐพีเพื่อแพร่กระจายความโกลาหลได้อีก

การสั่นสะเทือนไม่มีสิ้นสุดปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า

เจตจำนงที่เหลืออยู่ของโลกปล่อยคลื่นวิญญาณออกมาเพื่อระบายอารมณ์ออกมา

“คาดไม่ถึง มันทำสำเร็จในครั้งที่สาม เร็วกว่าที่ข้าคิดเอาไว้” กู่ฉิงซานยิ้ม

เบื้องหน้าเขา แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กปรากฏขึ้น

“ท่านชนะการทดสอบเจตจำนงที่เหลืออยู่ของโลกแล้ว”

“ท่านช่วยให้มันเอาชนะความโกลาหลได้”

“นับจากนี้ เจตจำนงของโลกคู่ขนานนี้จะติดตามท่าน”

“วิชาโลกของท่านได้รับพรจากกฎเกณฑ์ของโลกภายใน พลังโกลาหล ดิน น้ำ ไฟ ลมและวิชาเนตรดาบ ตอนนี้ ท่านได้รับพลังสุดท้ายแล้ว”

“ท่านได้รับแหล่งกำเนิดพลังของโลกคู่ขนาน”

“หลังจากนับถอยหลัง แหล่งกำเนิดพลังโลกจะถูกรวมเข้ากับวิชาโลกของท่านก่อนประกอบขึ้นในตำแหน่งหนึ่งขึ้นมา”

“ห้า”

“สี่”

“สาม”

“สอง”

“หนึ่ง!”

“วิชาโลกของท่านเสร็จสิ้นแล้ว”

……………………………..