ตอนที่ 44 รูปแบบ

บอสเงือกสาวเมื่อเห็นว่าแผนปล่อยน้ำทะเลพาพวกเดียวกันไปลงที่กลางทัพแบบเดียวกับที่ใช้กับทหารนอกเมืองไม่ได้ผล

จึงเร่งความแรงขึ้นอีก แม้กระทั่งส่ายยิงไปมาก็ยังชนเข้ากับกำแพงล่องหน

และไม่ว่านานเท่าไหร่เจ้ากำแพงล่องหนก็ไม่ยอมหายไป นางจึงหยุดปล่อยคลื่นน้ำทะเลแล้วเปลี่ยนไปโจมตีด้วยไข่มุกแทน

ก่อนนางเงือกจะสร้างไข่มุกขึ้นมาใหม่ โวแคนรีบร่ายดาวตกลูกยักษ์พุ่งลงใส่หัวบอสเงือกสาว

บอสเงือกสาวตอบโต้ด้วยการกระโดดลงจากเปลือก ใช้สองมือคว้าหอยไข่มุกที่ตัวเองนั่งแล้วเหวี่ยงไปรอบตัวเพื่อสร้างแรงเหวี่ยงก่อนโยนขึ้นไปปะทะกับดาวตกกลางอากาศ

บรึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!

หลังเกิดการปะทะกันระหว่างดาวตกกับหอยไข่มุกที่พำนักของบอสนางเงือก

ประกายไฟสว่างวาบจนแสบตา เสียงระเบิดดังกัมปนาทไปทั้งสนามรบจนแสบแก้วหู มอนสเตอร์บางตัวแก้วหูแตกจนตาย

ส่วนฝั่งมนุษย์เพราะแนวหน้าอยู่ไกลจากจุดระเบิด พวกแรงค์ต่ำจึงมีอาการแค่หูอื้อ

แต่ความน่ากลัวของการชนครั้งนี้คือดาวตกกับหอยไข่มุกแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กๆ แต่ละชิ้นพุ่งโจมตีมอนสเตอร์แนวหลังแบบสุ่มจนบาดเจ็บสาหัส สร้างความได้เปรียบให้ฝ่ายมนุษย์

มอนสเตอร์ตัวอื่นสุ่มได้รับบาดเจ็บน้อยใหญ่กันถ้วนหน้า

มีแต่นางเงือกที่ไม่ได้รับแม้แต่รอยขีดข่วน เพราะมอนสเตอร์นากาลูกน้องของนางทุกตัวกำจัดเศษที่ตกใส่นางทุกชิ้น แม้แต่ก้อนเล็กเท่าเม็ดทรายก็ไม่ให้ผ่าน

เนื่องจากไม่มีหอยไข่มุก นางเงือกจึงไม่สามารถสร้างไข่มุกมาโจมตีได้อีก นางแผดเสียงร้องแหลมด้วยความคั่งแค้น

เสียงร้องที่แผดออกมาของนาง หากศัตรูได้ยินจะติดสถานะหวาดกลัว ทำให้อยากถอยหนีและทิ้งอาวุธ แต่ถ้ามอนสเตอร์พวกเดียวกันได้ยิน จะเพิ่มความโมโหร้าย ทำให้การโจมตีรวดเร็วและรุนแรงยิ่งกว่าเดิม

แล้วคลานเข้าสู่สนามรบด้วยตัวเองพร้อมกับนากาองครักษ์กว่าร้อยตัว

นากาลูกน้องของบอสนางเงือกในชั้นที่ 20 มี 2 แบบ

ที่ว่ายไปตามคลื่นทะเลเพื่อไปโจมตีนอกกำแพงกับในสลัม คือ นากาทหาร

ส่วนนากาที่แบกหอยไข่มุกที่พำนักของเธอออกมาและไม่ไปไหน คือ นากาองครักษ์ แข็งแกร่งกว่านากาแรงงาน 10 เท่าตัว

นากาองครักษ์จะตามติดเธอเสมอและพร้อมพลีชีพเพื่อองค์ราชินีของมัน

*****

ไจเกีย นักผจญภัย [แรงค์ A] เจ้าของฉายา สัตว์ร้ายกระหายเลือด หัวหน้ากิลด์ [เขี้ยวประกายแสง]

เหตุการณ์ก่อนบอสนางเงือกโจมตี

ตอนหายอึ้งเรื่องที่จู่ๆ สไลม์พาหะก็โผล่ออกมากลางคัน

ข้ากำลังคิดว่าจะเด็ดหัวนังเด็กนี่ไว้เป็นหลักฐานให้คาลิก้าดูว่ามันตายจริง แล้วค่อยโยนร่างให้สไลม์พาหะกิน

แต่พอสไลม์พาหะมันทำให้ม่านไอน้ำหายไป ข้าก็ได้เห็นสิ่งมีชีวิตสวยงามจนไม่อาจละสายตาได้

ข้าแสยะยิ้มกว้าง ดีใจอย่างสุดขีด เหมือนเจอของเล่นชิ้นโปรด

อยากได้… อยากได้มันมาครอบครองเหลือเกิน

ทั้งใบหน้าที่สวยงามจนน่าหลงใหล ร่างกายที่ดูดีแม้จะมีครึ่งนึงเป็นปลา

ทั้งฟันเขี้ยวที่คมกริบ เป็นประกายสวยงามจนน่าสะสม ไว้จัดการจนเชื่องค่อยสั่งให้โรจาเลาะออกมาให้

นางเงือกที่ได้ยินแต่คนชมไม่ขาดปากว่าสวยจนยอมตายได้ สวยเทียบเท่าเผ่าเอลฟ์ จนข้ารู้สึกว่าพวกมันพูดเพ้อเจ้อและเว่อร์กันเกินไป

จนมาได้เห็นตัวจริงเองกับตา ข้าถึงได้รู้ว่าคำชมของพวกมันนั้น น้อยเกินไปซะด้วยซ้ำ

สัตว์เลี้ยงตัวใหญ่แบบนี้คงทนการเล่นของร่างจริงข้าได้แน่

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!"

ข้าหลุดหัวเราะดังลั่นเพราะคุมความดีใจไม่อยู่ จะอดใจไม่ไหวแล้ว อยากล่ามแล้วพาไปเล่นสนุกเหลือเกิน

แต่พอเหลือบมองเด็กที่อยู่ในมือ อารมณ์ดีใจก็พลันหายไป

ช่างรกหูรกตา ขยะแบบนี้เนี่ยนะเป็นน้องสาวของคาลิก้า

คาลิก้าคงใจดียอมรับเป็นพี่สาวให้มากกว่า

งั้นขยะนี่ก็สมควรหายไปซะ อยู่ใกล้คาลิก้าก็ทำให้ความงามของเธอหมองลงซะเปล่า

ข้าขว้างขยะชิ้นนี้ไปทางอสูรอีกตัวนึงที่กำลังกินศพคนไปทั่วแล้วรีบหันกลับไปจ้องนางเงือกของข้าอย่างไม่วางตา

ถึงจะพึ่งมานึกได้ว่าควรเด็ดหัวขยะนั่นมาเป็นหลักฐานไว้ แต่ก็ช่างมัน ไว้ค่อยหาร่างใกล้เคียงมาโกหกเอาก็ได้

ตอนนี้ข้าไม่สนอะไรแล้วนอกจากคาลิก้ากับนางเงือกตัวนี้

เข้ามาสิ ข้าจะรอแกอยู่ตรงนี้

สัตว์เลี้ยงที่ดีต้องกระดิกหางมาหานายของมัน

*****

อสูรมนุษย์ปลา

หลังวิวัฒนาการครั้งแรก ข้าก็หาที่ซ่อนตัวตรงใจกลางเพื่อหลบเลี่ยงลูกธนูจากฝั่งกำแพงและเฝ้าสังเกตการณ์อาหาร

ระหว่างเฝ้ามองก็เอาอาหารเย็นเฉียบตามซากบ้านมากิน

พวกมันเป็นอาหารอ่อนแอที่คิดว่าซ่อนตัวแล้วจะรอด

กินไปได้ 10 กว่าตัว ข้าก็วิวัฒนาการอีกรอบ

รูปร่างยังไม่เปลี่ยน แต่เกล็ดแข็งขึ้น พละกำลังก็มากขึ้น ประสาทสัมผัสไวและไกลมากขึ้น

หลังจากพวกอดีตเพื่อนโดนธนูเก็บได้สักพัก พวกอาหารกลุ่มใหญ่ก็แห่กันมาตรงกลาง ข้าจึงเดินหนีไปฝั่งกำแพง แถวศพที่อดีตเพื่อนตาย

จากการสังเกตถ้ามีพวกข้าไม่เยอะ อาหารข้างบนจะไม่ยิงลูกธนูลงมา และปล่อยให้อาหารตัวอื่นตามมาเก็บกวาด

ข้าจึงกล้าโผล่หน้าออกไป เพื่อล่อพวกอาหารมา

ถึงอาหารกลุ่มนี้จะมากัน 10 ตัว แต่ดูจากอุปกรณ์สวมใส่ที่ดูเก่า ท่าทางประหม่าและกลิ่นของความกลัวโชยหึ่งจนน้ำลายไหล ทำให้ประเมินออกมาได้ว่าเป็นอาหารชั้นต่ำ

ข้าแสร้งถอยหนีให้พวกอาหารมันรู้สึกฮึกเหิมและไล่ตามข้าเข้าไปลึกกว่านี้

จะได้ไม่มีอาหารชั้นกลางหรือชั้นสูงมาช่วยได้ทัน

เมื่อเข้ามาลึกพอสมควร ข้าถึงหยุดแล้วหันกลับเดินเข้าหาพวกอาหารเอง

พวกอาหารทำหน้าแปลกใจ มีบางคนเริ่มก้าวถอยหลัง

หัวหน้าของพวกอาหารชั้นต่ำจึงรีบพูดปลุกกำลังใจ

"จะกลัวอะไรกับมันวะ ผอมแห้งขนาดนี้เป่าก็ล้มแล้วมั้ง"

อาหารที่เหลือจึงสังเกตข้าอย่างละเอียด ก่อนจะหัวเราะออกมาด้วยท่าทางเขินๆ

พวกอาหารเริ่มชักอาวุธแล้วเข้าล้อมข้าไว้

"ใช่... แล้ว... ต้อง... ไม่... ไม่ต้อง... กลัว..."

พวกอาหารทำหน้าตื่นตะลึง

"มะ มอนสเตอร์พูดได้"

"ตัวหายากหรือเปล่า จับมันไปขายเป็นๆ ดีไหม"

"ฮ่าๆๆ เราจะรวยแล้ว"

"เอาออกงานเลยดีมั้ย"

"ส่งไปโรงประมูลทาสเลยดีกว่า"

แต่มีอาหารตัวนึงฉุกคิดขึ้นได้

"ไม่ใช่! มันไม่ใช่มอนสเตอร์!"

อาหารที่พูดออกมาเริ่มตัวสั่นและก้าวถอยหลัง

กลิ่นอร่อยโชยมาจากตัวมันแรงมาก ข้าจึงอดใจไม่ไหว พุ่งเข้าไปกัดคอมันเป็นตัวแรก

ข้ากดเขี้ยวจมลงไปในคอแล้วกัดชิ้นเนื้อออกมาเคี้ยวกิน ก่อนใช้เลือดของมันล้างปาก

"เฮ้ย!"

"กะ แก! ไอ้มอนสเตอร์!"

"อะ เอาไงดี!"

"ยะ อย่าไปกลัว! พวกเรามีมากกว่า!"

"ขะ ข้า ข้ามีธุระ! ข้าต้องกลับแล้ว!"

ข้าทิ้งอาหารในมือแล้วพุ่งเข้าไปหักคออาหารสองตัวที่ใกล้ที่สุด

หัวหน้าของพวกอาหารตั้งสติได้ก่อน มันเหวี่ยงดาบฟันใส่กลางหลังของข้า

ข้าจงใจรับการโจมตีเพื่อทดสอบความแข็งของเกล็ด

ผลคือดาบของมันหักทันที

"บะ บ้าน่า!"

ข้ายื่นมือไปคว้าใบดาบที่หักก่อนมันตกพื้น แล้วหมุนตัวเสียบเข้าใต้คางทะลุไปถึงสมอง

แสดงว่าแม้แต่มือก็แข็งจนจับใบดาบได้

อาหารที่เหลือก็จัดการง่าย แค่จับหัวมันหมุนไปข้างหลัง หรือควักหัวใจออกมา

แทบไม่ต้องใช้แรงอะไรเยอะ อาหารก็แน่นิ่งไม่ขัดขืนให้ข้ากิน

อาหารตัวสุดท้ายไหวตัวทันจนวิ่งหนีไปไกล ข้าแค่สุ่มหยิบดาบมาสักเล่ม

คำนวณระยะกับทิศทางที่มันจะไป แล้วปาจนทะลุหลังหัวไปออกที่หน้าผาก

อาหารล้มลงไปบนพื้นแล้วดิ้นตัวกระตุกสักพัก ก่อนแน่นิ่งไป

ตอนนั้นเองที่ข้ารู้สึกถึงสายตาจ้องมองมา เลยจ้องมองกลับไปและได้สบตากับอาหารชั้นกลาง

มันมองข้าอย่างซีเรียส

ข้าเลียริมฝีปากกวาดเลือดที่ติดอยู่ให้หมดจะได้ดูดี ก่อนกวักมือเรียกให้อาหารชั้นกลางตัวนั้นมาคุยกันในดันเจี้ยน

สบายใจได้ ข้ายังไม่เก่งพอจัดการอาหารชั้นกลางแบบแกด้วยตัวข้าคนเดียว

ตอนนั้นเองที่อาหารชั้นกลางส่งอาหารจำนวนมากมาให้ข้ากิน

อาหารเยอะแบบนี้ ถ้ากินตรงที่โล่งมันจะเด่นเกินไป ข้าจึงถอยกลับเข้าดันเจี้ยนเพื่อรอกินพวกมันข้างใน

แต่อาหารชั้นกลางกลับหยุดพวกมันไว้เสียก่อน เลยอดได้กินอาหารมื้อใหญ่

ข้าจึงกลับไปกินอาหารชั้นต่ำ แต่พวกอาหารบนกำแพงบางคนเริ่มยิงธนูใส่

คงมองข้าเป็นตัวอันตรายแล้วสินะ

ข้าเลยต้องลากไปกินตรงที่ระยะยิงของธนูมาไม่ถึง

แล้วเริ่มวิวัฒนาการอีกครั้ง

ร่างกายที่ผอมแห้งเริ่มสมส่วน เกล็ดตามตัวแข็งขึ้นอีกระดับ พละกำลังกับความเร็วยิ่งไม่ต้องพูดถึง

คราวนี้ข้าไม่ต้องออกล่าเองเพราะพวกอาหารเข้ามาติดกับพวกปลาดาวบนกำแพง

หลังพวกอาหารมันล่าถอยไป ข้าก็ได้อาหารเละๆ มามากมายมหาศาล

ข้ากินจนวิวัฒนาการอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับมีบางอย่างแปลกไป

เสียงในหัวที่มีแต่ว่า กิน มาตลอด บอกข้าว่าตอนนี้สามารถเลือกสายการพัฒนาได้ 4 รูปแบบ

รูปแบบแรก คือ เร่งด่วน

ไม่ต้องกินเยอะและไปจุดสูงสุดได้เร็วที่สุด แต่จะไม่มีความหลากหลายให้เลือก เป็นเส้นทางลัดตรงอย่างเดียว แต่จุดสูงสุดของเผ่าพันธุ์รูปแบบเร่งด่วนจะอยู่ต่ำกว่าจุดสูงสุดรูปแบบอื่น

รูปแบบที่สอง คือ ปลอดภัย

ลดความหิวหลังวิวัฒนาการลงอย่างมาก ต้องการอาหารระดับปกติ มีความหลากหลายในการเอาตัวรอดให้เลือกหลังวิวัฒนาการ เช่น เพิ่มความหนาของเกราะ เร่งการรักษา กลมกลืนกับสภาพแวดล้อม และอีกหลากหลายแบบ แต่รูปแบบนี้จะวิวัฒนาการช้าที่สุด จุดสูงสุดของเผ่าพันธุ์อยู่ที่การเลือกระหว่างทาง

รูปแบบที่สาม คือ กลายพันธุ์

ต้องการอาหารมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่วิวัฒนาการไป การวิวัฒนาการของรูปแบบนี้สามารถไปได้ทุกรูปแบบ ทุกครั้งที่วิวัฒนาการสามารถก้าวกระโดดหรือข้ามขั้นได้เสมอ ไม่มีจุดสูงสุดของเผ่าพันธุ์ สามารถวิวัฒนาการได้ไม่มีสิ้นสุด

รูปแบบสุดท้าย คือ กระหาย

เป็นรูปแบบที่ต้องการอาหารตลอดเวลา ไม่มีวันเติมเต็มความหิว แต่สามารถใช้ทุกเผ่าพันธุ์เป็นอาหารได้ การวิวัฒนาการ ไม่สามารถเลือกสายเองได้ ทุกอย่างจะถูกบังคับ โดยปรับไปตามศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าให้สามารถฆ่าได้ในที่สุด แต่ยิ่งวิวัฒนาการมากเท่าไหร่จะยิ่งไร้สติและความคิด เป็นรูปแบบที่มุ่งเน้นแต่การทำลายและฆ่าไม่หยุด จนกว่าจะไม่มีอะไรเหลือให้กิน จุดสูงสุดของเผ่าพันธุ์รูปแบบนี้ คือ บนสุดของห่วงโซ่อาหาร

*****

ถึงรูปแบบกลายพันธุ์สามารถปรับตัวเองให้เก่งกว่ารูปแบบกระหายได้ แต่ถ้าไม่สามารถโค่นหรือกำจัดรูปแบบกระหายได้ รูปแบบกระหายจะทำการปรับตัวให้เก่งกว่าทันที

เมื่อถึงตอนนั้นรูปแบบกลายพันธุ์ก็จะถูกบีบให้ปรับเป็นเอาชีวิตรอด รูปแบบกระหายจึงเหนือกว่าทุกรูปแบบ

*****

ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจอะไรเลย ข้าแค่อยากกินให้ตัวเองแข็งแกร่งเร็วที่สุดและปลอดภัยเร็วที่สุดไปพร้อมกัน

แล้วเสียงในหัวก็ดังขึ้นมาว่า

กำลังวิวัฒนาการเป็นรูปแบบกลายพันธุ์